KONSTANCJA BENISŁAWSKA

 

Zdrowaś, Maryja! Proroków spełnienie[12],
Jęczących ojców starych ożywienie[13],
Wskrzeszenie świata w grzechu umarłego
I zmartwychwstanie początku naszego[14].

 

Zdrowaś, Maryja! Przez ciebie – o dziwy!
O, wszędzie dziwy! – ociec twój prawdziwy,
Stary nasz Adam, wziął życie jedynie
W nowym Adamie[15], twym prawdziwym Synie.

 

Zdrowaś, Maryja! Pierwsza nas kaleczy[1]6,
Ty, druga Ewa, leczysz rodzaj człeczy.
Pierwsza wydała śmierci na pożycie[17],
Tyś, lepsza Ewa, wróciła nam życie.

 

Zdrowaś, Maryja! Matko wszystkim miła,
Coś razem Boga i człeka zrodziła,
Zdrowaś, Królowo i nieba, i ziemi,
Co się nie mieścisz pomiędzy grzesznemi.

 

Zdrowaś, Maryja! Twoja dzielna[18] władza
Z cienia na świecznik nędzę wyprowadza,
Ciebie do Boga przez gęste pacierze[19]
Świat ten za pierwszą pośrzedniczkę[20] bierze.

 

Zdrowaś, Maryja! Dóbr wszelkich skarbnico,
W okupie[21] świata Syna pomocnico,
O chlubo panien, o płci mej ozdobo[22],
Archaniołowie maleją przed tobą!

 

Przypisy
12 - proroków spełnienie – wypełnienie zapowiedzi proroków.
13 - ojców starych ożywienie – przywrócenie do życia patriarchów Starego Testamentu.
14 - zmartwychwstanie początku naszego – tu: przywrócenie raju, stanu pierwotnej szczęśliwości.
15 - w nowym Adamie – w Chrystusie (por. 1 Kor 15, 22,45).
16 - pierwsza nas kaleczy – pierwsza (Ewa) sprowadza na nas kalectwo, ułomność (grzechu pierworodnego).
17 - na pożycie – na łup.
18 - dzielna – mocna, potężna.
19 - gęste pacierze – liczne, częste modlitwy.
20 - pośrzedniczkę – pośredniczkę, orędowniczkę.
21 - w okupie – w odkupieniu.
22 - płci mej ozdobo – tu: ozdobo płci niewieściej.

 

 

 

***

 

 
„Kto chce Pannie Maryi służyć”
 
W NURCIE KONTYNUACJI

 

JAŚNIEJSZA TYSIĄC NAD SŁOŃCE...
 
Jaśniejsza tysiąc[1] nad słońce
Maryja, światłość Świętej Trojce,
Ta wiecznie w Bostwie zrządzona[2],
Aby Bożą Matką była.

 

Ukazał Bog swoję mocność
I mądrość, i wielką dobroć,
Niebo i ziemię stworzył,
W słuszności cudnej roztworzył[3].

 

Dziwią się temu anjeli
I wszyscy ludzie na ziemi,
Jako się Bog w tym osławił[4],
Wszytko jednym słowem stworzył.
 
Ale więtszą moc ukazał,
Gdy Matuchnę swoję stworzył,
Tam się moc Boska zjawiła,
Gdy się przez[5] grzechu poczęła.
 
Nie stworzył Bog nic lepszego,
Nad tę Pannę cudniejszego,
Ktorej się anjeli dziwują,
Iż nad wszytko czystszą widzą.
 
Anjoły ku służbie stworzył,
Tę Pannę wszytkim przełożył[6]
I sam się jej raczył poddać,
Gdy się jej synem raczył stać.
 
Chciał tedy Bog i udziałał[7],
Gdy tę Pannę sobie stwarzał,
Aby była niezmazana[8],
W poczęciu niewinność wzięła[9].
 

 

Przypisy
1 - tysiąc – tu zapewne: tysiąc razy.
2 - zrządzona – przysposobiona, przygotowana.
3 - w słuszności cudnej roztworzył – tu: urządził w cudownym porządku.
4 - osławił – rozsławił, wsławił.
5 - przez – bez.
6 - wszytkim przełożył – tu: wywyższył ponad wszystkich (aniołów).
7 - udziałał – uczynił.
8 - niezmazana – niepokalana (grzechem pierworodnym).
9 - wzięła – otrzymała.