logo
Czwartek, 28 marca 2024 r.
imieniny:
Anieli, Kasrota, Soni, Guntrama, Aleksandra, Jana – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

„Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś z umarłych powstał, nie uwierzą” (Łk 16,31)
 
Ileż to razy słyszymy takie zwierzenie, marzenie, westchnienie, że bliski zmarły obiecał po śmierci wrócić, by powiedzieć czy jest Niebo. No i nie przyszedł, nie powiedział. I teraz nie wiadomo do kogo mieć pretensje. Bo może nie ma Nieba, a może zmarły nie dotrzymał słowa.

Ciągle szukamy potwierdzenia. Ale nie takiego dla wszystkich. Chcemy takiego dla nas. Dla mnie. Gdyby znajomy zmarły przyszedł, to bym uwierzył. Naprawdę w to wierzymy. Naprawdę tak nam się wydaje.

Tak samo wydawało się zmarłemu bogaczowi z dzisiejszej Ewangelii. Skoro jemu w piekle już nic nie pomoże, niech chociaż Łazarz ostrzeże jego żyjących braci. Mają jeszcze czas zmienić życie. "Gdyby ktoś z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą". Jezus jednak nie spełnia takich próśb. W usta Abrahama wkłada swoją odpowiedź. „Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!”

Bóg pozostawił nam wystarczająco dużo słów i wystarczająco dużo znaków, byśmy mogli uwierzyć, że istnieje Niebo. Dlaczego więc ciągle szukamy nowych? Boimy się zaryzykować i żyć dobrze? Czy dobre życie jest aż tak wielkim ryzykiem, że bez cudownych objawień nam się nie opłaca? Czy grzech jest dla nas aż tak cenny, że rezygnacja z niego musi być poprzedzona cudem?

Czekamy. I w oczekiwaniu na cudowne cuda żyjemy gdzieś pomiędzy Niebem a piekłem, nijako. Nawet jeśli nie w grzechu, to na granicy grzechu. Żeby nie stracić całkiem przyjemności grzechu, ale zachować nadzieję, gdyby niebo było. I zamiast żyć radośnie pełnią życia, szarpiemy się raz w jedną, raz drugą stronę. I ciągle nam się wydaje, że gdybyśmy wiedzieli na pewno... Panie Boże, to Twoja wina. Nikt do nas nie wrócił i nie potwierdził.

"Odpowiedział mu: Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś z umarłych powstał, nie uwierzą”

Bogumiła Szewczyk
https://rozwazaniabogumily.wordpress.com
 
***
 
Człowiek pyta:


Rzekł Mojżesz do Pana: Czemu tak źle się obchodzisz ze sługą swoim, czemu nie darzysz mnie życzliwością i złożyłeś na mnie cały ciężar tego ludu? Czy to ja począłem ten lud w łonie albo ja go zrodziłem, żeś mi powiedział: Noś go na łonie swoim, jak nosi piastunka dziecię, i zanieś go do ziemi, którą poprzysiągłem dać ich przodkom? Skądże wezmę mięsa, aby dać temu całemu ludowi? A przecież przeciw mnie podnoszą skargę i wołają: Daj nam mięsa do jedzenia!
Lb 11, 11-13

Bóg pyta:

Gdyby się zabiło dla nich wszystkie owce i woły, czyżby to wystarczyło? Albo gdyby się wszystkie ryby morskie złowiło, czyż będzie im dosyć?
Pan jednak odpowiedział Mojżeszowi: Czyż ręka Pana jest zbyt krótka? Zobaczysz, czy mowa moja się spełni, czy też nie.
Lb 11, 22-23

