Wywyższenie antropologii chrześcijańskiej

Tajemnice Maryi nie mają związku tylko z Jej osobą, ale odnoszą się w pewnych określonych aspektach do losu rodzaju ludzkiego, naszego losu, ponieważ są włączone w plan naszych działań z Bogiem i naszego zbawienia przez Niego.

Wniebowzięcie, prawie bez naszej wiedzy, w jasnych i pocieszających słowach określa i wychwala antropologię chrześcijańską, naukę o człowieku.

Uroczystość ta opowiada o kulminacyjnym momencie życia Maryi i przedstawia nam tę nadzwyczajną, ale ludzką istotę w aspekcie definitywnym. Istotę, która ku naszemu zadziwieniu i jednocześnie szczęściu jest najbardziej absolutną, najbardziej podobną Jezusowi, najdoskonalszą i najbliższą Bogu.

Czyż nie zauważamy, że podczas nabożeństwa wychwalania błogosławionego ciała Maryi, przedkładamy i jednocześnie rozwiązujemy cały ciąg ważnych zagadnień związanych z ludzkim życiem?

W chwalebnym epilogu życia Maryi streszczamy całą naukę o ludzkim życiu, celebrujemy uroczystość, która odnosi się do stanu życia ponad czasem, do życia przyszłego - ostatni zwrot Wierzę odnajduje tutaj swoje chwalebne potwierdzenie. Celebrujemy uroczystość, która mówi o chwale duszy i ciała Błogosławionej Dziewicy, tym samym potwierdzamy fundamentalną teorię naszego życia, że człowiek jest istotą z duchowo-cielesną.

I pośród różnych aspektów antropologii, uświęconych uroczystością Wniebowzięcia, jest jeden, który szczególnie przyciąga uwagę, dotyczy on wychwalenia najczystszego ciała Maryi, z którego Chrystus przyjął swoje ciało.

G. B. Montini

teksty pochodzą z książki: "Z Maryją na co dzień - Rozważania na wszystkie dni roku"
(C) Copyright: Wydawnictwo SALWATOR,   Kraków 2000
www.salwator.com