logo
Piątek, 29 marca 2024 r.
imieniny:
Marka, Wiktoryny, Zenona, Bertolda, Eustachego, Józefa – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Ks. Andrzej Orczykowski SChr
Priorytety apostolskie instytutów życia konsekrowanego w Polsce (cz.2)
materiał własny
 


Po refleksji dotyczącej priorytetów apostolskich ad intra instytutów życia konsekrowanego w Polsce (patrz część 1) – ukazanych w dokumencie: Idziemy naprzód z nadzieją. Życie konsekrowane w Polsce na początku nowego tysiąclecia(*1) - podejmijmy analizę priorytetów apostolskich ad extra. Według dokumentu priorytetami działalności apostolskiej ad extra instytutów życia konsekrowanego w Polsce są: bycie dla innych z wyobraźnią miłosierdzia, duszpasterstwo parafialne, posługa w sanktuariach, misje ludowe, misje zagraniczne, komunia ze świeckimi, działalność na polu edukacji, służba życiu, świat mediów, podejmowanie wielkich dialogów.
 
Bycie dla innych z wyobraźnią miłosierdzia
 
Osoby konsekrowane – z natury rzeczy – służą przede wszystkim najuboższym i najbardziej potrzebującym. Instytuty – zarówno męskie, jak i żeńskie – poprzez duchowe i materialne dzieła miłosierdzia uczestniczą w posłudze pasterskiej Kościoła i oddają najrozmaitsze usługi ludziom(2). Wiele zgromadzeń działających w Polsce powołanych jest charyzmatem założycielskim do służby ubogim, chorym, niepełnosprawnym, słabym, zepchniętym na margines. Świadectwo miłosierdzia jest bardzo oczekiwane i zarazem najbardziej wiarygodne w oczach wielu współczesnych. Istnieje potrzeba umiejętności rozpoznawania zadań poszczególnych wspólnot i osób. Szczególnie w dzisiejszych czasach potrzebna jest nowa wyobraźnia miłosierdzia, której przejawem będzie nie tyle i nie tylko skuteczność pomocy, ale zdolność bycia bliźnim dla cierpiącego człowieka, solidaryzowanie się z nim, tak by gest pomocy nie był odczuwany jako poniżająca jałmużna, lecz jako świadectwo braterskiej wspólnoty dóbr. Wyobraźnia miłosierdzia ma wyznaczać program duszpasterski Kościoła w Polsce, zaś orędzie o Bożym miłosierdziu zawsze ma znajdywać odbicie w dziełach ludzi(3).
 
Według dokumentu celem wyobraźni miłosierdzia jest stworzenie sytuacji, aby ubodzy czuli się w obecności osób konsekrowanych jak u siebie w domu. Istnieje potrzeba refleksji nie tylko nad sposobami niesienia pomocy ludziom ubogim, ale również nad przyczynami ich ubóstwa i marginalizacji. Nie wystarcza pomoc, trzeba wykorzenić przyczynę, z której bierze początek dana bieda. Obok wyobraźni miłosierdzia potrzebna jest jeszcze twórcza wierność i apostolska kreatywność(4).
 
Działalność opiekuńcza czy charytatywna nie może być celem samym dla siebie, natomiast jasną i wyraźną powinna być religijna motywacja służby bliźnim i podejmowanie odpowiedzialności za innych. Udzielając pomocy powinno się stworzyć okazję do bliższego poznania Boga. Aktywność osób konsekrowanych nie może stać się aktywizmem, a zaangażowanie na rzecz innych zwykłym społecznikostwem. Te działania muszą znajdować swe dopełnienie i zarazem źródło w modlitwie i kontemplacji. Liczne i rozległe są pola, na których potrzebne jest dziś zaangażowanie konsekrowanych rozumiane jako wyrażenie miłości Boga w konkretnych formach ludzkiej solidarności(5). Doniosłą dla apostolstwa osób konsekrowanych w Kościele jest wrażliwość na potrzeby i cierpienia człowieka, która tak jawnie i przejmująco okazuje się w świecie.
 
Duszpasterstwo parafialne
 
W okresie stalinowskim zakony męskie w Polsce były pozbawienie możliwości pracy zgodnej z własnym charyzmatem, a zostały wtłoczenie w schemat pracy parafialnej. Po roku 1989 niektóre zakony zaczęły oddawać parafie, inne natomiast wpisały duszpasterstwo parafialne w rejestr swoich apostolatów(6). Duszpasterstwo parafialne dla wielu zgromadzeń zakonnych jest misją przechodnią, na pewien czas, stanowiącą fragment całości apostolatu. Parafia prowadzona przez zakonników realizuje pastoralne cele i zadania Kościoła partykularnego oraz uczestniczy w priorytetach apostolskich zakonu. Jednak powinno się preferować te parafie, które pozwalają zakonnikom żyć we wspólnocie i wyrażać własny charyzmat.
 
 
1 2 3 4  następna
Zobacz także
Henryk Bejda
Tereska, wpatrując się w oblicze swojego, zamkniętego przez kilka lat w zakładzie leczniczym, cierpiącego "Króla", dostrzegła w nim cierpiącego Zbawiciela. Ludwik Martin zmarł w 1894 r. Groby Zelii i Ludwika znajdują się nieopodal bazyliki w Lisieux. Pomiędzy nimi wznosi się figura ich córki - św. Tereski. 
 
Henryk Bejda
Najogólniej można powiedzieć, że powołanie to sposób realizacji miłości w życiu chrześcijanina. Jest ona właściwym celem życia chrześcijańskiego, natomiast powołanie sposobem jej aktualizacji, dokonującej się na konkretnej drodze ludzkiego zaangażowania, która w miarę dojrzewania i rozwoju człowieka nabiera coraz bardziej określonych wymiarów i kształtów. Tę prawidłowość dobrze widać na przykładzie zaangażowania zawodowego.
 
o. Paweł Krupa OP
W sporach o formę liturgii Mszy nie chodzi o język, o szaty liturgiczne, o to, w którą stronę zwrócony jest kapłan, ale o pewną koncepcję człowieka, Kościoła, Ofiary Chrystusa, o formację duchową chrześcijan. Niektóre reformy Soboru Watykańskiego dotarły do Polski dopiero w latach 80. XX w. Dopiero przyjęliśmy Sobór Watykański II - choć chyba jeszcze nie do końca...
 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS