Bardzo cienka jest granica pomiędzy ludzką doskonałością a niedoskonałością. Pycha wobec Boga i bliźniego doprowadza do ruiny. Pokora buduje.
Najważniejsze: kiedy Jezus będzie przechodził, pójdę za Nim, zostawiając swoje doskonałości i niedoskonałości – wszystko! (Por. Iz 58,9b-14; Łk 5,27-32)
„Nakłoń swego ucha i wysłuchaj mnie, Panie,
bo biedny jestem i ubogi…”
(Ps 86, 1b)
Anna-Irena, Kraków
czytelny@poczta.fm
***
„Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie, jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i nakarmisz duszę przygnębioną, wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach, a twoja ciemność stanie się południem. Pan cię zawsze prowadzić będzie, nasyci duszę twoją na pustkowiach. Odmłodzi twoje kości, tak że będziesz jak zroszony ogród i jak źródło wody, co się nie wyczerpie.
Twoi ludzie odbudują prastare zwaliska, wzniesiesz fundamenty pokoleń. I będą cię nazywać naprawiaczem wyłomów, odnowicielem uliczek – na zamieszkanie.”
Czy Pismo święte należy odczytywać dosłownie, czy symbolicznie?
W wielu przypadkach – symbolicznie. Nikt o zdrowych zmysłach nie traktuje na przykład opisu stworzenia świata jako prawdy naukowej. „Biblia jest podręcznikiem wiary, a nie nauk przyrodniczych” - powiedział kiedyś pewien ksiądz. Istotą tego opisu jest to, że świat został stworzony przez Boga, a w jaki sposób – czy był to wielki wybuch czy może jeszcze coś innego – to kwestia drugorzędna.
Są jednak sytuacje kiedy słowa Pisma świętego wydają się bardzo dosłowne i bardzo nawiązujące do naszego „dziś”. To właśnie mam na myśli, gdy mówię, że Słowo Boże jest żywe. Ten sam fragment może każdego dnia budzić inne myśli i inne skojarzenia.
O czym zatem mówi ten dzisiejszy fragment?
Mówiąc krótko – o tym, żeby się zająć naprawianiem świata w swoim otoczeniu. Tam, gdzie możemy to robić. U siebie. Karmić głodnych, pocieszać przygnębionych, być uczciwymi i tak dalej. I że jeśli będziemy to robić, to efekty tej pracy mogą wykroczyć daleko poza nasze oczekiwania.
Bo jeśli będziemy nasze małe poletko uczciwie obrabiać i zbierzemy mąkę na pięć chlebów, to Bóg może tymi pięcioma chlebami nakarmić cały tłum.
Agnieszka Ruzikowska
[wielkopostnie: 5.03]
***
Człowiek pyta:
Twoje święte miasta są opustoszałe, Syjon jest pustkowiem, Jerozolima - odludziem.
Świątynia nasza, święta i wspaniała, w której Cię chwalili nasi przodkowie, stała się pastwą pożaru, i wszystko, cośmy kochali, zmieniło się w zgliszcza.
Czyż na to wszystko możesz być nieczuły, Panie? Czy możesz milczeć, by nas przygnębić nad miarę?
Iz 64, 9-11
***
Różne losy świętych i grzesznych w życiu i po śmierci, Mdr 3
1. Dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka.
2. Zdało się oczom głupich, że pomarli, zejście ich poczytano za nieszczęście
3. i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w pokoju.
4. Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności.
5. Po nieznacznym skarceniu dostąpią dóbr wielkich, Bóg ich bowiem doświadczył i znalazł ich godnymi siebie.
6. Doświadczył ich jak złoto w tyglu i przyjął ich jak całopalną ofiarę.
7. W dzień nawiedzenia swego zajaśnieją i rozbiegną się jak iskry po ściernisku.
8. Będą sądzić ludy, zapanują nad narodami, a Pan królować będzie nad nimi na wieki.
9. Ci, którzy Mu zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą przy Nim trwali: łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych.
10. A bezbożni poniosą karę stosownie do zamysłów, bo wzgardzili sprawiedliwym i odstąpili od Pana:
11. nieszczęsny bowiem, kto mądrością gardzi i karnością. Nadzieje ich płonne, wysiłki bezowocne, bezużyteczne ich dzieła.
12. Żony ich głupie, przewrotne ich dzieci, przeklęty ich ród!
***
WALKA ZE SMOKIEM
Ilekroć złą myśl w duszy dobra przezwycięża,
Tylekroć święty Michał strąca z niebios węża.
Adam Mickiewicz
***
Módl się. Jest w tym niezmierzona siła.
Jackson Brown, Jr. Mały poradnik życia
Patron Dnia
św. Marek Ewangelista
Druga Ewangelia została napisana przez św. Marka, który w Nowym Testamencie jest czasami zwany Janem Markiem. Zarówno on, jak i jego matka, Maria, byli wielce szanowani w pierwszych latach chrześcijaństwa, a dom jego matki w Jerozolimie był miejscem spotkań chrześcijan. Św. Marka wymienia się zwykle ze Św. Pawłem i Św. Barnabą, kiedy mowa jest o podróżach misyjnych na Cypr i dalej. Później podróżował już tylko ze Św. Barnabą. Wiemy również, że przebywał w Rzymie ze Św. Piotrem i Św. Pawłem. Tradycja sięgająca czasów Euzebiusza wskazuje na niego jako założyciela gminy aleksandryjskiej i pierwszego biskupa Aleksandrii. Św. marek jest autorem drugiej Ewangelii, napisał ją prawdopodobnie w Rzymie przed rokiem 60. Ewangelia powstała w języku greckim i była przeznaczona dla ludów nawróconych na chrześcijaństwo. Tradycja mówi także, iż Rzymianie prosili Św. Marka aby głosił nauki Św. Piotra. To tłumaczy pozycję jaką zajmuje Św. Piotr w tej Ewangelii.
jutro: św. Aldy