***

Przysłowia Salomona, Prz 11

1. Obrzydła dla Pana waga fałszywa, upodobaniem Jego - ciężarek uczciwy.
2. Przyszła wyniosłość - przyszła i hańba, u ludzi skromnych jest mądrość.
3. Uczciwość kieruje prawymi, a wiarołomnych zgubi ich nieprawość.
4. W dzień gniewu bogactwo jest bez pożytku, sprawiedliwość wyrywa ze śmierci.
5. Prawość niewinnego równa mu drogę, a zły przez swoją złość upada.
6. Sprawiedliwych ratuje ich prawość, żądza - pułapką nieprawych.
7. Nadzieja grzesznika znika przy śmierci, oczekiwanie przewrotnych przepada.
8. Sprawiedliwy - wyrwany z udręki, zamiast niego wpada w nią nieprawy.
9. Niegodziwy ustami chce zabić bliźniego, lecz przenikliwość prawych wybawia.
10. Cieszy się miasto, gdy prawi są szczęśliwi, a woła z radości, gdy giną nieprawi.
11. Błogosławieństwem prawych wznosi się miasto, usta występnych je burzą.
12. Niemądry, kto bliźnim pogardza, lecz rozumny umie [o nim] milczeć.
13. Obmówca chodząc wyjawia tajemnice, duch wierny zamilczy o sprawie.
14. Z braku rządów naród upada, wybawienie, gdzie wielki doradca.
15. Kto za drugiego ręczy, w zło wpadnie, kto poręczać nie lubi - bezpieczny.
16. Sławy dostąpi urocza kobieta, do majątku dochodzą odważni.
17. Miłosierny dobrze czyni sobie, a okrutnik dręczy samego siebie.
18. Nieprawy otrzyma zysk zawodny, pewna nagroda dla siewcy prawości.
19. Mąż prawy zmierza do życia, kto zaś goni za grzechem - do śmierci.
20. Obrzydłe dla Pana są serca przewrotne, On tych miłuje, których droga prawa.
21. Na pewno zło nie ujdzie bezkarnie, a potomstwo prawych ocaleje.
22. Czym w ryju świni złota obrączka, tym piękna kobieta, ale bez rozsądku.
23. Pragnieniem prawych jest tylko dobro, oczekiwaniem złych ludzi jest gniew.
24. Jeden jest hojny, a stale bogaty, a nad miarę skąpy zmierza do nędzy.
25. Człowiek uczynny dozna nasycenia, obfitować będzie, kto bliźnich napoi.
26. Naród przeklina kryjących swe zboże, błogosławi zaś tych, co je sprzedają.
27. Kto dobrze czyni - pragnie łaski Boga, kto dąży do zła - ono go dosięgnie.
28. Kto ufa bogactwu - upadnie, jak liście zazielenią się prawi.
29. Kto dom swój niepokoi - wiatr odziedziczy, a głupiec będzie sługą mądrego.
30. Drzewo życia - owocem prawego, człowiek mądry ludzi zjednywa.
31. Jeśli prawego zapłata w podziemiu, tym więcej grzesznika i niegodziwego.

 

***

POTWARZ I POCHLEBSTWO

Pochlebca i potwarca za zasługą łażą;
Brzydź się więcej pochlebstwem niżeli potwarzą.
W potwarzy dla dobrego jest zawżdy nauka;
Pochlebstwo złych zatwardzi, a dobrych oszuka.
Adam Mickiewicz

***

 

Nigdy nie krytykuj osoby, która podpisuje twoją wypłatę. Jeśli jesteś niezadowolony z pracy, zrezygnuj.

H. Jackson Brown, Jr. 'Mały poradnik życia' 

Patron Dnia



Św. Guntram
 
król

Św. Guntram, czwarty syn Klotara I, był królem Burgundii i dużej części Akwitanii w latach 561-592. Cieszył się za życia popularnością wśród poddanych, którzy potem czcili go jak świętego. Kiedy jego ziemie zaczęła pustoszyć epidemia, pilnował, aby najbiedniejsi i dotknięci chorobą mieli opiekę, narzucił sobie surowe posty, a w końcu złożył siebie jako ofiarę Boskiej sprawiedliwości, aby ocalić swój lud. Św. Guntram był władcą sprawiedliwym i gorliwym krzewicielem wiary. Wniósł znaczny wkład w organizację trzech synodów, aby podnieść dyscyplinę kleru; hojnie uposażał kościoły i klasztory.

jutro: św. Józefa z Arymatei

wczoraj
dziś
jutro