Trudno jest Kościołowi wytłumaczyć się z misji głoszenia Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego. Współczesny człowiek wolałby raczej umieścić Kościół obok innych religii na półeczce w wielkim supermarkecie świata. Co więcej, najlepiej, żeby chrześcijaństwo było kompatybilne z innymi religiami i filozofiami. Tymczasem misja Kościoła zupełnie nie spełnia tych oczekiwań...

Trzeba życie brać na co dzień, tak jak idzie. Akceptować zawsze okoliczności, które są, ludzi, których spotykamy, to wszystko nas kształtuje i my kształtujemy innych. No przecież jak rozmawiamy z kimś, możemy komuś pomóc, dać nadzieję. Dużo zależy od nas, co wybieramy z życia, co chcemy zapamiętać...

Normalnie misjonarze śpią i spożywają posiłki w domach razem z rodzinami, które ich podejmują. Dojeżdżają do wszystkich nawet najmniejszych wspólnot parafialnych na 3-5 dni, a w większych wspólnotach, pozostają ok. 8-9 dni. Jest wtedy możliwość do spowiedzi, chrztu i pierwszej komunii dorosłych...

Wspieranie misjonarzy jest dobrą inwestycją. Lepszą niż wysyłanie w obce strony wojskowych. A do tego o wiele bezpieczniejszą i tańszą. Misjonarz nie naraża swojego kraju na terrorystyczny odwet i nie zabiera ze sobą sprzętu wartego miliony. Dlatego nawet zlaicyzowana Francja, Niemcy czy Hiszpania wysłają na misje...

Wielokrotnie przez kilka dni usiłowałam się dodzwonić. Brak jakiegokolwiek kontaktu. Nie traciłam wiary. Wiedziałam, że na ulicy Sánchez Cerro mam wsiąść w autobus jadący do Sechura, ok. półtorej godziny drogi na południe od Piura, tam wysiąść na targu i kierować się w stronę rynku, a potem na pl. Jana Pawła II. Dotarłam. Przeczytałam tabliczkę: Zadzwoń. Bezskutecznie szukałam przycisku dzwonka, trzeba było pociągnąć za sznur, raz, drugi... W końcu otworzyło się maleńkie okno w drzwiach, na których widniał napis: sprzedajemy patyki na opał...

Miejsc, gdzie brak kapłanów, nie trzeba szukać daleko. Wiele z nich jest tuż za granicami naszej Ojczyzny. Chersoń, ukraińskie miasto nad Dnieprem, tuż u ujścia do Morza Czarnego, jest jednym z nich. Od pięciu lat pracuje tam ks. Artur Nagraba, kapłan diecezji warszawsko-praskiej, jeszcze nie tak dawno wikariusz w Otwocku i Kobyłce...

Ataki na wolność religijną i przemoc wobec chrześcijan obejmuje prawie wszystkie kraje azjatyckie. Rządy krajów zachodnich przedkładają krytykę niektórych pogwałceń – jak te, których dopuszczają się muzułmanie – ale zachowują milczenie na temat ataków na chrześcijan w Wietnamie czy Chinach...

Co takiego skłania tych młodych ludzi, by opuszczali swoje kraje, rezygnowali z wakacji i urlopów, pracy, by choć trochę wspomóc pracę misjonarzy na całym świecie? Co sprawia, że pragną zawieźć kawałek swojego serca innym? Moglibyśmy pomyśleć, że są odważni, porywają się na coś wielkiego. Oni sami jednak tak tego nie postrzegają...

Dyplomatyczna kurtuazja w relacjach z Watykanem i twarda linia wobec Kościoła wewnątrz kraju. Pół miliona katolików kroczy w pokojowych procesjach. Modlą się wśród ruin kościołów zawłaszczonych przez rząd. Bici i więzieni, ale wciąż się nie poddają...

Bóg otwiera przed Kościołem horyzonty ludzkości lepiej przygotowanej na ewangeliczny zasiew. Mam wrażenie, że nadszedł moment zaangażowania wszystkich sił kościelnych w nową ewangelizację i w misję wśród narodów. Nikt wierzący w Chrystusa, żadna instytucja Kościoła nie może uchylić się od tego najpoważniejszego obowiązku: głoszenia Chrystusa wszystkim ludom...