logo
Czwartek, 18 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Apoloniusza, Bogusławy, Gościsławy – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Jezus rzekł do niego: "Jeżeli nie zobaczycie znaków i cudów, nie uwierzycie" (J 4, 48).
 
Czy Jezus znalazłby zainteresowanie w swoim nauczaniu, gdyby nie czyniłby cudów? 
 
Ewangelia Jezusa i wymogi jakie On stawia swoim wyznawcom są trudne. Bez cudów trudno byłoby ludziom przyjąć Jego naukę. Gdy po rozmnożeniu chleba zapowiedział, że da swoje Ciało do spożycia, wielu odeszło od Niego mówiąc: "Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?" (J 6, 60). Cuda potwierdzały Boskie pochodzenie Jego nauki.
 
Ale nie czynił cudów na pokaz. Gdy faryzeusze domagali się jakiegoś znaku z nieba, Jezus odmówił. Uznał, że te, które uczynił wystarczająco potwierdzały, że przychodzi od Boga.  
 
Ewangeliści opisują dokładnie z detalami niewiele cudów. Wiele cudów jest tylko wzmiankowanych bez określenia choroby. "I gdziekolwiek wchodził do wsi, do miast czy osad, kładli chorych na otwartych miejscach i prosili Go, żeby ci choć frędzli u Jego płaszcza mogli dotknąć. A wszyscy, którzy się Go dotknęli, odzyskiwali zdrowie" (Mk 6, 56). 
 
Niektórzy zarzucają, że cuda są niemożliwe, gdyż świadczą o tym, że Bóg czegoś nie dopatrzył, przeoczył czy pominął i teraz poprawia swoje dzieło cudami. Czy wtedy byłby wszechwiedzący? Tak można byłoby sądzić, gdyby Bóg w czasie podejmował decyzje o uczynieniu tego czy innego cudu. Bóg żyje w wieczności i w wieczności zdecydował ile i jakie cuda uczyni. Jezus nie uczynił żadnego cudu,  który by nie byłby przewidziany i zadecydowany w wieczności. To dotyczy nie tylko Jezusa, ale także innych świętych cudotwórców. Pan Bóg celowo dopuścił, aby niektórzy urodzili się, czy stali się chorzy, aby móc ich uzdrowić i tym sposobem potwierdzać prawdziwość swojego Objawienia. Gdy po uzdrowieniu niewidomego apostołowie się pytali, kto zgrzeszył, on czy jego rodzice? Jezus odpowiedział: "Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale stało się tak, aby się na nim objawiły sprawy Boże" (J 9, 3).
 
diakon Franciszek
diakonfranciszek@gmail.com
 
 
***
Człowiek pyta:


Mojżesz rzekł Bogu: Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mię do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć?
Wj 3,13

A jeśli nie uwierzą i nie usłuchają słów moich, mówiąc, że Pan nie ukazał mi się wcale?
Wj 4,1

***

Wartość mądrości, Prz 3

13. Szczęśliwy, kto mądrość osiągnął, mąż, który nabył rozwagi:
14. bo lepiej ją posiąść niż srebro, ją raczej nabyć niż złoto,
15. zdobycie jej lepsze od pereł, nie równe jej żadne klejnoty.
16. W prawicy swej trzyma ona dni długie, w lewicy - bogactwo, pomyślność;
17. jej drogi drogami miłymi, ku szczęściu wiodą wszystkie jej ścieżki.
18. Dla tego, co strzeże jej, drzewem jest życia, a kto się jej trzyma - szczęśliwy.
19. Pan umocnił ziemię mądrością, niebiosa utwierdził rozumem.
20. Przez Jego wiedzę wytrysły odmęty, a rosę spuszczają obłoki.
21. Przezorności, rozwagi, strzeż, mój synu, niech one ci z oczu nie schodzą,
22. a życiem twej duszy się staną, wdzięczną ozdobą dla szyi.
23. I drogą swą pójdziesz bezpiecznie, bo noga się twoja nie potknie;
24. gdy spoczniesz, nie zaznasz trwogi, zaśniesz, a sen twój będzie przyjemny.
25. Nagły strach cię nie przerazi ni klęska, gdy dotknie przewrotnych;
26. bo z tobą jest Pan, przed sidłem twą nogę ochroni.

***

ZGODA

Wtenczas tylko rzetelnie pogodzisz się z wrogiem,
Jeśli ty i wróg pierwej zgodzicie się z Bogiem.
Adam Mickiewicz

***

Napełniaj bak, jest jest opróżniony w trzech czwartych.

H. Jackson Brown, Jr. 'Mały poradnik życia' 

Patron Dnia



św. Apoloniusz
męczennik

Po Marku Aureliuszu w roku 180 wstąpił na tron cesarski jego syn Kommod. Mimo swego przewrotnego usposobienia nie był okrutny dla chrześcijan; początek jego panowania przyniósł nawet pewne złagodzenie praw. Wykonawszy wyrok na pewnym niewolniku sędzia wezwał św. Apoloniusza, aby ten wyrzekł się swojej wiary. Św. Apoloniusz odmówił i sprawę oddano pod sąd senatu rzymskiego. Święty napisał wtedy apologię religii chrześcijańskiej, którą wygłosił przed dostojnym zgromadzeniem. Jednak ta wspaniała mowa nie zrobiła na senatorach żadnego wrażenia i św. Apoloniusza skazano dekretem senatu za odmowę wyrzeczenia się wiary. Ścięto go w szóstym roku panowania Kommoda, około roku 185.

jutro: św. Elfega

wczoraj
dziś
jutro