Agnieszki, Amalii, Teodora, Bereniki, Marcela – wyślij kartkę
Marzec 2024
Pn
Wt
Sr
Czw
Pt
So
Nd
I nawet nie o to chodzi, że nie wiedzieć czemu w praktyce najważniejszym przykazaniem naszych czasów stało się przykazanie szóste, i wokół niego wszystko się kręci. Ale czy przykazanie miłości Boga i bliźniego ma dla nas jeszcze jakieś znaczenie? Ale tak poważnie?
- Aby każdy z nas często wracał do przykazania miłości, powtarzał go w pacierzu, ale przede wszystkim próbował na serio nim żyć na co dzień.
- Aby wszyscy w rachunku sumienia uwzględniali również to przykazanie, z którego przecież wynikają także wszystkie zalecenia Dekalogu.
- Aby człowiek nie bał się podejść do Boga z pytaniem, które go dręczy, z pytaniem na co w życiu ma zwrócić uwagę, z pytaniem w jaki sposób ma wcielać przykazanie miłości Boga i bliźniego w swoim własnym życiu, dzień po dniu.
- Aby nikt z nas nie zapominał, że przykazanie miłości „znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary" i codziennie zadawał sobie pytanie, co dzisiaj może zrobić dobrego dla innych.
Ciebie prosimy, pomóż nam Panie.
Bogumiła Szewczyk
https://rozwazaniabogumily.wordpress.com
Jedyna droga do królestwa Bożego (Mk 12:18-34)
Jednak z zapisu całego dialogu między Jezusem a owym uczonych w Piśmie wynika raczej, że dogadali się. Cała scena w ujęciu Marka kończy się pochwalenium, tego, który pytał, że niedaleko jest od królestwa Bożego.
Wszyscy świadkowie tej sceny, a przez to, że jest ona w ewangelii także i my, wiemy już z pewnością, które z przykazań jest najważniejsze. Można to ująć skrótowo, że najważniejsza jest miłość. Niby wszyscy to wiemy, i wszyscy się z tym zgadzają, ale jeśli tak, to dlaczego tak często jest to takie trudne?
W czasach Jezusa ciągle składano ofiary ze zwierząt w świątyni. To było praktyka powszechna nie tylko w Izraelu. W ten sposób, przez przelewanie krwi, starano się utrzymywać dobre relacje z Bogiem, czy z bóstwami. Dziś, kiedy już takich praktyk nie ma wydaje się to straszne. Mentalność jednak składania ofiar ciągle w nas tkwi. Nie są to już zwierzęta, nie przelewa się krwi, ale ciągle łatwiej jest coś złożyć w ofierze i otrzymać coś w zamian, niż kochać. Miłość bowiem to przecież ofiara z samego siebie. I to jest trudne. Lecz innej drogi do królestwa Bożego raczej nie ma.
Grzegorz Misiewicz
Rzekł Mojżesz do Pana: Czemu tak źle się obchodzisz ze sługą swoim, czemu nie darzysz mnie życzliwością i złożyłeś na mnie cały ciężar tego ludu? Czy to ja począłem ten lud w łonie albo ja go zrodziłem, żeś mi powiedział: Noś go na łonie swoim, jak nosi piastunka dziecię, i zanieś go do ziemi, którą poprzysiągłem dać ich przodkom? Skądże wezmę mięsa, aby dać temu całemu ludowi? A przecież przeciw mnie podnoszą skargę i wołają: Daj nam mięsa do jedzenia!
Lb 11, 11-13
Bóg pyta:
Gdyby się zabiło dla nich wszystkie owce i woły, czyżby to wystarczyło? Albo gdyby się wszystkie ryby morskie złowiło, czyż będzie im dosyć?
Pan jednak odpowiedział Mojżeszowi: Czyż ręka Pana jest zbyt krótka? Zobaczysz, czy mowa moja się spełni, czy też nie.
