logo
Czwartek, 28 marca 2024 r.
imieniny:
Anieli, Kasrota, Soni, Guntrama, Aleksandra, Jana – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

"Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem.

Porwawszy się z miejsc, wyrzucili Go z miasta" (Łk 4,28-29)

 

Czasem bardzo trudno jest przyjąć prawdę o sobie. Takiej trudnej prawdy musieli wysłuchać mieszkańcy Nazaretu. Dla nich Jezus to tylko rodak, syn Józefa i Maryi, więc z niedowierzaniem słuchali Jego słów. Choć na cuda czekali. Może bardziej z ciekawości niż z potrzeby, ale czekali.

 

A Jezus, nie dość, że nic cudownego nie uczynił, to wyjaśnił na dodatek, że cuda nie są dla wszystkich. Niekoniecznie dostępują ich ludzie, którym się wydaje, że im się to należy. Czasem dary otrzymywali obcy, a nie rodacy. Na przykład poganka, która przyjęła do domu proroka Eliasza, gdy musiał uciekać z własnej ojczyzny.

 

Rozzłościło mieszkańców Nazaretu porównanie ich do oddalającego się od Boga Izraela. Rozzłościło ich, że nie należą do wyróżnionych. A może najbardziej rozzłościło ich to, że ktoś, kto wyrósł pośród nich, kto był jednym z nich, poucza ich teraz jakby był kimś lepszym. Obcym łatwiej "wybaczyć", że są lepsi. Mogą nas ostatecznie pouczać, bo po to przyszli. Swoi natomiast, ci, obok których wyrastaliśmy, nie powinni się wyróżniać. Czy dlatego, że są dla nas wyrzutem sumienia, jako lepsi od nas? Czy dlatego, że szukamy w nich kumpli, którzy nie powinni wytykać nam błędów? Tak czy inaczej, drażnią nas często znajomi, którzy wyrastają wysoko ponad nas. Często szybko doszukujemy się jakichś braków, błędów, choćby z dzieciństwa, żeby się poczuć lepiej.

 

Jak trudno uwierzyć, że to nasze złe życie nas dyskwalifikuje, a nie czyjeś fochy. Wydaje nam się, że jesteśmy w porządku. Ale chwilę potem okazuje się co w nas naprawdę siedzi. Wyrzucamy tych, którzy mogliby nam pomóc. Tym samym sami odrzucamy pomoc, krzycząc przy tym uparcie, że nikt nam nie pomaga. Odrzucamy pomoc, obrażając się równocześnie, że zostaliśmy pominięci.

 

Czy my samych siebie rozumiemy? Czy rozumiemy jak bezsensowne jest czasem nasze zachowanie? Mieszkańcy Nazaretu wyrzucili Jezusa z miasta i próbowali Go zabić. Udowodnili, że nie są warci pomocy. Udowodnili to, co usłyszeli od Jezusa a nie uwierzyli. Za co chcieli Jezusa zabić. Chciałoby się tutaj roześmiać, gdyby nie to, że trzeba nad sobą zapłakać.

 

Bogumiła Szewczyk
https://rozwazaniabogumily.wordpress.com

 

***

Bóg pyta:

Jezus rzekł: Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?
J 8,10

Rzekł do niej Jezus: Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?
J 20,15

Człowiek dziwi się Bogu:

Jego uczniowie dziwili się, że rozmawiał z kobietą. Jednakże żaden nie powiedział: Czego od niej chcesz? - lub: - Czemu z nią rozmawiasz?
J 4,27

***

Z okazji Dnia Kobiet wszystkim Paniom dedykujemy 'Poemat o dzielnej niewieście', Prz 31:

10. Niewiastę dzielną któż znajdzie? Jej wartość przewyższa perły.
11. Serce małżonka jej ufa, na zyskach mu nie zbywa;
12. nie czyni mu źle, ale dobrze przez wszystkie dni jego życia.
13. O len się stara i wełnę, pracuje starannie rękami.
14. Podobnie jak okręt kupiecki żywność sprowadza z daleka.
15. Wstaje, gdy jeszcze jest noc, i żywność rozdziela domowi, a obowiązki - swym dziewczętom.
16. Myśli o roli - kupuje ją: z zarobku swych rąk zasadza winnicę.
17. Przepasuje mocą swe biodra, umacnia swoje ramiona.
18. Już widzi pożytek z swej pracy: jej lampa wśród nocy nie gaśnie.
19. Wyciąga ręce po kądziel, jej palce chwytają wrzeciono.
20. Otwiera dłoń ubogiemu, do nędzarza wyciąga swe ręce.
21. Dla domu nie boi się śniegu, bo cały dom odziany na lata,
22. sporządza sobie okrycia, jej szaty z bisioru i z purpury.
23. W bramie jej mąż szanowany, gdy wśród starszyzny kraju zasiądzie.
24. Płótno wyrabia, sprzedaje, pasy dostarcza kupcowi.
25. Strojem jej siła i godność, do dnia przyszłego się śmieje.
26. Otwiera usta z mądrością, na języku jej miłe nauki.
27. Bada bieg spraw domowych, nie jada chleba lenistwa.
28. Powstają synowie, by szczęście jej uznać, i mąż, ażeby ją sławić:
29. Wiele niewiast pilnie pracuje, lecz ty przewyższasz je wszystkie.
30. Kłamliwy wdzięk i marne jest piękno: chwalić należy niewiastę, co boi się Pana.
31. Z owocu jej rąk jej dajcie, niech w bramie chwalą jej czyny.

 

***

RUCH GŁUPI

Głupiec, jak muł we młynie, związane ma oczy
I ciągle ruszając się, ciągle w miejscu kroczy.
Adam Mickiewicz

***

 

Zachęcaj swoje dzieci do podejmowania jakichś prac zarobkowych po ukończeniu szesnastego roku życia.
H. Jackson Brown, Jr. 'Mały poradnik życia'

Patron Dnia



Św. Guntram
 
król

Św. Guntram, czwarty syn Klotara I, był królem Burgundii i dużej części Akwitanii w latach 561-592. Cieszył się za życia popularnością wśród poddanych, którzy potem czcili go jak świętego. Kiedy jego ziemie zaczęła pustoszyć epidemia, pilnował, aby najbiedniejsi i dotknięci chorobą mieli opiekę, narzucił sobie surowe posty, a w końcu złożył siebie jako ofiarę Boskiej sprawiedliwości, aby ocalić swój lud. Św. Guntram był władcą sprawiedliwym i gorliwym krzewicielem wiary. Wniósł znaczny wkład w organizację trzech synodów, aby podnieść dyscyplinę kleru; hojnie uposażał kościoły i klasztory.

jutro: św. Józefa z Arymatei

wczoraj
dziś
jutro