logo
Czwartek, 28 marca 2024 r.
imieniny:
Anieli, Kasrota, Soni, Guntrama, Aleksandra, Jana – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Jeśli u siebie usuniesz jarzmo…
 
Chciałbym coś zmienić w swoim życiu, ale okoliczności mi nie sprzyjają… Próbuję naprawić swoje relacje z ludźmi, ale przecież sama nic nie zrobię..? Jak mam walczyć ze swoimi wadami, jeśli nie mogę trafić na kogoś, kto mi naprawdę pomoże...?

Czy zdarza nam się tak usprawiedliwiać brak rezultatów w swoich działaniach? Zapewne tak, jeśli nawet Adam i Ewa szukali przyczyn swojego nieposłuszeństwa w kwestii zjedzenia owocu „na zewnątrz” – „Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem.” „Wąż mnie zwiódł i zjadłam” (Rdz, 3, 12-13)
 
W tych usprawiedliwieniach jest częściowo trochę racji – naprawdę trudno robić coś w niesprzyjających okolicznościach i zdarza się, że to ktoś namówi nas do zrobienia czegoś, na co sami z siebie byśmy się nie decydowali. Pan Bóg jednak w dzisiejszym fragmencie z księgi Izajasza jasno daje do zrozumienia, że wszelkie zmiany, które chcemy wprowadzić w naszym życiu – w szczególności tę najważniejszą – nawrócenie – musimy zacząć od siebie.
 
Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie, jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i nakarmisz duszę przygnębioną, wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach, a twoja ciemność stanie się południem. (Iz 58, 9-10).
 
Zaczynanie zmian od siebie nie jest niczym zaskakującym – wielu specjalistów od psychologii, rozwoju i innych takich powtarza do znudzenia, że nie jesteśmy w stanie zmienić nikogo innego – tylko siebie, że w wielu przypadkach nie możemy zmienić żadnych okoliczności – tylko swoją reakcję na nie i tak dalej. Pan Bóg mówi jednak więcej – mówi, że jeśli my zrobimy to, co do nas należy – On uczyni resztę. Jeśli my będziemy się starać – On sprawi, by te starania przyniosły owoc. Jeśli my ze wszystkich sił będziemy dążyć do spełniania Jego woli – On sprawi, że nawet niekorzystne okoliczności staną się dla nas wręcz zbawienne. Jeśli my będziemy robić te wszystkie drobne rzeczy, które jesteśmy w stanie – On sprawi, że te działania będą miały ogromny skutek.
 
Pan Bóg obiecuje, że jeśli pójdziemy drogą, którą On nam wskazuje – to choćby wszystko na świecie sprzysięgło się przeciwko nam – i tak wszystko wyjdzie nam – ostatecznie – na dobre. 
 
Agnieszka Ruzikowska
at6626.34@gmail.com 

***


Bóg pyta:

Gdzie jest brat twój, Abel?
Rdz 4,9

Człowiek pyta:

O Panie, mój Boże, jak będę mógł się upewnić, że otrzymam ten kraj na własność?
Rdz 15,8

