Komentarz liturgiczny
Poletko mojej duszy
Ludzie przyjeżdżali do niewielkiej francuskiej wioski, by spotkać tam niezwykłego kapłana, św. Jana Marię Vianneya. Spośród wielu różnych wspomnień zachował się fragment jego kazania: „Co byście powiedzieli o człowieku, który zajmuje się polem sąsiada, a swoje zostawia odłogiem? – pytał swoich parafian Proboszcz z Ars. – Tak właśnie postępujecie. Ciągle grzebiecie w sumieniach innych ludzi, a wasze własne zarastają chwastami”. Vianney powiedział też, że kiedy przyjdzie śmierć, to nie z postępków bliźniego będziemy rozliczani, lecz z własnych win. Każdy z pewnością może te słowa wziąć sobie głęboko do serca.
Panie Jezu, przepraszam Cię dziś za wszystkie niesprawiedliwe sądy i słowa, które wypowiedziałem o innych, za moją pychę, zarozumiałość i małoduszność. Zmiłuj się nade mną.
Rozważania pochodzą z książki
Patron Dnia
św. Marek Ewangelista
Druga Ewangelia została napisana przez św. Marka, który w Nowym Testamencie jest czasami zwany Janem Markiem. Zarówno on, jak i jego matka, Maria, byli wielce szanowani w pierwszych latach chrześcijaństwa, a dom jego matki w Jerozolimie był miejscem spotkań chrześcijan. Św. Marka wymienia się zwykle ze Św. Pawłem i Św. Barnabą, kiedy mowa jest o podróżach misyjnych na Cypr i dalej. Później podróżował już tylko ze Św. Barnabą. Wiemy również, że przebywał w Rzymie ze Św. Piotrem i Św. Pawłem. Tradycja sięgająca czasów Euzebiusza wskazuje na niego jako założyciela gminy aleksandryjskiej i pierwszego biskupa Aleksandrii. Św. marek jest autorem drugiej Ewangelii, napisał ją prawdopodobnie w Rzymie przed rokiem 60. Ewangelia powstała w języku greckim i była przeznaczona dla ludów nawróconych na chrześcijaństwo. Tradycja mówi także, iż Rzymianie prosili Św. Marka aby głosił nauki Św. Piotra. To tłumaczy pozycję jaką zajmuje Św. Piotr w tej Ewangelii.
jutro: św. Aldy
