29 października 1302 r. w Rzymie zmarł Mateusz z Acquasparty, włoski franciszkanin, filozof, teolog, generał zakonu w latach 1287-1289 i kardynał. Był jednym z najbardziej cenionych teologów swoich czasów. Jego główne dzieło teologiczne nosi tytuł Quæstiones disputatæ.

Należał do rodziny Bentivenghi, seniorów Acquasparta. Około roku 1260 wstąpił do zakonu franciszkanów w konwencie św. Fortunata w Todi. Studiował w Paryżu, gdzie około roku 1273 uzyskał stopień magistra teologii. Sześć lat później objął funkcję lektora teologii w kurii papieskiej, a w maju 1287 r. wybrano go na dwunastego generała zakonu franciszkanów. Sprawując tę funkcję sprzyjał nurtowi spirytuałów i zrehabilitował jednego z jego głównych przedstawicieli, Piotra Olivego, którego oskarżano o herezję.

16 maja 1288 r. papież Mikołaj IV mianował go kardynałem prezbiterem S. Lorenzo in Damaso, a następnie także wielkim penitencjariuszem i biskupem Porto e S. Rufina. Kontynuował działalność jako generał zakonu aż do zebrania kapituły generalnej w maju 1289 r.

W latach 1297-1298 był legatem papieża Bonifacego VIII w Lombardii, Wenecji i Romanii, a później we Florencji. Próbował też mediować w konflikcie między Bonifacym VIII a królem Francji Filipem Pięknym. Zmarł w Rzymie i został pochowany w kościele S. Maria in Aracoeli.

franciszkanie.pl