Bóg chce aby wszyscy ludzie dostąpili zbawienia, również dzieci które umierają bez chrztu

Zasadniczym znamieniem Opatrzności Bożej nadprzyrodzonej jest powszechna wola zbawcza Boga odnośnie celu ostatecznego, do którego powołał człowieka tj. do nadprzyrodzonego życia w niebie. Chociaż Bóg wszystkich ludzi powołał do tego celu, i chociaż nie został on dany człowiekowi jako jego cel czysto naturalny, który człowiek może osiągnąć bez pomocy Boga, to jednak wola zbawcza Boga jest z konieczności powszechna mimo, że podstawą jej jest wolny akt miłości i miłosierdzia.

Ta wola powszechna, wola zbawcza Boga jest niezależna od przewidzenia upadku człowieka, co więcej nawet jeszcze więcej okazała się we wcieleniu i całym dziele odkupieńczym Chrystusa. Co było przejawem pierwszego, ale jakże wspaniałego jej działania.
Przystępując do rozważania Opatrzności Bożej odnośnie człowieka, obejmującą zarówno przeznaczenie, jak i odrzucenie należy pamiętać jako o koniecznym praeambulum tych rozważań o tej powszechnej woli zbawczej Boga odnośnie człowieka.

Dotyczy to wszystkich bez wyjątku ludzi, żyjących także w stanie natury upadłej, ponieważ wszystkich chce zbawić przez przyjście Chrystusa. Obejmujemy tym twierdzeniem również dzieci schodzące bez chrztu z tego świata.

Wszyscy zgadzają się, że istnieje w Bogu powszechna wola zbawcza w sensie prawdziwym i ponadto aktualna /actuosas/ czyli, że Bóg udziela wszystkim potrzebnych łask do zbawienia, chociaż istnieją różne sentencje, gdy chodzi o szczegółową realizację tej zbawczej woli, zwłaszcza zaś gdy chodzi o dzieci nieochrzczone.

Stopień pewności teologicznej

Jest dogmatem wiary, że Bóg pragnie zbawić nie tylko przeznaczonych, ale wszystkich, i jest dogmatem wiary, lub conajmniej bliskie wiary /proxima fidei/, że Bóg pragnie zbawienia wszystkich wierzących.

Nauka Kościoła:

Synodz w Oranga /529/,którego 27 kanon orzeka:
"Nie tylko nie wierzymy, że niektórzy mocą Bożą są przeznaczeni do zła, lecz także gdyby byli chcący tak wierzyć, to na nich z całkowitym odrzuceniem kładziemy anatemę ".D.200
W wyznaniu wiary Lucidusa 475 r. przepisano następujące sformułowanie: "Potępiam pogląd, że jedni zostali przeznaczeni ku śmierci, inni ku życiu... wyznaję, że Chrystus Pan i Zbawiciel - stosownie do bogactwa dobroci jego cenę swej śmierci za wszystkich ofiarował i nie chce, aby ktokolwiek zginął, ponieważ jest Zbawicielem wszystkich, a szczególnie wiernych".Cav.847-848
W wyznaniu wiary Lucidusa 475 r. przepisano następujące sformułowanie: "Potępiam pogląd, że jedni zostali przeznaczeni ku śmierci, inni ku życiu... wyznaję, że Chrystus Pan i Zbawiciel - stosownie do bogactwa dobroci jego cenę swej śmierci za wszystkich ofiarował i nie chce, aby ktokolwiek zginął, ponieważ jest Zbawicielem wszystkich, a szczególnie wiernych".Cav.847-848
Sobór Trydencki podkreśla mocno prawdę, że Chrystus za wszystkich umarł na Krzyżu.

Dowody z Pisma św.

Tekst klasyczny znajduje się u św. Pawła w liście pierwszym do Tymoteusza: "Zalecam więc przede wszystkim, aby prośby, modlitwy, wspólne błagania, dziękczynienie odprawiane były za wszystkich ludzi, za królów i za wszystkich zwierzchników, abyśmy mogli prowadzić życie ciche i spokojne z całą pobożności i uczciwością. Jest to bowiem rzecz dobra i przyjemna w oczach Zbawcy, naszego Boga, który chce, żeby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do uznania prawdy. Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Jezus Chrystus, który wydał samego siebie na okup za wszystkich jako świadectwo we właściwym czasie". 1 Tym 2,1-6

Ez 33,11 "Ja nie pragnę śmierci bezbożnego, ale jedynie tego, by bezbożny zmienił swoje postępowanie i żył" ./por.18,23
2 P 3,9:"Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich doprowadzić do nawrócenia".
1 J 2,2:"On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko za nasza, lecz również za grzechy całego świata".

Ojcowie Kościoła

Ojcowie na licznych miejscach dają wyraz tej prawdzie i to w bardzo wyraźnych stwierdzeniach. Ponadto ogólne przekonanie Kościoła wyraża się w przekonaniu, opartym zresztą na wyraźnej nauce Chrystusa o obowiązku głoszenia ewangelii całemu światu, o zachęcaniu do pokuty za grzechy jako jedynym warunku zbawienia, oraz w nauce o łasce wystarczającej /gratia sufficiens/, Ojcowie opierają się o następujące zasady:

l. Zbawcza wola Boża oparta jest o dobroć Boża, która chce dobra, stworzeń. Natomiast decyzja odrzuceniu jest następstwem jedynie grzechów człowieka /por. Jan Chryzostom, Jan Damasceński 8.1202 2358/.

2. Zbawienie wieczne i ukrzyżowanie Chrystusa jest dobrem powszechnym. Grzegorz z Nazjanzu: "Dla wszystkich jest prawo, prorocy i także ukrzyżowanie Chrystusa" Or.33 n.9 PG 56,226; 

3. A na pytania dlaczego nie wszyscy się zbawią ojcowie odpowiadają, że to z winy poszczególnych ludzi; ponieważ nie chcą. Grzegorz z Nyssy pisze: R.1053 "Jeżeli tedy w Synu jest wola Ojcowska, a Ojciec pragnie, jak mówi Apostoł, wszystkich zbawić... zaprawdę ten, który ma wszystko, co ojciec, a także posiada go w sobie, ma całkowicie z innymi dobrami Ojca jego także wolę zbawczą".

Dowód teologiczny

Powyższej prawdy dowodzimy ponadto opierając się o inne prawdy zdefiniowane w orzeczeniach względnie zawarte w symbolach wiary, a w których dowodzona przez nas prawda o powszechnej woli zbawczej Boga jest pośrednio zawarta. Sobór Nicejski wyznaje że Chrystus poucza, że wszyscy mogą i powinni zachować przykazania i w ten sposób osiągnąć zbawienie. Sobór Trydencki określa, że Bóg chce zbawienia wszystkich ludzi, których wyniósł do godności synów bożych, nie dotyczy to jedynie samych przeznaczonych, lecz wszystkich i dlatego wszyscy winni pokładać w Bogu najsilniejszą nadzieję osiągnięcia zbawienia. Te wypowiedzi i orzeczenia byłyby absurdalne, gdyby Bóg nie miał prawdziwej i szczerej woli zbawienia wszystkich ludzi. Ponadto przypisujemy Bogu nadprzyrodzoną opatrzność, która ludzi przeznacza i kieruje do ostatecznego celu. A zasadniczym aktem opatrzności, względnie koniecznym praesuppositum jest szczera wola celu, do którego prowadzi.
Powyższe argumenty odnosimy również do dzieci, ponieważ są przecież ludźmi i wobec tego i do nich ma zastosowanie to wszystko, co do wszystkich ludzi. 

opracował ks. Józef Kmieć SDS