logo
Piątek, 29 marca 2024 r.
imieniny:
Marka, Wiktoryny, Zenona, Bertolda, Eustachego, Józefa – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Pierre-Marie Delfieux
Mnich w mieście
Wyd Marianow
 


Wydawca: PROMIC Wydawnictwo Księży Marianów
Rok wydania: 2010
ISBN: 978-83-7502-173-8
Format: 125x195
Stron: 440
Rodzaj okładki: miękka

Kup tą książkę

 

Piękne ryzyko gościnności

Jeden z apoftegmatów ojców pustyni podaje, że pewnego dnia któryś brat poszedł do starego pustelnika, a ten przyjął go z miłością. Na pożegnanie brat powiedział mu: "Wybacz mi, ojcze, bo przeszkodziłem ci żyć zgodnie z regułą". Starzec mu odpowiedział: "Moją regułą jest ofiarować ci gościnę, wzmocnić cię, gdy przybywasz, i pożegnać cię w pokoju"[47].

Ten apoftegmat ustawia od razu w odpowiedniej perspektywie to, co można nazwać pięknym ryzykiem gościnności. Można by pomyśleć, że w istocie może ona być przeszkodą wobec naglącej konieczności modlitwy, pracy i ciszy. Jednak należy znaleźć dla niej miejsce pośród różnych wartości i wymogów. Bo czyż przyjmowanie drugiego człowieka nie jest po prostu wyrazem miłości? Owej miłości, która karmi się modlitwą, wyraża przez pracę i umacnia w ciszy? Miłość miłosierna wszystko jednoczy. Przede wszystkim miejcie wytrwałą miłość jedni ku drugim, bo miłość zakrywa wiele grzechów. I to ona jest więzią doskonałości. Tym bardziej może więc ona harmonijnie scalić różne elementy życia monastycznego, gdzie wszystko dąży właśnie do zjednoczenia osoby w zjednoczeniu życia.

Braterskie udzielanie gościny jest bardzo charakterystyczne dla człowieka, począwszy od nomadów na pustyni, ofiarujących każdemu podróżnemu herbatę pod namiotem, po dzisiejsze pokolenia organizujące różne przyjęcia. "Jesteś węzłem relacji. Istniejesz dzięki twoim więziom" – przypomina autor Ziemi, planety ludzi[48]. Gościnność jest jedną z najbardziej typowych cech w Piśmie Świętym. Słynny gest Abrahama, naszego ojca w wierze, pod dębami Mamre odcisnął tak silnie piętno w mentalności, że wiele wieków później List do Hebrajczyków powie: Nie zapominajmy też o gościnności, gdyż przez nią niektórzy, nie wiedząc o tym, aniołom dali gościnę. Jest zatem właściwe, aby była ona także jednym z ważnych elementów życia monastycznego, o czym mówi Reguła św. Bazylego i Reguła św. Benedykta w uwagach o gościnności[49]. "Człowiek nie ma prawa być samotnym światłem" - mówi z mocą Raoul Follereau.

Pierwsze, co zauważamy przyszedłszy do klasztoru, jest zatem pomieszczenie dla gości. W miejskich wspólnotach jest to rozmównica albo biuro przyjęć. W domu to pokój gościnny. W osobie - pozdrowienie, uśmiechnięta twarz, wyciągnięta na powitanie ręka. Geograficznie i chronologicznie przyjmowanie człowieka jest na pierwszym miejscu. To wskazuje na jego znaczenie. Przyjmowanie innych zawsze powinno być dokonywane w prostocie i z wielką starannością.

Jakże Jezus potrafił przyjmować swoim sposobem zachowania, spojrzeniem, w swoim mieście i domu! Każdy gość może więc być przyjęty jednocześnie tak, jakby był Chrystusem, i tak, jakby przyjmował go Chrystus.


[47]Les sentences des P?res du désert, Éd. de Solesmes, 1966, s. 191, nr 283.
[48]L. Estang, Saint-Exupéry, Éd. du Seuil 1956.
[49]Por. Św. Bazyli Wielki, Reguły dłuższe, Pytanie 32, w: tenże, Pisma monastyczne, dz. cyt., s. 132-134; Reguła św. Benedykta, [online] dostęp: 5.02.2010 <
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/regula_osb_00.html>


Zobacz także
ks. Grzegorz Sokołowski
Wypada rozpocząć od rozróżnienia między ateizmem a niewiarą. Za ateizm uznawana jest postawa świadomego i umotywowanego odrzucenia Boga, zakłada ona zatem teoretyczne przeanalizowanie tego, co się przeżywa. Niewiara natomiast wiąże się ze sposobem życia charakteryzującym się obojętnością i praktycznym odrzuceniem Boga. 
 
ks. Stanisław Groń SJ

Materialne przedstawienie naszego Pana w postaci posągów, figur i figurek to jedynie martwa materia: marmur, kamień, beton, cement, gips czy drewno. Ale każda z tych figur właśnie poprzez swoją statyczność i nieruchomość z nadaną jej klasyczną formą tego przedstawienia ukazuje bezgraniczne miłosierdzie Boże...

 
Czy piękny zwyczaj przyklęknięcia przed Najświętszym Sakramentem skazany jest na zapomnienie? Zauważyłem, że coraz mniej ludzi ucieka się do tego gestu. Ponadto, są i tacy, który po przyjęciu Komunii Świętej na chwile się zatrzymują i robią znak krzyża. Dlaczego?
 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS