Najpiękniejszy obraz Boga

Bóg jest w każdym czasie i w każdym miejscu, wszystko zatem może być odbiciem Jego obecności. Można wobec tego szukać Go, znajdować i służyć Mu w przeróżnych sytuacjach i na tysiąc sposobów.

Jedna wszakże prawda narzuca się przemożnie. Skoro Bóg zechciał stworzyć człowieka na swój obraz i podobieństwo, to właśnie w człowieku możemy odnaleźć najżywszy i najprawdziwszy odblask Boga, który go uczynił. Spośród wszystkich stworzonych rzeczywistości miasto ludzi jest więc najpiękniejszym obrazem i podobieństwem Boga, jaki można znaleźć, ponieważ jest ono skupiskiem wszystkich tych żywych obrazów i podobieństw.

Jeśli zatem w naszym życiu chrześcijańskim, kontemplacyjnym, monastycznym jesteśmy spragnieni Boga żywego, nie powinniśmy się obawiać, że nie spotkamy Go w mieście ludzi. Mimo słabości, niedoskonałości, grzechów pozostają oni dziećmi Bożymi. Córkami i synami, których Ojciec kocha, Chrystus zbawia, a Duch uświęca.

Sprawą życiowej wagi jest powracać, gdy tylko zachodzi potrzeba, do tej podstawowej prawdy teologicznej wpisanej jak wątek w osnowę obu Testamentów. Nie, nic na świecie nie mogłoby lepiej objawić nam obecności, łaski dzieła i miłości Boga niż miasto ludzi, których On kocha. To tutaj objawia się w najwyższym stopniu Jego czułość, miłosierdzie, przebaczenie, świętość! Tutaj brzmi najgłębiej Jego słowo. To tutaj Jego światło oświeca dusze; Jego moc podtrzymuje serca. Tu najlepiej Bóg o sobie mówi, objawia się, zasiewa, uprawia, sprawia, by latorośle winnicy wzrastały i by przynosiły owoc.

Bóg żyje w szczególny sposób właśnie tutaj. O Nim Pismo mówi, że zamieszkuje Jeruzalem, co symbolicznie znaczy wszystkie miasta świata. On, Przyjaciel ludzi. Albowiem odkąd Bóg przyjął ciało człowieka, przez człowieczeństwo mamy wspinać się ku boskości.

W sercu miasta możemy Go zatem kontemplować, kochać, celebrować i głosić. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić!

Miasto może nas zatem prowadzić do Boga, ponieważ Bóg pozwala nam osiąść w mieście. Miasto może nas wznieść ku Bogu, ponieważ Bóg zstąpił w miasto. Miasto może nam dać Boga, ponieważ Bóg ofiarował się w mieście. Może ono nas ofiarować Bogu jako żywe hostie, ponieważ oczekuje nas On w mieście, aby karmić swoją Eucharystią i przyoblec nas mocą z wysoka. [...][6].

[6]Tu następuje zdanie: Miasto może nawet stać się Bogiem, bo On nadał mu imię Miasto-Bóg. O. Pierre-Marie cytuje tu Iz 60,14 z La Bible de Jérusalem (1957). Opuszczamy je jednak świadomie, bo wszystkie dostępne nam nowsze tłumaczenia oryginału hebrajskiego podają: …nadał mu imię Miasto Boga (przyp. tłum.).