Uczestnictwo w pielgrzymce to ubogacający życie każdego katolika element jego świadectwa wiary. Chodząc na pielgrzymki, w gruncie rzeczy udajemy się na spotkanie z Bogiem, na które nie zawsze możemy sobie pozwolić w wirze codzienności. Modlitwa w szczególnych miejscach kultu, odwiedzanych przez licznych wyznawców wiary, to także okazja do zacieśnienia poczucia religijnej wspólnotowości. Wielu udaje się na takowe pielgrzymki, by odnowić, wzmocnić albo zrozumieć swoją wiarę. Gdzie w Polsce należy kierować się w pierwszej kolejności w celach modlitewnych? [artykuł sponsorowany]

Skąd idziemy? Dokąd zmierzamy? Nasza Via Dolorosa – czy idziemy z krzyżem i z Chrystusem, czy też zostawiamy Mistrza i idziemy swoją drogą, lecz wtedy nasz ciężar jest nie do zniesienia. Idąc z Jezusem, wpatrując się w misterium Jego męki, na nowo odkrywamy sens życia, głębię wiary, moc Słowa i tajemnicę Zmartwychwstania.

W życiu duchowym chrześcijanina istotna jest harmonia, porządek albo, inaczej mówiąc, utrzymywanie wszystkiego na właściwym miejscu i zachowanie właściwej proporcji poszczególnych jego elementów i działań. Taki jest też cel każdej duchowej formacji: uporządkować życie, wpoić uczniowi podstawowe zasady, które nim kierują i pozwalają rozwijać się zgodnie z Bożym zamysłem. 

Modlitwę rozpoczynamy wezwaniem „Święty Michale Archaniele”. Wiemy zatem, że mamy nie tylko czcić aniołów, ale również ich wzywać. Bóg pragnie, byśmy prosili ich o pomoc w wypraszaniu łask. Ich wstawiennictwo u Boga jest o wiele skuteczniejsze niż nasze własne starania. Kim jest św. Michał, którego wzywamy na początku modlitwy? 

Modlitwa według modelu pięciu kluczy to modlitwa uwolnienia, dzięki której bardzo wiele osób odzyskuje pokój serca, radość z życia i wiarę w siebie. Często osoby po takiej modlitwie pierwszy raz w życiu mają okazję poczuć bliskość Boga Ojca i siłę Jego błogosławieństwa, czują się naprawdę kochane i akceptowane za to, kim są, ze swoimi słabościami, zranieniami, całą historią życia, ale także bez konieczności zasługiwania na miłość, bez poczucia paraliżującej samotności i przekonania, że nikt nigdy ich nie chciał lub nie kochał.

Głównym celem książki jest przybliżenie czytelnikowi Jezusa jako Istoty człowieczej, a zarazem Syna Bożego. Obecnie większości ludzi nie wystarczają suche formuły teologiczne – chcą być jak najbardziej świadomi swej wiary. Autor stara się swą pracą tę świadomość pogłębić i uzasadnić. Proponuje nowe spojrzenie na wiele zdarzeń Biblijnych Nowego Testamentu, zgodnie ze współczesną wiedzą przyrodniczą i teologiczną.

Zobaczenie Boga i spotkanie z Nim ma swój dalszy ciąg. Tak jak zakochani zmierzają w stronę małżeństwa, podobnie osoba pociągnięta urokiem miłości Boga pragnie związać się z Nim na stałe. Wchodzi do Namiotu Spotkania, to znaczy spotyka się z Nim w atmosferze szczególnej intymności. Człowiek zamieszkuje w Bogu, a Bóg w człowieku. To już nie tylko jest spotkanie, ale trwanie w Bogu i przebywanie w Nim.  

Wyruszmy ku Bożemu Narodzeniu śladem Świętej z Awili. Zadbajmy w te adwentowe dni o czas i miejsce na modlitwę wewnętrzną. Chwila codziennego wyciszenia i medytacji nad Słowem Bożym poprowadzi nas do wnętrza naszego serca, abyśmy tam razem z Maryją mogli adorować i uwielbiać przychodzącego Pana. A Teresa zapewnia, że za każdym razem manna Słowa będzie miała "smak, jakiego spożywający pragnie". I Słowo stanie się ciałem!   Marana tha! Przyjdź, Panie Jezu! Zapraszamy do codziennych rozważań w dniach od 19 do 25 grudnia 2016 roku.

Mistyka jest istotą chrześcijaństwa, a nie uprzywilejowaną drogą nielicznych – pisze siostra Ruth, karmelitanka. Jej książka zrodziła się z trudności w modlitwie, z niechęci do wszelkich mistycyzmów i z poszukiwania prawdziwej bliskości Boga. Jest o modlitwie, o kontemplacji, o mistyce – ale przede wszystkim o Chrystusie, który nadaje nowy sens i smak życiu.