Apoloniusza, Bogusławy, Gościsławy – wyślij kartkę
Marzec 2024
Pn
Wt
Sr
Czw
Pt
So
Nd
"Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik” (Łk 18, 10). W czym się różnili? Faryzeusz chwalił się przed Bogiem, że nie jest takim grzesznikiem jak inni ludzie. Zapomniał, że przed Bogiem wszyscy są grzesznikami i nikt nie jest świętym.
Faryzeusze i uczeni w Piśmie usiłowali ukazać się w oczach Bożych i ludzkich lepszymi i pobożniejszymi niż byli wrzeczywistości. O nich Jezus powiedział, że, „Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać” (Mt 23, 5). Obłuda ma więc dwa oblicza. Z jednej strony pouczanie innych, ale nie poparte swoim własnym przykładem, a z drugiej strony próby uchodzenia za lepszego, aniżeli się jest w rzeczywistości. Jedno i drugie mija się z prawdą. Trzeba jednak stwierdzić, że troska o dobrą opinię czy reputację w oczach ludzi może spełniać pozytywną rolę w ludzkiej społeczności. Cóż bowiem powstrzyma niektórych ludzi przed złem, jeżeli zupełnie nie obchodzi ich opinia innych ludzi? Obecnie jesteśmy świadkami wielu gorszących scen i mało kto się tym przejmuje. Opinia ludzka przestaje być barierą przed złem i nie spełnia już swojej społecznej roli. Jeszcze tak niedawno homoseksualiści swoje niemoralne życie ukrywali, obecnie organizują publiczne manifestacje i marsze.
Odchodzenie wielu ludzi od religijnych ideałów osłabia opinię publiczną, skutkiem czego staje się ona coraz bardziej liberalna. Rezultatem tego wielu ludzi, szczególnie młodych, nie czując nad sobą pręgierza opinii publicznej, decyduje się na niemoralny tryb życia wraz ze wszystkimi tego konsekwencjami jak aborcje, nieślubne dzieci, choroby weneryczne itp. Jednak postępowanie ludzi, jeżeli jest uzależnione tylko od tego, co ludzie powiedzą czy pomyślą - nie jest prawdziwą moralnością. To nie opinia ludzi ma powstrzymywać nas od grzechów, ale wewnętrzna świadomość, że popełnione grzechy łamią moralny porządek ustanowiony przez Boga. Opinia publiczna, chociaż społecznie potrzebna i pożądana, często jest wypaczona.
Celnik nie wywyższał się i stanął przed Bogiem w całej swej prawdzie. Modlił się pokornie mówiąc: „Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!” Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony" (Łk 18, 14).
diakon Franciszek
diakonfranciszek@gmail.com
***
Człowiek pyta:
Gdzież się oddalę przed Twoim duchem? Gdzie ucieknę od Twego oblicza?
Ps 139,7
Panie, czyż nie mam nienawidzić tych, co nienawidzą Ciebie, oraz nie brzydzić się tymi, co przeciw Tobie powstają?
Ps 139,21
***
Tajemnica mądrości, Syr 1
1. Cała mądrość od Boga pochodzi, jest z Nim na wieki.
2. Piasek morski, krople deszczu i dni wieczności któż może policzyć?
3. Wysokość nieba, szerokość ziemi, przepaść i mądrość któż potrafi zbadać?
4. Jako pierwsza przed wszystkim stworzona została mądrość, rozum roztropności od wieków.
5. Zdrojem mądrości jest słowo Boże na wysokości, a drogi jej - to przykazania wieczne.
6. Korzeń mądrości komuż się objawił, a dzieła jej wszechstronnej umiejętności któż poznał?
7. Wiedza mądrości komuż została objawiona i któż pojął jej mnogie doświadczenie.
8. Jest Jeden mądry, co bardzo lękiem przejmuje, siedzący na swym tronie.
9. To Pan ją stworzył, przejrzał, policzył i wylał na wszystkie swe dzieła,
10. na wszystkie stworzenia według swego daru, a tych, co Go miłują, hojnie nią wyposażył.
