Borysa, Magdy, Marii-Magdaleny, Bedy, Grzegorza – wyślij kartkę
Maj 2022
Pn
Wt
Sr
Czw
Pt
So
Nd
Pan Jezus kieruje do Ojca słowa: „aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili jedno w Nas” (J 17, 21). Szczęście wspólnego bycia, lub jego brak, uzależnione jest od sposobu przeżywania jedności.
Najczęstsze powody małżeńskiego, rodzinnego, wspólnotowego rozbicia to niezdolność dogadania się w najbardziej podstawowych sprawach, przykrawanie drugiego na swoje kopyto i przede wszystkim brak wzajemnej miłości. Najbardziej spektakularna pułapka to rozumienie jedności jako „bycie takim samym”. Gdy ktoś prezentuje swą odmienność, wtedy pada zarzut o rozbijanie jedności. To wielkie nieporozumienie, które niestety zbudowane jest na egoizmie. Drugi ma spełniać moje oczekiwania. Jeśli tego nie czyni, jest oskarżany o niszczenie jedności i brak miłości. W rzeczywistości, „oskarżający” może być o wiele bardziej winny braku lub rozpadu jedności aniżeli „oskarżany”. Dwie osoby doświadczą jedności, gdy z wzajemną miłością podejmują wspólną drogę, na której każdy może być sobą.
Tylko wpatrując się w Trójcę Świętą, mocą Bożej łaski, ludzie są w stanie zbudować prawdziwą jedność. Trwała jedność, to miłosne zespolenie różnorodności na wspólnym fundamencie, który postawiony jest na Odwiecznej Bożej Skale.
Milena Gurdzińska
Encyklika Piusa XII o Św. Andrzeju Boboli
***
Bóg pyta:
Jeżeli Pan Zastępów postanowił, kto się odważy przeszkodzić? Jeżeli ręka Jego wyciągnięta, kto ją cofnie?
Iz 14,27
***
Wychowanie, Syr 30
1. Kto miłuje swego syna, często używa na niego rózgi, aby na końcu mógł się nim cieszyć.
2. Kto wychowuje swego syna, będzie miał z niego pociechę i dumny będzie z niego między znajomymi.
3. Kto kształci swego syna, budzi zazdrość u wroga, a wobec przyjaciół będzie nim się cieszył.
4. Skończył życie jego ojciec, ale jakby nie umarł, gdyż podobnego sobie zostawił.
5. W czasie życia swego widział go i doznał radości, a i przy śmierci swej nie został zasmucony.
6. Przeciwnikom zostawił mściciela, a przyjaciołom tego, który im okaże wdzięczność.
7. Rozpieszcza syna swego ten, kto opatruje każdą jego ranę i komu na każdy jego głos wzruszają się wnętrzności.
8. Koń nieujeżdżony jest narowisty, a syn zostawiony samemu sobie staje się zuchwały.
9. Pieść dziecko, a wprawi cię w osłupienie, baw się nim, a sprawi ci smutek.
10. Nie śmiej się razem z nim, abyś nie został wraz z nim zasmucony i abyś na koniec nie zgrzytał zębami.
11. W młodości nie dawaj mu zbytniej swobody,
12. okładaj razami boki jego, gdy jest jeszcze młody, aby, gdy zmężnieje, nie odmówił ci posłuchu.
13. Wychowuj syna swego i używaj do pracy, abyś nie został zaskoczony jego bezczelnością.
Zdrowie i bogactwo, Syr 30
14. Więcej wart biedny a zdrowy o silnej postawie, niż bogaty a ukarany na swym ciele chorobą.
15. Zdrowie i siła lepsze są niż wszystko złoto, a mocne ciało niż niezmierny majątek.
16. Nie ma większego bogactwa nad zdrowie ciała i nie ma zadowolenia nad radość serca.
17. Lepsza jest śmierć niż przykre życie i lepszy wieczny odpoczynek niż stała choroba.
18. Łakocie położone przed zamkniętymi ustami to stosy żywności leżące na grobie.
19. Na cóż się przyda ofiara z owoców bożkowi? Nie będzie przecież jadł ani czuł zapachu - tak jest z tym, kogo Pan doświadcza.
20. Patrzy oczami i wzdycha, jak wzdycha eunuch obejmujący dziewicę.
Radość, Syr 30
21. Nie wydawaj duszy swej smutkowi ani nie dręcz siebie myślami.
22. Radość serca jest życiem człowieka, a wesołość męża przedłuża dni jego.
23. Wytłumacz sobie samemu, pociesz swoje serce, i oddal długotrwały smutek od siebie; bo smutek zgubił wielu i nie ma z niego żadnego pożytku.
24. Zazdrość i gniew skracają dni, a zmartwienie sprowadza przedwczesną starość.
25. Gdy serce pogodne - dobry apetyt, zatroszczy się ono o pokarmy.
Patron Dnia
św. Grzegorz VII
papież
Hildebrand urodził się w Toskani ok. roku 1028. Wstąpił do sławnego opactwa benedyktyńskiego w Cluny. Był doradcą kilku papieży. W roku 1073 został wybrany papieżem i przyjął imię Grzegorz VII. Przystąpił do reformy Kościoła, ale napotkał opór cesarza Henryka IV. Umarł na wygnaniu w Salerno 25 maja 1085 roku. Jego ostatnie słowa były: "Umiłowałem sprawiedliwość, a nienawidziłem nieprawości, dlatego umieram na wygnaniu". Klęska Św. Grzegorza była pozorna. Jego zasady przyjęły się wkrótce w całym Kościele.
jutro: św. Filipa Nereusza
