logo
Czwartek, 28 marca 2024 r.
imieniny:
Anieli, Kasrota, Soni, Guntrama, Aleksandra, Jana – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
ks. Tomasz Jelonek
Rodzina i społeczeństwo
Wydawnictwo Salwator
 


Wydawca: Salwator
Rok wydania: 2010
ISBN: 987-83-7580-150-7
Format: 145x205
Stron: 288
Rodzaj okładki: miękka 
 

Kup tą książkę

 

Problematyka rodzinna a chrześcijaństwo jako religia krzyża


Problem rodziny staje się coraz bardziej problemem, wokół którego toczą się liczne dyskusje i ku rozwiązaniu którego zmierza wiele podejmowanych akcji. Wszyscy zgadzają się, że rodzina przeżywa kryzys i często nie jest zdolna do podjęcia i zrealizowania swoich zadań, a są nimi: po pierwsze, stworzenie wspólnoty opartej na miłości i gotowości wzajemnej pomocy; po drugie, zrodzenie potomstwa i po trzecie, zapewnienie młodemu pokoleniu normalnych i godnych człowieka warunków rozwoju i wychowania, które dokonuje się jedynie w atmosferze miłości rodzinnej.
Zdajemy sobie sprawę, że zadania te nie są łatwe do realizacji, a warunki współczesnego życia jej nie ułatwiają. Przeciwnie, wiele przemian społeczno-ekonomicznych i politycznych oraz odgórnie kierowane procesy przyczyniają się do utrwalania kryzysu rodziny.

Mimo tych wszystkich trudności rodzina otrzymała od Boga powołanie i nie może go zdradzić. Wszystkie dyskusje o rodzinie i wszystkie akcje jej odnowy mogą okazać się zupełnie bezowocne, jeżeli nie oprą się na fundamencie nauki Chrystusowej i by wzmocnić swą skuteczność, nie sięgną do źródeł religijnej i nadprzyrodzonej mocy.
Dlatego w nurcie problematyki rodzinnej i w pracy nad uzdrowieniem rodziny specjalne miejsce zajmuje duszpasterstwo rodzin, gdyż ono właśnie dysponuje środkami prawdziwie skutecznymi: ma do dyspozycji naukę Chrystusa, może wskazać na Jego przykład i skierować do źródeł Chrystusowej łaski płynącej w sakramentach Kościoła.

Wszelka duszpasterska działalność dotycząca rodziny musi wyjść z dwu fundamentalnych dla naszego zagadnienia rzeczywistości. Pierwszą jest wspomniane już powołanie Boże, traktowane jako element konstytutywny rodziny jako takiej i jako osobiste wezwanie skierowane do konkretnych osób tworzących tę właśnie konkretną rodzinę. Wezwanie to wymaga osobistej i wspólnotowej odpowiedzi, traktowanej nie jako wypełnienie prawnego przepisu w legalistycznie pojmowanej etyce, ale jako dialog człowieka-dziecka Bożego z Bogiem-Ojcem. Tu dochodzimy do drugiej fundamentalnej rzeczywistości – jest nią religijny kontakt człowieka z Bogiem.

Rzeczywistość ta rodzi się w głębi ludzkiej egzystencji jako straszliwy głód Boga i realizuje się jako wybranie i usynowienie w łasce chrztu świętego. Pominięcie tej rzeczywistości nie tylko może, ale musi oznaczać nieskuteczność wszelkich akcji na rzecz rodziny, podejmowanych z najlepszą wolą, największym zapałem i poświęceniem.

W naszych rozważaniach nie będziemy zajmować się kwestią powołania, ale zwrócimy uwagę na religijny kontakt z Bogiem jako na istotny i konieczny element problematyki rodzinnej.

Rodzina wywodzi się z planu Bożego i w swym postępowaniu powinna liczyć się z zasadami religijnej etyki. Czy trzeba jednak sięgać głębiej i w problematyce rodzinnej odwoływać się do chrześcijaństwa jako religii krzyża? Czy nie są to już ascetyczne rozważania dla szczególnie wybranych, którymi nie warto straszyć rodziny, przeznaczonej do rozwijania życia? Dlaczego stawiać wszystko w cieniu krzyża? Czy nie wystarczy, że złowrogie jego ramiona rzucają cień na ludzkie życie, że krzyżem są wojny, głód, choroby i inne nieszczęścia? Czy nie zostawić w tematyce rodzinnej miejsca na radość macierzyństwa, uśmiech matki, wyciągnięte rączki dziecka, na te delikatne, ludzkie, humanistyczne wartości, których rodzina jest, a przynajmniej powinna być, naturalnym środowiskiem?

