Przyszliśmy dziś na Eucharystię, aby świętować zwycięstwo życia i klęskę śmierci. Ta prawda, którą rozważali i świętowali uczniowie Chrystusa, przyciąga i nas w dniu dzisiejszym. Potężny impuls, jaki dało ukazanie się Chrystusa uczniom, ożywia do dziś Kościół święty. Wielu historyków twierdzi, że właśnie spotkania uczniów ze Zmartwychwstałym są jedynym dowodem zmartwychwstania naszego Pana. Świętujemy to, że Pan Bóg ofiarował człowiekowi dar życia, które się nie kończy. Bóg jest Dawcą życia doczesnego i wiecznego.

Świętowanie zmartwychwstania Chrystusa – a więc świętowanie życia, miłości i nadziei naszego zmartwychwstania – wymaga porzucenia takiego wyobrażenia Boga, które budzi w nas grozę. Pan Bóg jest źródłem wszelkiego życia. Aby powołać osobę do życia konieczne jest istnienie ojca i matki. Krótko sprawujący swój pontyfikat papież Jan Paweł I zwrócił uwagę na starą prawdę biblijną, że Bóg jest nie tylko Ojcem, ale i Matką. W Księdze Proroka Izajasza czytamy te właśnie słowa: Czyż może niewiasta zapomnieć o swoim niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie (Iz 49,15).

Choć wielu ludzi chce dziś uchodzić za silnych i młodych, wielu pragnie uznania swoich zasług i sukcesów, tak naprawdę przede wszystkim tęsknią oni za Bogiem troskliwym, pełnym miłości i miłosierdzia.

ks. Tadeusz Talik TChr