Przekaz wiary, traditio jest istotą misji i posłannictwa Kościoła. Kościół posiada "depozyt wiary", którego ma "wiernie strzec oraz nieomylnie i nieustannie głosić" - fideliter custodire et infabiliter declarare, ponieważ "wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś co się słyszy, jest słowo Chrystusa" (Rz 10,17). Św. Paweł stwierdza: "A jest to słowo wiary, którą głosimy" (por. Rz 10,8-10). Powagę tego zadania uświadamia nam troska Pana Jezusa: "Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy powtórnie przyjdzie?" (por. Łk 18,8). Kościół trudzi się i troszczy o to, aby Chrystus Zmartwychwstały, powracający jako Pan, "znalazł wiarę w świecie"! Współcześnie temu zadaniu ma służyć nowa ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej.

"Nowa ewangelizacja to wizja dla Kościoła na dziś i na jutro […], jasne hasło dla duszpasterstwa dziś i w przyszłości; nowa ewangelizacja, czyli nowe głoszenie orędzia Chrystusa, które daje radość i wolność" [2]. Trudność polega na tym, że nie potrafimy ukonkretnić tej wizji, przyswoić jej sobie, zamienić jej w żywe słowo dla nas i naszych współczesnych, nie potrafimy jej przyjąć jako fundamentu naszych działań duszpasterskich i życia Kościoła. Dlatego nowa ewangelizacja jawi się wciąż jako wyzwanie pastoralne dla Kościoła i projekt pastoralny do realizacji.

Wprowadzenie

Nowa ewangelizacja, chociaż jest wezwaniem rozbrzmiewającym w Kościele od ponad 27 lat, jednak wciąż pozostaje sporym wyzwaniem pastoralnym. Nowa ewangelizacja wciąż potrzebuje nowych głosicieli, nowych ewangelizatorów, których należy uformować. Aby to wyzwanie podjąć, Kościół potrzebuje metod formacji ewangelizatorów, potrzebuje programu formacyjnego (aktualne programy katechetyczne nie formują ewangelizatorów), potrzebuje zmiany mentalności pastoralnej. Aby nowa ewangelizacja rzeczywiście mogła stać się programem pastoralnym Kościoła, należy na nowo określić priorytety i ukierunkować je na misję. Należy praktycznie odpowiedzieć na następujące pytania: jak głosić Jezusa, jak ewangelizować ochrzczonych, jak formować ewangelizatorów?

O powadze wezwania do podjęcia dzieła nowej ewangelizacji w Kościele świadczą następujące fakty:

1) 21 września 2010 roku papież Benedykt XVI powołał do życia Papieską Radę ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji: "Podzielam troskę moich czcigodnych poprzedników i uważam, że należy udzielić właściwych odpowiedzi, aby cały Kościół, odradzając się w mocy Ducha Świętego, zwrócił się do współczesnego świata z nowym zapałem misyjnym, by krzewić nową ewangelizację… Różnorodność sytuacji powoduje, że potrzebne jest uważne rozeznanie; to, że mówi się o "nowej ewangelizacji", nie oznacza bowiem, że należy opracować jedną formułę dla wszystkich sytuacji" [3]. Mówiąc o nowej ewangelizacji, Benedykt XVI jasno stwierdza, że: "U początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś wielkiej idei, jest natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą, która nadaje życiu nową perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie. Analogicznie nie jest podstawą wszelkiej ewangelizacji ludzki projekt ekspansji, lecz rodzi ją pragnienie podzielenia się nieocenionym darem, jaki Bóg zechciał nam uczynić, dopuszczając nas do udziału w swoim życiu" [4].

2) 15 października 2011 roku bp Grzegorz Ryś został wybrany przewodniczącym Zespołu ds. Nowej Ewangelizacji, który działa w ramach Komisji KEP ds. Duszpasterstwa. W Zespole znajdują się przedstawiciele ruchów i stowarzyszeń katolickich: Ruchu Światło-Życie, Odnowy w Duchu Świętym, Neokatechumenatu i Szkoły Nowej Ewangelizacji.

3) W październiku 2012 roku rozpocznie się zwołane przez Benedykta XVI Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów na temat Nowa ewangelizacja dla przekazu wiary chrześcijańskiej.

4) Papież ogłosił również Rok Wiary. Rozpocznie się on dnia 11 października 2012 roku, w 50. rocznicę otwarcia Soboru Watykańskiego II, a zakończy się w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata, 24 listopada 2013 roku.

I. Wezwanie do nowej ewangelizacji jako wyzwanie pastoralne dla Kościoła

Wezwanie do nowej ewangelizacji to wyzwanie pastoralne, a zarazem program duszpasterski Kościoła w trzecim tysiącleciu. To wizja Kościoła "ewangelizowanego i ewangelizującego". Aby to dzieło podjąć i zrealizować, potrzebne są nie tylko "programy ewangelizacyjne", ale potrzebne jest nowe wylanie Ducha Świętego, aby "na nowo rozniecić w sobie pierwotną gorliwość i zapał apostolskiego przepowiadania, który bierze swój początek z doświadczenia Pięćdziesiątnicy, oraz wzbudzić w sobie poczucie odpowiedzialności i płomiennego ducha św. Pawła, który mówi: "biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii" (1 Kor 9,16)" [5]. Kościół powinien więc wołać w gorliwej modlitwie do Boga o "nową Pięćdziesiątnicę dla nowej ewangelizacji", a nie tylko studiować programy duszpasterskie!