***

Koniec bezbożnych, Mdr 4 i 5

19. Staną się wstrętną padliną i wiecznym pośmiewiskiem wśród zmarłych. Strąci ich bowiem na głowę - oniemiałych, i wstrząśnie nimi od posad, i zostaną do szczętu zniszczeni, i będą w udręczeniu, a pamięć o nich zaginie.
20. Z bojaźnią przyjdą zdać sprawę z win swoich, a w twarz ich oskarżą własne nieprawości.
1. Wtedy sprawiedliwy stanie z wielką śmiałością przed tymi, co go uciskali i mieli w pogardzie jego trudy.
2. Gdy ujrzą, wielki przestrach ich ogarnie i osłupieją na widok nieoczekiwanego zbawienia.
3. Powiedzą pełni żalu do samych siebie, będą jęczeli w utrapieniu ducha:
4. To ten, co dla nas - głupich - niegdyś był pośmiewiskiem i przedmiotem szyderstwa: jego życie mieliśmy za szaleństwo, śmierć jego - za hańbę.
5. Jakże więc policzono go między synów Bożych i ze świętymi ma udział?
6. To myśmy zboczyli z drogi prawdziwej, nie oświeciło nas światło sprawiedliwości i słońce dla nas nie wzeszło.
7. Nasyciliśmy się na drogach bezprawia i zguby, błądziliśmy po bezdrożnych pustyniach, a drogi Pańskiej nie poznaliśmy.
8. Cóż nam pomogło nasze zuchwalstwo, co dało chełpliwe bogactwo?
9. To wszystko jak cień przeminęło i jak wieść, co przebiega;
10. jak okręt prujący pieniącą się toń: śladu jego nie znajdziesz, gdy przeszedł, ni bruzdy po jego spodzie wśród fal;
11. jak się nie znajdzie żaden dowód przelotu ptaka, szybującego w przestworzach: trzepoczące skrzydła przecięły lekkie powietrze, uderzeniem piór smagane i prute z gwałtownym szumem - znaku przelotu potem w nim nie znajdziesz.
12. Jak gdy się strzałę wypuści do celu, rozprute powietrze zaraz się zasklepia, tak że nie poznasz jej przejścia -
13. tak i my: zniknęliśmy, ledwie zrodzeni, i nie mogliśmy się wykazać żadnym znakiem cnoty, aleśmy zniszczeli w naszej nieprawości.
14. Bo nadzieja bezbożnego jak plewa wiatrem miotana i jak lekka piana rozbita przez burzę. Jak dym się rozwiała od wiatru, zatarła się jak pamięć chwilowego gościa.
15. A sprawiedliwi żyją na wieki; zapłata ich w Panu i staranie o nich u Najwyższego.
16. Dlatego otrzymają wspaniałe królestwo i piękny diadem z rąk Pana; osłoni ich bowiem prawicą, ochraniać ich będzie ramieniem.
17. Jak zbroję przywdzieje swoją zapalczywość i uzbroi stworzenie ku odparciu wrogów.
18. Jak pancerzem okryje się sprawiedliwością i jak przyłbicą osłoni się sądem nieobłudnym.
19. Weźmie świętość za puklerz niezwyciężony
20. i jak miecz wyostrzy gniew nieubłagany, a razem z Nim świat będzie walczył przeciw nierozumnym.
21. Polecą z chmur celne pociski błyskawic, pomkną do celu jak z dobrze napiętego łuku,
22. a gniewne grady wyrzucone zostaną jak z procy. Wzburzą się przeciw nim wody morskie i rzeki nieubłaganie ich zatopią.
23. Podniesie się przeciw nim powiew mocy i jak wichura ich zmiecie. Tak nieprawość spustoszy całą ziemię, a nikczemność obali trony możnowładców.

***

RUCH MĄDRY

Mędrcy prawdziwie wielcy, jak niebieskie ciała,
Zdają się stać, gdy każde z nich leci i działa.
Adam Mickiewicz

***

Czytaj uważnie wszystko, co podpisujesz. Pamiętaj, że to co jest napisane dużym drukiem - daje, a to co jest małym drukiem - zabiera.

H. Jackson Brown, Jr. Mały poradnik życia

Patron Dnia



Św. Guntram
 
król

Św. Guntram, czwarty syn Klotara I, był królem Burgundii i dużej części Akwitanii w latach 561-592. Cieszył się za życia popularnością wśród poddanych, którzy potem czcili go jak świętego. Kiedy jego ziemie zaczęła pustoszyć epidemia, pilnował, aby najbiedniejsi i dotknięci chorobą mieli opiekę, narzucił sobie surowe posty, a w końcu złożył siebie jako ofiarę Boskiej sprawiedliwości, aby ocalić swój lud. Św. Guntram był władcą sprawiedliwym i gorliwym krzewicielem wiary. Wniósł znaczny wkład w organizację trzech synodów, aby podnieść dyscyplinę kleru; hojnie uposażał kościoły i klasztory.

jutro: św. Józefa z Arymatei

wczoraj
dziś
jutro