logo
Czwartek, 18 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Apoloniusza, Bogusławy, Gościsławy – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

 Pragnę przyjść do Ciebie, aby mieć życie. I chcę nosić w sobie miłość Ojca. Ale wiem, że niewiele różnię się od tych, którzy Ciebie słuchali, lecz nie wierzyli Twoim słowom. Tak często Twoje Słowo nie trwa we mnie; nie umiem go słuchać. Często sprzeniewierzam się Tobie. Lecz dzisiaj przychodzę do Ciebie, by pokornie prosić o życie i miłość Ojca. Prosić, byś leczył moje serce, dotykał mnie Twoją łaską, bo to jedyna droga dla mnie. Słaby, grzeszny i tak bardzo bezradny wobec siebie samego, potrzebuję Ciebie. Potrzebuję wiary w słowa Twoje; wiary, która skruszy moje skamieniałe serce i zamieni je na nowe, przepełnione nadzieją i ufnością w Twoje miłosierdzie. Pragnę pewności, że to, co mówisz, jest dla mnie drogą zbawienia. Przychodzę do Ciebie, by oddawać Tobie moje kamienne serce i zasłuchać się w ciszę Twojej obecności.

ks. Marek Chrzanowski FDP
Kawa z niebem

***

Człowiek pyta:

Czy krokodyla chwycisz na wędkę lub sznurem wyciągniesz mu język, czy przeciągniesz mu powróz przez nozdrza, a szczękę hakiem przewiercisz? Może cię poprosi o łaskę? czy powie ci dobre słowo? Czy zawrze z tobą przymierze, czy wciągniesz go na stałe do służby? Czy pobawisz się nim jak z wróblem, czy zwiążesz go dla swych córek? Czy towarzysze go sprzedadzą, podzielą go między kupców? Czy przebijesz mu skórę harpunem, głowę mu dzidą przeszyjesz? Odważ się rękę nań włożyć, pamiętaj, nie wrócisz do walki.
Hi 40, 25-32

***

Przysłowia Salomona, Prz 29

1. Człowiek, mimo upomnień uparty nagle dozna klęski - nie ma dla niego leku.
2. Gdy prawi przy władzy - cieszy się naród; naród wzdycha - gdy rządzi występny.
3. Kto mądrość kocha - ten ojca raduje, kto z nierządnicami przestaje, dobra roztrwoni.
4. Król państwo umacnia sprawiedliwością, niszczy je ten, kto podatkami uciska.
5. Kto schlebia kłamliwie bliźniemu, na nogi mu sidła zastawia.
6. W grzechu złego człowieka - pułapka, prawy raduje się, cieszy.
7. Uczciwy rozumie sprawę ubogich, występny nie ma zrozumienia.
8. Zuchwali miasto podniecą, a prawi gniew uspokoją.
9. Gdy mądry spiera się z głupim, ten krzyczy i śmieje się: nie ma pojednania.
10. Krwiożercy nienawidzą czystego, uczciwi o jego życie się troszczą.
11. Głupi ujawnia cały swój gniew, mądry go w końcu uśmierza.
12. Jeżeli władca zważa na kłamstwa, to wszyscy dworzanie nieprawi.
13. Spotyka się biedny z ciemięzcą, Pan obydwu oczy oświeca.
14. Król w rządach troskliwy o biednych tron swój umocni na zawsze.
15. Rózga i karcenie udziela mądrości; chłopiec pozostawiony sobie jest wstydem dla matki.
16. Gdy występni się mnożą, to i złości się mnożą, lecz prawi upadek ich ujrzą.
17. Karć syna: kłopotów ci to zaoszczędzi i pociechą twej duszy się stanie.
18. Gdy nie ma widzenia, naród się psuje, szczęśliwy, kto Prawa przestrzega.
19. Słowami nie poprawi się sługi, bo rozumie, a nie odpowiada.
20. Widziałeś człowieka gadatliwego? Więcej nadziei w głupim niż w takim.
21. Kto sługę rozpuści za młodu, ten w końcu z uporem się spotka.
22. Gniewliwy kłótnie wszczyna, zapalczywy mnoży grzechy.
23. Człowieka poniża jego pycha, pokorny zdobędzie uznanie.
24. Uczestnik kradzieży - wrogiem swej duszy, słysząc przekleństwa - nie wydaje.
25. Strach przed człowiekiem to sidło, kto ufa Panu, bezpieczny.
26. Wielu szuka względów u władcy, lecz Pan osądzi każdego.
27. Niegodziwiec jest wstrętny dla prawych, dla nieprawych wstrętny jest uczciwy.

***

KOCHAĆ LUDZKOŚĆ

On kocha ludzi? Za cóż od ludzi ucieka?
Bo on kocha w człowieku ludzkość, nie człowieka.
Gdy zedrą z ciebie zwierza, człeka z ciebie zmęczą,
Natenczas ujrzą ducha i niech przed nim klęczą.
 

Adam Mickiewicz 

Patron Dnia



św. Apoloniusz
męczennik

Po Marku Aureliuszu w roku 180 wstąpił na tron cesarski jego syn Kommod. Mimo swego przewrotnego usposobienia nie był okrutny dla chrześcijan; początek jego panowania przyniósł nawet pewne złagodzenie praw. Wykonawszy wyrok na pewnym niewolniku sędzia wezwał św. Apoloniusza, aby ten wyrzekł się swojej wiary. Św. Apoloniusz odmówił i sprawę oddano pod sąd senatu rzymskiego. Święty napisał wtedy apologię religii chrześcijańskiej, którą wygłosił przed dostojnym zgromadzeniem. Jednak ta wspaniała mowa nie zrobiła na senatorach żadnego wrażenia i św. Apoloniusza skazano dekretem senatu za odmowę wyrzeczenia się wiary. Ścięto go w szóstym roku panowania Kommoda, około roku 185.

jutro: św. Elfega

wczoraj
dziś
jutro