Zadaliśmy kilka pytań. Zdawało się nam, że wolno o to pytać, że broniliśmy wartości ludzkich i nie naruszyliśmy domeny, w której musimy być religijni, jeżeli chcemy uważać się za wyznawców Chrystusa. Przecież pamiętaliśmy, że są sprawy Boskie, które należą się Bogu; my chcemy tych ludzkich, które należą się człowiekowi.
A jednak w tych właśnie pytaniach wykazaliśmy brak dogłębnego zrozumienia, czym jest rzeczywistość chrześcijanina, za którego się uważamy. Chrześcijaństwo bowiem nie jest ideologią, nie jest kodeksem etycznym. Chrześcijaństwo jest życiem z Bogiem, jest życiem Boga w nas, jest naznaczeniem nas wszystkich, nie tylko wybranych, ale wszystkich ochrzczonych, jest Chrystusową męką, Chrystusową śmiercią i Chrystusowym zmartwychwstaniem. I innej rzeczywistości chrześcijanina nie ma. To rodzi określoną doktrynę teoretyczną, to implikuje określony system etyczny, ale to są wartości pochodne, które oderwane od najgłębszej treści chrześcijaństwa mogą być czczą, a nawet zabójczą skorupą.

Dla chrześcijanina nie ma podziału na rzeczy Boskie i ludzkie, wszystkie są Boskie. Dla chrześcijanina nie ma innej drogi, jak przez Chrystusa, w Chrystusie i z Chrystusem, jak przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, w męce, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa i z męką, śmiercią i zmartwychwstaniem Chrystusa. W każdym z członów wypowiedzianej sentencji istotne i nieodzowne było podkreślenie, że zarówno męka, krzyżowa śmierć, jak i zmartwychwstanie są Chrystusowe. Postaramy się lepiej wyjaśnić postawione tu problemy.

Ile razy wracaliśmy myślą do dyskusji Jezusa z faryzeuszami dotyczącej podatku. W zdaniu: Oddajcie więc cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga (Mt 22,21) znajdowaliśmy podstawę do odróżnienia spraw Boskich i ludzkich. Czy słusznie? Odczytajmy raz jeszcze słowa Boskiego Nauczyciela w kontekście sytuacyjnym. Wrogowie pytają, czy należy płacić podatek Cezarowi. Sprawa jest polityczna. Jeżeli Jezus odpowie, że trzeba płacić, ogłosi się go wrogiem narodu, bo Cezar jest okupantem. Jeżeli powie, aby nie płacić, oskarżą Go przed władzą i pozbędą się niewygodnego człowieka. Jezus sprowadza sprawę do samej monety. Czyja? Cezara. Jeżeli Cezara, to trzeba ją oddać. Gdyby w tym miejscu Jezus urwał rozmowę, okazałby się inteligentnym i obrotnym sofistą. Jako Słowo Boże kieruje rozmowę na inne pole. Od politycznego porządku ważniejszy jest porządek Boży, w którym wszystko pochodzi od Boga i wszystko ma wrócić do Boga. Boży porządek ogarnia wszystko, bo bez Niego nic się nie stało, co się stało i On jest wszystkim we wszystkim. Próba wyjęcia czegokolwiek z dziedziny należącej do Boga jest nieporozumieniem. W ten sposób czysto polityczna dyskusja staje się dla Jezusa okazją do przypomnienia spraw Bożych.

Nie ma spraw ludzkich, które nie byłyby także Boskimi, jedyną nie-Boską sprawą w człowieku jest grzech, ale to nie jest sprawa ludzka, tylko diabelska. Wszystko, co ludzkie, humanistyczne, jest też Boskie i tylko wtedy utrzyma się na prawdziwym poziomie godnym człowieka, jeżeli będzie Boskie, od Boga i dla Boga.


Zobacz także
ks. Piotr Stawarz SDS
Jak wygląda sprawa "małżeństw" homoseksualnych, bo właśnie w niemieckim parlamencie toczy się ostra dyskusja na ten temat.
 
Ewelina Gładysz
Czy macierzyństwo jest trudne? Nie, skądże. Ostatnio na portalach internetowych rekordy popularności bije film, na którym widać mamę opowiadającą o tym, jak to bardzo chciałaby zjeść obiad ciepły, nawet nie gorący, no i pogryziony, a nie połknięty. Nawet śmieszne. Z reguły jednak matkom w naszej kulturze nie wolno narzekać. Przyjrzyjmy się tym kilku nieistniejącym problemom. 
 
ks. Damian Płatek SCJ

Biorąc do ręki nową książkę, często na początku przeglądamy spis treści, niekiedy spoglądamy pobieżnie na wstęp i zakończenie. A gdyby tak, biorąc do ręki Pismo Święte, rozpocząć od lektury pierwszej i ostatniej księgi? Pierwsze słowa biblijne, tj. Księgi Rodzaju, brzmią nam znajomo: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię” (Rdz 1,1). Ostatnie zaś, będące słowami Boga, w imieniu którego wypowiada się autor, wyrażają się w treści: „«Zaiste, przyjdę niebawem». Amen. Przyjdź, Panie Jezu! Łaska Pana Jezusa ze wszystkimi” (Ap 22,20-21). W historii zarówno świata, jak i zbawienia był „początek”, będzie też i „koniec”.

 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS