Mistyczne zjednoczenie z Bogiem

Byłam przejęta pogadanką o św. Teresie z Avila i o życiu mistycznym. Wobec tych osiągnięć ducha wszystkie inne sprawy wydają się małe i śmieszne, jak np. walka o władze i panowanie, żądza chciwości; to wszystko wypełnia nieraz życie ludzi, a nawet całych narodów. Czy istnieje jakaś metoda, która by umożliwiła z pomocą Bożą wznieść się na wyżyny ducha?

Owszem, są pewne metody opracowane przez mistrzów życia wewnętrznego. Wolałbym jednak ich nie podawać, by nie krępować tej osoby, którą Bóg powołuje do takiego życia. Życie mistyczne to przede wszystkim niewyrażalne "rozpłynięcie się duszy w Bogu", jak mówiła św. Teresa. Prawdziwa miłość nie zna żadnej metody.

Trafnie pani powiedziała, że wszystkie osiągnięcia polityczne, a nawet naukowe, są niczym w porównaniu z wyżynami świętości, z mistycznym zjednoczeniem z Bogiem. Podobnie wyraził się św. Franciszek Salezy: "Powiedzże mi, na Boga, kto kochał Boga więcej: teolog Ockham, którego nazywali niektórzy najprzenikliwszym z ludzi, czy św. Katarzyna z Genui, nieuczona niewiasta (mistyczka)? Tamten znał Boga lepiej poprzez rozumowanie, ta znała Go przez doświadczenie, i doświadczenie zaprowadziło ją na wyżyny seraficznej miłości, podczas gdy tamten z całą swoją wiedzą pozostał daleko w tyle za tak niezwykłą doskonałością". Wynika z tego, że nawet nauka wszystkich teologów, aczkolwiek jest ona potrzebna i pożyteczna, nie równa się seraficznej miłości św. Teresy z Avila, św. Franciszka z Asyżu, św. Katarzyny z Genui...

Życie mistyczne duszy jako szczególny dar Boży łączy się z kontemplacją wlaną, udzieloną przez Boga, i z oczyszczeniem przez cierpienie. O pełni życia mistycznego mówi św. Paweł: "Żyję już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus" (Ga 2, 20). Bóg, według swego upodobania, ubogaca kontemplacją osoby świątobliwe, trzeźwo myślące, spokojne i pokorne. W ich przeżyciach mistycznych ważną role odgrywa światły kierownik duchowy.

Fr. Justin - "Rosary Hour"
http://www.rosaryhour.net/