Bojaźń Boża, Syr 1
11. Bojaźń Pańska to chwała i chluba, wesele i korona radosnego uniesienia.
12. Bojaźń Pańska zadowala serca, daje wesele, radość i długie życie.
13. Temu, kto się Pana boi, dobrze będzie na końcu, a w dniu swej śmierci będzie błogosławiony.
14. Początkiem mądrości jest bojaźń Pana, i dla tych, którzy są Mu wierni, wraz z nimi została stworzona w łonie matki.
15. Założyła u ludzi fundament wieczny, a u ich potomstwa znajdzie zaufanie.
16. Pełnia mądrości to bać się Pana, który upoi ich owocami swoimi.
17. Cały ich dom napełni pożądanymi dobrami, a spichlerze swymi płodami.
18. Koroną mądrości - bojaźń Pańska, dająca pokój i czerstwe zdrowie.
19. A Pan ją przejrzał, policzył. Wiedzę i poznanie rozumu jak deszcz wylał, i wywyższył chwałę tych, co ją posiadają.
20. Korzeń mądrości to bać się Pana, a gałęzie jej - długie życie.
21. Bojaźń Pańska oddala grzechy, a kto się jej trzyma odwraca gniew.
Cierpliwość i opanowanie siebie, Syr 1
22. Niesłuszny gniew nie może być usprawiedliwiony , przebranie miary w gniewie jest jego upadkiem.
23. Cierpliwy do czasu dozna przykrości, ale później radość dla niego zakwitnie.
24. Do czasu będzie ukrywać swoje słowa, a wargi wielu wychwalać będą jego rozum.
Mądrość i prawość charakteru, Syr 1
25. W skarbcach mądrości są przypowieści wiedzy, w grzeszniku zaś pobożność budzi odrazę.
26. Jeżeli pożądasz mądrości, chowaj przykazania, a Pan cię nią obdarzy.
27. Albowiem mądrość i wykształcenie to bojaźń Pana, a w wierności i łagodności ma On upodobanie.
28. Bądź posłuszny bojaźni Pana i nie przystępuj do Niego z sercem dwoistym!
29. Nie bądź obłudnikiem wobec ludzi i zwróć uwagę na swoje wargi!
30. Nie wywyższaj siebie, abyś nie upadł i nie sprowadził hańby na swoją duszę. Pan odkryje wszystkie twe tajniki i pośród zgromadzenia cię poniży, dlatego że nie zbliżyłeś się do bojaźni Pańskiej, a serce twe pełne jest zdrady.
***
Gdzie szkoła sceniczników, wodzów i śpiewaków?
Tam, gdzie szkoła dla mrówek, bestyi i ptaków.
Ludzie, to tylko dobrze wykonać umiecie,
Czegoście się nie mogli nauczyć na świecie.
Adam Mickiewicz
Patron Dnia
św. Apoloniusz
męczennik
Po Marku Aureliuszu w roku 180 wstąpił na tron cesarski jego syn Kommod. Mimo swego przewrotnego usposobienia nie był okrutny dla chrześcijan; początek jego panowania przyniósł nawet pewne złagodzenie praw. Wykonawszy wyrok na pewnym niewolniku sędzia wezwał św. Apoloniusza, aby ten wyrzekł się swojej wiary. Św. Apoloniusz odmówił i sprawę oddano pod sąd senatu rzymskiego. Święty napisał wtedy apologię religii chrześcijańskiej, którą wygłosił przed dostojnym zgromadzeniem. Jednak ta wspaniała mowa nie zrobiła na senatorach żadnego wrażenia i św. Apoloniusza skazano dekretem senatu za odmowę wyrzeczenia się wiary. Ścięto go w szóstym roku panowania Kommoda, około roku 185.
jutro: św. Elfega
