Ernesta, Jana, Marka, Lidii, Ruperta – wyślij kartkę
___________________
Komentarz liturgiczny
Nadzieja proszącego
W obliczu cierpienia Bóg jest wielokrotnie oskarżany o nieczułość, nieobecność, brak miłości. Pytamy: „Gdzie jesteś? Czy nie widzisz, jak cierpię?”. I wtedy pojawia się bluźniercza myśl, że może Go wcale nie ma. A jeśli jest, to nie kocha, nie słucha! Bo my stworzylibyśmy ten świat bez cierpienia niewinnych. Jezus doskonale zna te myśli, wie, jacy jesteśmy i dlatego nie boi się konfrontacji z naszymi przekonaniami, lecz zachęca do ufności, do prawdziwego szukania, które nie będzie dodatkiem do naszych zajęć, ale stanie się treścią życia. To nie Bóg jest zły, to nam brakuje wiary.
Ojcze, daj mi ufność, że szukający znajduje, a proszący otrzymuje. Daj mi pewność Twej miłości, która nigdy nie słabnie, nawet wobec mojej małej wiary.
Rozważania pochodzą z książki
Patron Dnia
Św. Rupert z Salzburga
biskup
Św. Rupert, narodowości frankońskiej, był biskupem w Wormacji aż do ostatnich lat VII wieku, kiedy to udał się na misje do Regensburga w Bawarii. Zdołał nawrócić i ochrzcić księcia Teodora. Zjednawszy sobie księcia, św. Rupert i jego towarzysze mogli bez przeszkód prowadzić dzieło. Zachęcony dobrymi wynikami swej pracy gorliwy biskup udał się następnie do Alltotting, obejmując swoją działalnością misyjną ogromny obszar ziem nad Dunajem, gdzie między innymi odbudował zrujnowane miasto Juvavum i przemianował na Salzburg. Oprócz dzieła nawracania i wznoszenia kościołów i klasztorów, święty zajmował się również cywilizowaniem nawróconych: przyczynił się do rozwoju kopalń soli w rejonie Salzburga. Pan wezwał swego sługę po nagrodę w Niedzielę Wielkanocną około roku 710.
jutro: św. Guntrama
