Anatolii, Gracji, Teodora, Jana, Ludwika – wyślij kartkę
___________________
Listopad 2025
Pn
Wt
Sr
Czw
Pt
So
Nd
Stanąć po stronie Jezusa Chrystusa, nie zatrzymując się wpół drogi... Umieć wyrzec się rozmaitych swoich "posiadłości", aby być wolnym, do Bożej dyspozycji, aby umieć prawdziwie kochać Boga i bliźnich. To jest największa radość życia człowieka (zob. Łk 14,25-33; Rz 13,8-10; Ps 112,1b-2.4-5.9).
"Błogosławieni..."
Anna-Irena, Kraków
Jeśli ja coś spożywam dzięki czyniąc, to czemu mam być spotwarzany z powodu tego, za co dzięki czynię?
1 Kor 10,30
***
Jesteśmy niemądrzy, jeżeli teraz nie chcemy skorzystać z czasu i pokutować, żeby otrzymać przebaczenie grzechów i zapewnić sobie niebo.
św. Jan Maria Vianney, O zadośćuczynieniu, pokucie i umartwieniu
***
KSIĘGA I, Zachęty pomocne do życia duchowego
Rozdział VI, O NIEOPANOWANYCH POPĘDACH
1. Kiedy ogarnie nas jakieś nadmierne pragnienie, budzi się niepokój. Człowiek pyszny i chciwy nigdy nie zazna spokoju; ubogi i pokorny chodzi jakby w osłonie pokoju Ps 37(36),11. Kto jeszcze w pełni nie umarł dla siebie, szybko poddaje się pokusom i ulega władzy małych i pospolitych rzeczy. Człowiek słabego ducha, jeszcze choć trochę cielesny i skłonny do zmysłowości, z trudem uwalnia się od ziemskich pożądań. I dlatego często pogrąża się w smutku, gdy usiłuje opanować swoje popędy, i łatwo popada w złość, gdy ktoś mu się sprzeciwi.
2. Jeśli zaś osiągnie to, czego pragnął, natychmiast zaczynają go dręczyć wyrzuty sumienia, że uległ, a przecież nie znalazł spokoju, którego szukał. Prawdziwy pokój serca może uzyskać ten, kto opanowuje popędy, nie kto im służy. Nie ma bowiem pokoju w sercu człowieka cielesnego, zwróconego na zewnątrz, lecz tylko w sercu człowieka żarliwego i uduchowionego.
Tomasz a Kempis, 'O naśladowaniu Chrystusa'
***
Powołując się na swoje prawa nie zapominaj o swoich obowiązkach.
H. Jackson Brown, Jr. 'Mały poradnik życia'
Patron Dnia
Rocznica poświęcenia Bazyliki Laterańskiej
Gdy po trzech wiekach prześladowania Kościół odzyskał wolność, cesarz Konstantyn Wielki ofiarował papieżowi starożytny pałac Lateranów i wzniósł przy nim bazylikę ku czci Zbawiciela, którą papież, św. Sylwester, uroczyście konsekrował 9 listopada 324 roku. Ponieważ przy bazylice tej wzniesiono chrzcielnicę poświęconą Janowi Chrzcicielowi, stał się on drugim patronem bazyliki. Przy bazylice laterańskiej koncentrowało się życie Kościoła przez tysiąc lat. Odbyło się tu wiele synodów rzymskich i pięć soborów powszechnych. Chociaż papieże przenieśli się do Watykanu, bazylika na Lateranie pozostaje katedrą Rzymu, matką i głową wszystkich kościołów świata.
jutro: św. Leona Wielkiego
