A w Nowym Testamencie? Pan Jezus też odpoczywał i kazał odpoczywać apostołom.

Koniecznie trzeba dodać, że po Zmartwychwstaniu Chrystusa zmieniła się też "teologia wypoczynku". W cytowanym powyżej fragmencie Księgi Rodzaju dniem nakazanego odpoczynku był szabat - sobota. Chrześcijanie od razu dzień zmartwychwstania zaczęli traktować jako znak nowego stworzenia. Dość wcześnie dokonała się zmiana: dzień wolny "przeszedł" z soboty na niedzielę. My zatem zaczynamy tydzień od dnia poświęconego Panu Bogu, niedziela (w staropolskim "nie działać" = nie pracować) jest dniem uwielbienia Boga, a następne dni czasem radosnej współpracy w dziele stworzenia. Chodzi o to, by poznać Miłość Pana Boga, poznać Jego Wolę, a potem swoim wysiłkiem odpowiadać na Jego Dary.

Wypoczynek przyjaciół Boga

Stare życiorysy świętych próbowały ich ukazać jako niezwykłych do tego stopnia, że tracili cechy zwyczajnego człowieka, stawali się nierealni do tego stopnia, że przeciętny człowiek nawet nie próbował ich naśladować. Wszyscy byliśmy świadkami tego, że Jan Paweł II starał się ze wszelkich sił urealnić świętość - beatyfikował i kanonizował rekordową liczbę wspaniałych ludzi, pokazując jednocześnie, że byli normalni, a ich niezwykłość polegała właśnie na tym, że umieli znaleźć Bożą pomoc konieczną do pięknego przeżycia okoliczności, jakie ich spotykały. Sam zresztą Karol Wojtyła nie wstydził się jeździć na nartach czy pływać kajakiem, kazał zbudować w ogrodach watykańskich basen, a zarzuty bigotów, którzy mówili, że to strasznie drogie odpierał stwierdzeniem, że pogrzeb papieża jest droższy niż ten basen. Od kiedy Benedykt XVI (i świat) ogłosili Jana Pawła II błogosławionym, wiemy, że tej właśnie wspaniale przeżytej normalności świat najbardziej potrzebuje.

Nie możemy zapominać, że "przyjaciele Boga" modlitwę traktują również jako "spoczynek" - wtulenie się w "ramiona Bożej Opatrzności", zanurzenie się w Jego Miłości to źródło siły, na przykład dla Matki Teresy z Kalkuty, która układając plan dnia dla swoich sióstr zapisała dwie godziny adoracji o świcie. Jak niedziela rozpoczyna tydzień napełniony wysiłkiem, tak modlitwa poprzedza wszystkie działania Sióstr Miłosierdzia.

Swoim podopiecznym kazał wypoczywać św. Jan Bosko, opiekun zaniedbanej młodzieży w Turynie, w końcu XIX wieku. Wspinał się po górach Piotr Frassati, lubiła bawić się z dziećmi Gianna (Janina) Molla. A radość i zabawa? Wspomniany Jan Bosko, jeszcze jako dziecko nauczył się chodzenia po linie rozpiętej pomiędzy drzewami, jego wychowanek, św. Dominik Savio lubił grać w szachy. Zachowały się opowiadania, jak ludzie podziwiani później za heroizm tańczyli, spacerowali, bawili się. Niejednokrotnie zachowały się ich wypowiedzi. Przez wielu była powtarzana maksyma, że "święty smutny, to smutny (marny) święty".

Ksiądz Tadeusz Fedorowicz, w pewnym okresie spowiednik Karola Wojtyły i jego przyjaciel do ostatnich swoich dni, powtarzał zdanie zachęcające do uczenia się poczucia humoru: "jeśli nauczysz się śmiać z samego siebie, to nie zabraknie ci okazji do śmiechu do końca życia".

Czytając o świętych, choćby w poszukiwaniu odpowiedniego patrona do bierzmowania, szczególnie nastawcie spostrzegawczość na słowa o pokoju serca, podziwianiu piękna świata poprzez czas zatrzymania, czas wypoczynku, szukajcie też dowodów radości, czasem spokojnej, ale pełnej. Niech kolejnymi przykładami będą święci, błogosławieni, ale nie tylko: Filip Nereusz, Franciszek Salezy, papież Jan XXIII, a także bardzo poważna święta, doktor Kościoła - Teresa z Avila.

Spośród wielu modlitw o radość wybrałem nie przez wszystkich znane słowa św. Tomasza Morusa, męczennika ściętego przez króla Anglii.
Jeśli w pochmurne dni siądziecie przy komputerze i gdzieś znajdziecie modlitwy o radość, o umiejętność wypoczywania, to przyślijcie je do nas (proszę, aby zaznaczyć, że to do ks. Zbigniewa i wskazać źródło (choćby własne serce czy umysł).

Modlitwa świętego Tomasza More

Panie, obdarz mnie dobrym trawieniem,
ale również czymś, co mógłbym strawić.
Daj mi zdrowie ciała i dobry humor, by móc je zachować.
Daj mi, Panie, duszę prostą, która potrafi uznać za skarb wszystko, co jest dobre i która nie zlęknie się widokiem zła, ale raczej znajdzie sposób, by doprowadzić wszystko na swoje miejsce.
Daj mi duszę, która nie zazna nudy, zrzędzenia, westchnień, lamentów i nie pozwól, bym zbytnio martwił się zawalidrogą, która nazywa się "ja".
Daj mi, Panie, poczucie humoru, udziel mi łaski zrozumienia żartu,
by odkryć w życiu trochę radości i by móc użyczyć jej innym.
Amen.