___________________

 reklama

Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS

Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich

Pada śnieg. Niby to nic nadzwyczajnego, w końcu jest zima, ale ostatnie zimy były takie zupełnie niezimowe i teraz padający śnieg budzi lekką sensację.

Niby to nic nadzwyczajnego – ot zamarznięta woda, ale gdy się bliżej przyjrzymy płatkom śniegu odkryjemy, że są niesamowicie piękne. W internecie można znaleźć zdjęcia płatków śniegu w dużym powiększeniu i każdy z nich wygląda jak małe dzieło sztuki. Zdumiewają mnogością wzorów i kształtów. A to tylko zamarznięta woda.

Rzecz polega na tym, że cząsteczka wody ma taki kształt, że zamarzając tworzą się właśnie takie piękne, symetryczne gwiazdki.

Czytałam kiedyś, że zrobiono eksperyment i pewną kolonię bakterii wyhodowano na podłożu na którym najpierw odciśnięto siatkę o takiej samej symetrii jaką mają cząsteczki wody. Okazało się, że bakterie, mnożąc się, tworzyły kształty przypominające właśnie płatki śniegu. Wystarczyło tak niewiele żeby z chaotycznej struktury powstało coś pięknego.

Człowiek jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga. A gdyby pomyśleć o tym, że to tak, jakby w naszym sercu były odciśnięte ślady, dzięki którym możemy ze swojego życia uczynić coś niezwykle pięknego..?

Agnieszka Ruzikowska
at6626.34@gmail.com

***

Biblia pyta:

Gdy człowiek żywi złość przeciw drugiemu, jakże u Pana szukać będzie uzdrowienia? Nie ma on miłosierdzia nad człowiekiem do siebie podobnym, jakże błagać będzie o odpuszczenie swoich własnych grzechów?
Syr 29, 3-4

***

KSIĘGA IV, GORĄCA ZACHĘTA DO KOMUNII ŚWIĘTEJ

GŁOS CHRYSTUSA:

Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy pracujecie i obciążeni jesteście, a ja was pokrzepię Mt 11,28 – mówi Pan.
Chlebem, który ja dam, jest ciało moje za życie świata J 6,51.
Bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje, które za was będzie wydane Mt 26,26; Mk 14,22. To czyńcie na moją pamiątkę 1 Kor 11,24; Łk 22.19. 
Kto pożywa moje ciało i pije moją krew, we mnie mieszka, a ja w nim J 6,57.
Słowa, które ja wam powiedziałem, są duchem i życiem J 6,63.

Rozdział I Z JAK WIELKĄ CZCIĄ POWINNO SIĘ PRZYJMOWAĆ CHRYSTUSA
GŁOS UCZNIA:

1. To Twoje słowa, Chryste, Prawdo wieczna, chociaż nie w jednym czasie wymówione i nie w jednym miejscu zapisane. Ale dlatego, że są Twoje i prawdziwe, powinienem je przyjąć z wiarą i wdzięcznością. Są Twoje, Ty je wypowiedziałeś, ale także i moje, bo wyrzekłeś je dla mojego zbawienia. Chętnie przyjmuję z Twoich ust, aby jak najgłębiej zapadły mi w serce.
Wzruszają mnie te słowa pełne litości, łagodności i miłości, ale lękiem przejmują mnie własne winy i przed przyjęciem tak wielkiej tajemnicy powstrzymuje nieczyste sumienie. Zachęca łagodność Twoich słów, ale obciąża tyle moich występków.

2. Każesz mi, abym zbliżył się do Ciebie z wiarą, jeżeli chcę mieć wspólną cząstkę z Tobą J 13,8, i abym przyjął pokarm nieśmiertelności, jeżeli pragnę otrzymać życie wieczne i chwałę. Przyjdźcie do mnie wszyscy – mówisz – którzy pracujecie i obciążeni jesteście, a ja was pokrzepię Mt 11,28.

 Jakże łagodnie, jak miło brzmią w uszach grzesznika słowa, w których Ty, Panie, Boże mój, zapraszasz mnie, nędznego i ubogiego, do Komunii Twojego świętego Ciała. Lecz kimże ja jestem, Panie, abym ośmielał się zbliżyć do Ciebie? Jakże to, niebiosa nie mogą Cię ogarnąć 1 Krl 8,27, a Ty mówisz: Przyjdźcie do mnie wszyscy?!

3. Do czego zmierza ta troskliwa łaskawość, to przyjacielskie zaproszenie? Jakże odważę się przyjść, skoro wiem, że nie ma we mnie nic dobrego, co by mnie mogło ośmielić? Jakże wprowadzę Cię do swojego domu Pnp 8,2, ja, który tak często obrażałem Twoje najlepsze Oblicze?

 Kłaniają Ci się aniołowie i archaniołowie, w lęku stoją przed Tobą święci i sprawiedliwi, a Ty mówisz: Przyjdźcie do mnie wszyscy? Gdybyś Ty sam, Panie, tego nie powiedział, któż uwierzyłby w prawdę tych słów? Gdybyś Ty sam nie rozkazał, któż próbowałby się przybliżyć?

4. Patrzmy – Noe, mąż sprawiedliwy, sto lat pracował przy budowie arki, aby uratować siebie i garstkę istnień Rdz 6,9; 1 P 3,20, a ja jakże zdołam w ciągu jednej godziny przygotować się, by przyjąć z należna czcią Budowniczego świata? Joz 1,15. Mojżesz, Twój wielki sługa i wybrany przyjaciel Syr 45,1, sporządził skrzynię z najtrwalszego drzewa i obił ja szczerym złotem Wj 25,5.10-11, aby złożyć w niej tablice przykazań, a ja, nietrwała istota, śmiałbym Ciebie, Twórcę przykazań i Dawcę życia, przyjąć ot, tak sobie?

Salomon, najmądrzejszy z władców Izraela, przez siedem lat wznosił wspaniałą świątynię 1 Krl 6,38 na chwałę Twego imienia, a przez osiem dni świętował jej otwarcie 2 Mch 2,12; 1 Krl 8,66, złożył tysiące ofiar błagalnych 1 Krl 3,4, nim Arkę Przymierza ustawił uroczyście przy dźwięku trąb i triumfalnych okrzyków na miejscu dla niej przeznaczonym 2 Sm 6,15.17. A ja nieszczęsny i najnędzniejszy z ludzi, jakże wprowadzę Ciebie do swego domu Pnp 3,4, skoro wiem, że ledwie pół godziny będę Ci mógł poświęcić? I oby choć raz rzeczywiście pół godziny!

Tomasz a Kempis, 'O naśladowaniu Chrystusa'

***

JA

Muzyk zmięsza orkiestrę najlepiej dobraną,
Jeśli grając stara się, żeby go słyszano.

Adam Mickiewicz

***

Nigdy nie 'pożyczaj' choćby ołówka z miejsca pracy.

H. Jackson Brown, Jr. 'Mały poradnik życia'