Z tego hasła zrodziła się pieśń pełna siły i przekonania. To zaważyło na fakcie, że stała się hitem. Marko i jego przyjaciele układali wers po wersie, a kiedy skończyli, Marko pozbawił ją zbędnych zdań i dodał muzykę – czytamy w oficjalnej biografii «Thompsona». Perković nagrał utwór za pomocą zwykłego magnetofonu i w tej amatorskiej wersji piosenka krążyła po knajpach w Splicie. Jako pierwszy w radiowy eter puścił ją Edo Gracin, kierownik muzyczny Radia Split. W tym czasie Perković i jego towarzysze jako zwykli żołnierze zajęci byli walką i trudami frontowego życia. Marko nawet nie przypuszczał, że jest twórcą hitu, który będzie trampoliną do jego dzisiejszych estradowych dokonań. W święta Bożego Narodzenia 1991 roku prosto z linii frontu przyjechał do Splitu, aby w miejscowym studio nagrać pierwszy singiel”. Od tego czasu z frontowego żołnierza Marko Perković „Thompson” stał się wielką gwiazdą w swej ojczyźnie. Obok tematyki wojennej w całej jego twórczości widać przywiązanie artysty do wiary katolickiej:
„Nie trać nadziei, że będzie lepiej / Wznieś ręce do nieba / Odrzuć szatana, to Cię nie zawiedzie / Podaj rękę Chrystusowi, niech cię prowadzi / Wolność Bóg Ci daje / Zdecyduj się, bądź odważny / Czy chcesz iść ciemną stroną / Czy chcesz pójść ze mną” – to fragment  piosenki Radost s visina (Radość z Niebios). W E, moj narode słyszymy:
„Już od czasów Chrystusa / Diabelskie siły się trudzą / By zadać nam klęskę / Antychryści i masoni / Komuniści, oto oni (...) Weźmy w swe ręce los i szczęście / Bo dłużej tak nie mogę i nie chcę”. Zaś z okazji pielgrzymki Jana Pawła II do Chorwacji przygotował  następujący utwór:
„Mój Narodzie, pozdrówmy Boga, / On nam przysyła namiestnika swego / Z niebios wiadomość nam przybywa / Na skrzydłach wiary coraz jest bliżej / Całą mu miłość ofiarujmy / Naszego ojca pozdrówmy, alleluja, alleluja / Janie Pawle II chorwacki Cię naród kocha / W modlitwie wszyscy z Tobą stańmy przed ukochanym Bogiem / Janie Pawle II chorwacki Cię naród kocha / Jezusa i Matkę Boską kochamy i o Bożą miłość prosimy / Całe życie z pełnią dostojeństwa / Nosisz brzemię naszej ludzkości / Obrońco tego Bożego stada / Błogosław naszą ziemię teraz / Całą mu miłość ofiarujmy / Naszego ojca pozdrówmy, alleluja, alleluja”.
Tego typu treści Marko Perković „Thomson” wyśpiewuje dla stutysięcznej nawet publiczności, a jeśli weźmiemy pod uwagę liczbę ludności tego bałkańskiego państwa zauważymy, jaką skalę oddziaływania ma przekaz żołnierza-pieśniarza.

Kultura popularna, a zwłaszcza muzyka rozrywkowa, ma duży wpływ na młodzież na całym świecie, niezależnie od tego, jaki stosunek do tego typu twórczości przejawia pokolenie rodziców. Skoro nie da się zjawiska zneutralizować, warto spróbować wykorzystać je do celów dobrych i „ochrzcić” je oraz „upatriotycznić”, podobnie jak przed wiekami uczyniono to z obrzędami pogańskimi. O tym, że jest to możliwe, udało się chyba wykazać w tym tekście, ale aby zamiar ów zrealizować, potrzeba artystów z dobrą wolą, rozumiejących swą misję, a jednocześnie umiejących znaleźć odpowiednią formę przekazu dla jak najszerszej publiczności. Dobrze byłoby gdyby media (zwłaszcza te publiczne, mające ustawowo zapisany misyjny charakter swej działalności) oprócz promowania multikulturowych festiwali uznały, że patriotyzm jest tym, czym również, a raczej przede wszystkim, powinny się zająć.

Piotr R. Mazur
- Współpracownik Instytutu Edukacji Narodowej, przewodniczący Komisji Rewizyjnej Związku Towarzystw Gimnastycznych Sokół; publicysta, współtwórca serwisu www. infopatria.pl