„Człowiek powołany został do życia twarzą w twarz z Niewidzialnym i Niepojętym, do patrzenia Mu w oczy. Wtedy dopiero stanie się naprawdę człowiekiem” (o. Piotr Rostworowski: W szkole modlitwy, Kraków 2008, s. 15).

„Nie za wymyślonymi mitami” idziemy, a za Słowem Bożym i mocnym świadectwem świadków, którzy osobiście doświadczyli Boga (por. 2P 1,16-19). Pozwolili się Jezusowi zaprowadzić na tę górę, pozwolili Bogu mówić do siebie, i dzięki temu możliwe było tak niezwykłe umocnienie wiary na bardzo trudne chwile, które były przed nimi (por. Łk 9,28b-36).

„To jest mój Syn umiłowany,
Jego słuchajcie!”
(Mk 9,7b)

Anna-Irena, Kraków
czytelny@poczta.fm

***

Człowiek pyta:

Jakiego więc dokonasz znaku, abyśmy go widzieli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz?
J 6:30

Kazanie Anastazego Synaity, biskupa, w święto Przemienienia Pańskiego 
Dobrze nam tu być  

Jezus objawił uczniom tę tajemnicę na górze Tabor. Gdy wędrował wraz z nimi, uczył o królestwie i o swoim powtórnym przyjściu w chwale. Oni jednak, jak się zdaje, nie dowierzali temu, co mówił im o królestwie. Aby więc przyjęli ową naukę całym sercem, aby wydarzenia obecne pomogły im uwierzyć w przyszłe, Jezus okazał cudownie swe Bóstwo na górze Tabor jako zapowiedź i obraz królestwa Bożego. To tak jak gdyby mówił: "Aby upływający czas oczekiwania nie stał się przyczyną waszego niedowiarstwa, już teraz, w tej chwili «zaprawdę, mówię wam, że niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego» w chwale swojego Ojca".