Lb 11, 22-23
***
Przysłowia Salomona, Prz 11
1. Obrzydła dla Pana waga fałszywa, upodobaniem Jego - ciężarek uczciwy.
2. Przyszła wyniosłość - przyszła i hańba, u ludzi skromnych jest mądrość.
3. Uczciwość kieruje prawymi, a wiarołomnych zgubi ich nieprawość.
4. W dzień gniewu bogactwo jest bez pożytku, sprawiedliwość wyrywa ze śmierci.
5. Prawość niewinnego równa mu drogę, a zły przez swoją złość upada.
6. Sprawiedliwych ratuje ich prawość, żądza - pułapką nieprawych.
7. Nadzieja grzesznika znika przy śmierci, oczekiwanie przewrotnych przepada.
8. Sprawiedliwy - wyrwany z udręki, zamiast niego wpada w nią nieprawy.
9. Niegodziwy ustami chce zabić bliźniego, lecz przenikliwość prawych wybawia.
10. Cieszy się miasto, gdy prawi są szczęśliwi, a woła z radości, gdy giną nieprawi.
11. Błogosławieństwem prawych wznosi się miasto, usta występnych je burzą.
12. Niemądry, kto bliźnim pogardza, lecz rozumny umie [o nim] milczeć.
13. Obmówca chodząc wyjawia tajemnice, duch wierny zamilczy o sprawie.
14. Z braku rządów naród upada, wybawienie, gdzie wielki doradca.
15. Kto za drugiego ręczy, w zło wpadnie, kto poręczać nie lubi - bezpieczny.
16. Sławy dostąpi urocza kobieta, do majątku dochodzą odważni.
17. Miłosierny dobrze czyni sobie, a okrutnik dręczy samego siebie.
18. Nieprawy otrzyma zysk zawodny, pewna nagroda dla siewcy prawości.
19. Mąż prawy zmierza do życia, kto zaś goni za grzechem - do śmierci.
20. Obrzydłe dla Pana są serca przewrotne, On tych miłuje, których droga prawa.
21. Na pewno zło nie ujdzie bezkarnie, a potomstwo prawych ocaleje.
22. Czym w ryju świni złota obrączka, tym piękna kobieta, ale bez rozsądku.
23. Pragnieniem prawych jest tylko dobro, oczekiwaniem złych ludzi jest gniew.
24. Jeden jest hojny, a stale bogaty, a nad miarę skąpy zmierza do nędzy.
25. Człowiek uczynny dozna nasycenia, obfitować będzie, kto bliźnich napoi.
26. Naród przeklina kryjących swe zboże, błogosławi zaś tych, co je sprzedają.
27. Kto dobrze czyni - pragnie łaski Boga, kto dąży do zła - ono go dosięgnie.
28. Kto ufa bogactwu - upadnie, jak liście zazielenią się prawi.
29. Kto dom swój niepokoi - wiatr odziedziczy, a głupiec będzie sługą mądrego.
30. Drzewo życia - owocem prawego, człowiek mądry ludzi zjednywa.
31. Jeśli prawego zapłata w podziemiu, tym więcej grzesznika i niegodziwego.
***
POTWARZ I POCHLEBSTWO
Pochlebca i potwarca za zasługą łażą;
Brzydź się więcej pochlebstwem niżeli potwarzą.
W potwarzy dla dobrego jest zawżdy nauka;
Pochlebstwo złych zatwardzi, a dobrych oszuka.
Adam Mickiewicz
***
Nigdy nie krytykuj osoby, która podpisuje twoją wypłatę. Jeśli jesteś niezadowolony z pracy, zrezygnuj.
H. Jackson Brown, Jr. 'Mały poradnik życia'
Patron Dnia
św. Marcel
biskup
Św. Marcel pochodził z Afryki, przybył jako misjonarz do Galii, gdzie wraz z Wincentym i Dominusem głosił Ewangelię, nawracając wielu pogan. Następnie osiadł w Enbrun, gdzie zbudował oratorium. Swoim przykładem i kazaniami nawracał ludzi, wśród których żył. Kiedy całe miasto zostało już nawrócone, poprosił św. Euzebiusza z Vercelli, aby ten poświęcił oratorium, które zbudował. Jakiś czas potem otrzymał sakrę biskupią i nadal usilnie pracował nad rozszerzeniem Królestwa Bożego. Tam, gdzie nie mógł dotrzeć sam, wysłał Wincentego i Dominusa. Niebo potwierdziło cudami jego pracę apostolską. Zmarł w roku 374.
jutro: św. Anzelma
