W seminarium przeżyłem już prawie połowę mojego życia – sześć lat w roli kleryka i ponad 20 w roli wychowawcy na różnych szczeblach odpowiedzialności (prefekt, wicerektor, rektor). W tym czasie przez mury seminaryjnego domu przewinęło się kilkunastu formatorów i wiele pokoleń kleryckich. Nieraz więc mogłem usłyszeć z ust współbraci zaprawione szczyptą ironii pytanie: „Jak możesz tak długo tam wytrzymać?”. Czasem sam się sobie dziwię. Jak mogłem „zadomowić się” przez tyle lat w miejscu, gdzie nie obchodzi się najpiękniejszych świąt roku kościelnego, gdzie od lat obowiązuje ten sam regulamin i podobna kuchnia...

Chrześcijanie wyrażają swoją wiarę na różne sposoby. Jedni poświęcają życie Bogu, nakładając habit zakonny, inni wybierają życie kapłańskie. Ogromna większość to jednak ludzie świeccy, starający się przestrzegać Dekalogu. Wśród nich są tacy, których życie z pozoru wydaje się bardzo zwyczajne. Pracują, utrzymują rodziny i wychowują dzieci. Przepełnia ich jednak wielka wiara w Boga, którą wyrażają na swój, często nietypowy sposób...

W środowiskach formacyjnych słyszy się czasem wyznanie: Mam powołanie! Czy jednak powołanie można posiadać, mieć je w sobie? Czy nie przychodzi ono raczej „z góry”, często nawet w sposób zaskakujący i niezrozumiały? Jak pomóc osobom, które są przekonane, że jest inaczej? Z powołaniem jest podobnie jak z planetami Układu Słonecznego, które nie funkcjonują samodzielnie, ale według określonego porządku heliocentrycznego...

Historia powołania to także zmaganie się z Bogiem i Jego głosem. To z jednej strony podążanie za Nim, z drugiej zaś lęk, ucieczka i poczucie niegodności. O swojej walce o Miłość opowie nam s. Małgorzata Oczkowicz SDS, która pracuje w Ośrodku Powołań Sióstr Salwatorianek w Goczałkowicach. Niech to świadectwo pomoże Ci nabrać odwagi, aby odpowiedzieć miłością na miłość Jezusa...

Wobec mnóstwa opracowań tematu ojcostwa we wszelkich jego konfiguracjach istnieje pokusa, by odwołać się do mądrzejszych, zacytować kogo trzeba i ewentualnie jakąś własną myśl dyskretnie przemycić na zadany temat. Odrzucam jednak zdecydowanie taką możliwość, gdyż ma to być osobiste świadectwo, a nie naukowy artykuł i postaram się przedstawić swoje „ojcowanie” w kapłańskim posługiwaniu...

Osoby konsekrowane w Kościele to wierni, którzy złożyli śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa w jednym z instytutów życia konsekrowanego (zakonie, zgromadzeniu zakonnym lub instytucie świeckim). Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich wraz z Konferencją Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych opublikowały dokument: 'Idziemy naprzód z nadzieją. Życie konsekrowane w Polsce na początku nowego tysiąclecia' opisujacy życie konsekrowane w nowej rzeczywistości wspólnoty eklezjalnej w Polsce...

Po refleksji dotyczącej priorytetów apostolskich ad intra instytutów życia konsekrowanego w Polsce - podejmijmy analizę priorytetów apostolskich ad extra. Priorytetami działalności apostolskiej ad extra instytutów życia konsekrowanego w Polsce są: bycie dla innych z wyobraźnią miłosierdzia, duszpasterstwo parafialne, posługa w sanktuariach, misje ludowe, misje zagraniczne, komunia ze świeckimi, działalność na polu edukacji, służba życiu, świat mediów, podejmowanie wielkich dialogów...

Dużo mówi się ostatnio o roli kobiet w społeczeństwie, dyskusja ta przenika również do środowisk kościelnych. Coraz częściej pada pytanie: „Jakie jest miejsce kobiety w Kościele? Czy zawsze było tak, że to mężczyźni decydowali, jak wygląda Kościół?". Niektórzy teolodzy zauważają, że Jezus miał zupełnie inne podejście do kobiet, niż nakazywały to zwyczaje i kultura...

Miał na imię Izajasz. Przyszedł do świątyni, jak robił to tyle razy przedtem i potem, ale ten dzień miał na zawsze wyryć się w jego pamięci. Tylko Bóg wie, dlaczego właśnie jemu, Izajaszowi, została dana niezwykła możliwość: ujrzeć majestat Boga napełniający świątynię. Był rok 739 przed Chr., dopiero co zmarł na trąd król Ozjasz, ale teraz on, Izajasz, mógł stanąć przed Królem, którego panowanie nie ma początku ani końca...

Etos (gr.) oznacza zwyczaj, obyczaj generujący stały sposób postępowania, typowy dla danej grupy ludzi. Jest to "system obyczajów określonej grupy społecznej, wyrażający się w stylu życia". Ten styl życia jest zewnętrznym wyrazem zarówno wyznawanego w danej grupie światopoglądu, jak też przyjętej hierarchii wartości oraz podstawowych zasad moralnych...