« Maj 2025   

Ostatnie chwile Jezusa na ziemi. Jezus powraca do tego, co już się stało. "To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o mnie w Prawie Mojżesza". Przypomina o cierpieniu i zmartwychwstaniu, po raz kolejny obiecuje zesłanie Ducha Świętego. "Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni w moc z wysoka". To taka ostatnia katecheza, podsumowanie. "Wy jesteście świadkami tego".

Kiedy Jezus umarł na krzyżu, apostołowie zapomnieli o tych obietnicach. Byli przekonani, że odszedł już na zawsze, dlatego był w sercu wielki ból, może chwila rozpaczy, a na pewno zagubienie. Teraz Jezus odchodzi po raz drugi, w pewnym sensie dopiero teraz odchodzi "na zawsze". "A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba". Wydawałoby się, że dopiero teraz jest miejsce na łzy. Za ziemskiego życia już nigdy Go nie spotkają, już nie wejdzie przez zamknięte drzwi do Wieczernika, już nie usiądzie z nimi, by zjeść rybę. Tymczasem widzimy, jak bardzo zmienili się uczniowie przez te czterdzieści dni od Zmartwychwstania do Wniebowstąpienia. Dopiero teraz zrozumieli Jego naukę. Dlatego, gdy Jezus wstąpił do nieba, uczniowie "z wielką radością wrócili do Jeruzalem". Już wiedzieli wszystko.

Spotkanie z Bogiem jest wielką Przygodą życia. Ale ma swój rytm, którego często nie rozumiemy i czujemy się zagubieni. Bo po nawróceniu, które przynosi ogromną radość i daje tak wiele zapału i siły na zmianę swojego życia, często (a może i zawsze) Jezus jak gdyby umiera. Odchodzi. Czasem mamy wrażenie, że to wszystko nam się przewidziało. Że daliśmy się omamić. Że to nieprawda. Nie jesteśmy w stanie sami z siebie powrócić do tamtej radości, do tamtych pierwszych przeżyć. Po śmierci Jezusa wszystko staje się nieprawdziwe. A przecież Jezus nie umiera w nas naprawdę, dopóki my Go z serca świadomie i dobrowolnie nie wyrzucimy. Trzeba jednak uwierzyć w to, do czego nas wcześniej przygotowywał. Trzeba umierać razem z Nim. Musi umrzeć w nas stary człowiek. I choć żal nam tego co było kiedyś, trzeba powoli dojrzewać w wierze. Jezus zmartwychwstanie w nas. Wróci i wytłumaczy, co się stało. Jeśli te spotkania - już zupełnie inne - przyjmiemy otwartym sercem, to będzie z nami już na zawsze. Tak, znów odejdzie, wstąpi do nieba. Ale wtedy już nie utracimy wewnętrznej radości.

"Wy jesteście świadkami tego". To z jednej strony zaszczyt dla Apostołów i dla każdego z nas. Byliśmy świadkami życia Jezusa. Każdy z nas w jakimś stopniu przeżył to spotkanie z Jezusem. Ale być Jego świadkami, to przede wszystkim zadanie dla nas. Teraz trzeba o tym mówić. Trzeba to przekazać innym. Nie zawsze będzie to łatwe, szczególnie wtedy, gdy życie nie będzie zgodne z tym, co chciał Jezus. Gdy przyjdzie grzech, a przecież słabi jesteśmy i grzech przyjdzie. Ale to nie świadectwo mamy dopasować do naszego życia, ale życie do świadectwa. Mamy szybko podnieść się z każdego upadku, aby świadczyć dalej. To jest nasz obowiązek, ale i radość. Nie zawsze pamiętamy, że o miłości sami potrzebujemy mówić, jeśli rzeczywiście jest w naszym sercu.

Nie zostajemy sami. Jezus obiecał moc z nieba. Ducha Świętego ze swoimi darami. On będzie nas wspierał i pomoże jeszcze raz zrozumieć wszystko od początku. Pomoże o tym wszystkim opowiedzieć. Pomoże tą nauką żyć na każdy dzień.

„Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni w moc z wysoka"

 

*

Garść myśli:

*

Uczestniczymy dzisiaj w tej radości powrotu Chrystusa do Ojca po spełnieniu dzieła zbawienia. Radość jest tym większa, że to dzieło było trudne, było trudne na wszystkich swoich etapach i miało charakter pokutny. (bp Jan Pietraszko)

*

Wiara bywa doświadczana milczeniem Boga. (kard. Stefan Wyszyński)

*

Uczeń Chrystusa ostoi się w świecie, jeśli będzie rozumiał, w co wierzy. (Joseph Ratzinger)

*

Wyznanie wiary wiele kosztuje, ale wy nie możecie przegrać miłości. (Jan Paweł II)

Bogumiła Szewczyk
bog-szew@wp.pl

 

*** 

Bóg pyta:

Coście wyszli oglądać na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale coście wyszli zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w domach królewskich są ci, którzy miękkie szaty noszą. Po coście więc wyszli? 
Mt 11, 7-9