Brak poczucia wspólnoty

Warto zauważyć, że we wszystkich ujęciach pojawia się brak wspólnoty, co świadczy o tym, że współcześni ludzie czują się zagubieni w globalnej wiosce, a nieograniczony wirtualny kontakt z ludźmi z całego świata nie zrekompensuje potrzeby bezpośredniej relacji z drugą osobą, często zapracowanym rodzicem. Potrzeba uczestnictwa i działania w grupie jest jedną z cech konstytutywnych młodego wieku. Członkowie rodziny spotykają się w domu wieczorem, aby przenocować.

Coraz mniej rzeczy wykonują razem. Sekty wychodzą naprzeciw potrzebie przynależności i wspólnoty. Przede wszystkim sekty są małymi grupami, gdzie wytwarza się więź strukturalno-podmiotowa. Tutaj jest zawsze czas na rozmowę, wiele zadań wykonuje się wspólnie, a na spotkaniach widzi się te same przyjazne twarze. Większość ludzi trafia do sekt nie z pobudek religijnych, ale poszukując stałej bliskości z drugim człowiekiem.

Współczesne realia wymagają, aby większość czasu spędzać poza domem; praca, szkoła, nauka języków obcych, kursy i rozwijanie wszelkich uzdolnień. Nie można jednak zapominać, że dla młodych ludzi bardzo ważna jest więź emocjonalna, którą może dać rodzina. Rodzice muszą umieć rozpoznawać potrzeby wynikające z procesu dojrzewania i tak organizować własny czas, aby znaleźć każdego dnia chwilę na kontakt z dzieckiem i przedyskutowanie jego młodzieńczych problemów. W przeciwnym razie może się pojawić grupa, która zaoferuje naszemu dziecku to, czego ono potrzebuje.

Joanna Wnęk-Gozdek

Przypisy:

[1]. I. Obuchowska, Drogi dorastania, Warszawa 1996, s. 14
[2]. Ibidem, s. 104
[3]. M. Prokosz, Dorastająca młodzież a sekty, [w: ] red. S. Pamuła, A. Margasiński, Sekty. Uwarunkowania i niebezpieczeństwa w III RP, Częstochowa 2001, s. 150
[4]. Rowiński G., Purzycka M., Inne niebo czy w sieci szalonego proroka: nowe ruchy i sekty religijne w Polsce, BELLONA, Warszawa 1998. s. 144
[5]. Sekty w Polsce, Ośrodek Badań Opinii Publicznej, Warszawa 1999, s. 6.