Najdoskonalsza Wspólnota

A myśmy poznali i uwierzyli Miłości, którą Bóg nas kocha. Bóg jest miłością, a kto przebywa w Miłości, przebywa w Bogu, a Bóg w nim (1J 4, 16; tłum. Roman Brandsteatter).

Zastanawiamy się nad tym, co to jest i jak należy rozumieć pojęcie wspólnoty. Definicji i prób opisania wspólnoty jest wiele, z różnych punktów widzenia: socjologicznego, psychologicznego, historycznego itd. Można także spojrzeć na wspólnotę teologicznie przez ukazanie Wspólnoty idealnej -- czyli Trójcy Świętej.

W życiu wspólnot ludzkich są pewne elementy, bez których byłyby one zwykłymi, przypadkowymi i luźnymi grupami ludzi. Niektóre z tych elementów - miłość, jedność, współdziałanie - dostrzegamy bardzo wyraźnie w Trójcy Świętej. Dlatego wspólnoty powinny starać się je realizować
Miłość to największy atrybut Boga - sama Jego istota. Bóg jest miłością (1J 4,8.16). Miłość jest siłą napędową życia Trójcy. Bóg Ojciec z miłości odwiecznie zradza Syna, zaś Oni dwaj tchną Ducha Świętego, który jest owocem ich wzajemnej miłości.

Św. Jan, zwany Apostołem Miłości, pisze: Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności (1 J 1,5). W Bogu nie ma ani nawet cząstki niedoskonałości, zła czy - ciemności. Jest tylko miłość, z której Trójca Święta stwarza nas i świat. Bóg zapoczątkowując swe dzieło, stale je podtrzymuje w istnieniu, a kiedy ono Go zawodzi grzechem, naprawia. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3,16).
Tak więc dzieje świata i ludzkości są w pełni zrozumiałe dopiero wtedy, gdy spojrzy się na nie przez pryzmat Bożej miłości stwarzającej, podtrzymującej i zbawiającej. Ta miłość wymaga także od swego stworzenia odpowiedzi - życia miłością. Zaś człowiek, tak jak Bóg - wspólnota trzech Osób przeżywających wzajemne relacje miłości - musi wchodzić we wspólnotę z innymi ludźmi, by w pełni wyrazić miłość. Trójca Święta jest wzorem.

Niezwykłość religii chrześcijańskiej wynika z wiary w jednego Boga w trzech Osobach. Trzej bowiem dają świadectwo (...), a ci trzej w jedno się łączą (1J 5,7-8). Trójca to nie trzej Bogowie, ale wspólnota trzech Osób zespolonych idealną jednością. Teologia mówi, że Ojciec, Syn i Duch Święty wzajemnie się przenikają. Jest to jedna z tajemnic wiary, którą trudno zrozumieć. Niemniej, jedność Osób Bożych przejawia się przez całe dzieje ludzkości. Najpiękniej wyraził to św. Paweł w słowach, które są używane w liturgii Mszy świętej: Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi (2 Kor 13,13). Warto zwrócić uwagę, że św. Paweł utwierdzanie w jedności przypisuje Duchowi Świętemu. Jest to cenna wskazówka dla ludzkich wspólnot, iż tylko wtedy zachowają jedność, gdy zaproszą Ducha Świętego. Tam, gdzie będzie Duch Święty, będzie Ojciec i Syn.

Z miłości i jedności wyrasta kolejny atrybut Trójcy Świętej - współdziałanie. Według teologii biblijnej Bóg (Ojciec) stwarza świat, Syn świat zbawia, a Duch Święty uświęca. Współdziałanie Osób Trójcy jest bardzo ścisłe. Autor Listu do Hebrajczyków mówi: [Ojciec] przez Niego [Jezusa] stworzył wszechświat (Hbr 1,2). Wszystko, co Bóg czyni, czyni w ścisłej jedności Trójcy.

Najważniejsze wydarzenie w ludzkiej historii to dzieło zbawienia. Ojciec przez wieki przygotowywał Lud Izraela do tego wydarzenia, a gdy nadeszła pełnia czasu, zesłał Syna swego, zrodzonego z niewiasty (Gal 4,4). Stało się to przez działanie Ducha Świętego. Ziemskie dzieje Jezusa to historia współdziałania Trójcy Świętej od Wcielenia, przez chrzest aż po mękę i zmartwychwstanie.

Objawiłem imię Twoje ludziom, których mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje (J 17,1). Z Narodu Wybranego powołanego przez Ojca, Jezus wybiera swoich uczniów i z nich tworzy Kościół, którym kieruje Duch Święty. Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami (Dz 1,8). Tak więc każde dzieło Boże, to wspólne działanie Trójcy Świętej.

Historia najdoskonalszej wspólnoty - Trójcy Świętej - to historia miłości, jedności i współpracy. Bez wcielania tych elementów do wspólnot ludzkich, nie będzie żadnego dobra, bo tylko tam, gdzie jest między ludźmi ład i harmonia, można spodziewać się dobrych owoców. Wzorem każdej wspólnoty, która chce osiągnąć coś dobrego, powinna być tylko i wyłącznie wspólnota Ojca, Syna i Ducha Świętego.

kl. Adam Langhammer SP

P.S. Zachęcam Cię, Drogi Czytelniku, abyś pod kątem wspólnoty Osób Trójcy w Bogu i naszej wspólnoty z Nim, przeczytał i przemyślał 1 List św. Jana - Apostoła Miłości.

tekst pochodzi z Kwartalnika 'eSPe'
Redakcja zaprasza na swoje strony: www.pijarzy.pl/espe/