W zamian za in vitro mamy do zaoferowania naprotechnologię, która jest tańsza, nie posiada etycznych skutków ubocznych, fizjologicznych i skuteczność leczenia jest zdecydowanie wyższa niż proces in vitro. Proszę wytłumaczyć, na czym naprotechnologia polega?
 

Jest to nowa technologia, która została opracowana przez amerykańskiego ginekologa profesora Hilgersa. W odróżnieniu do zapłodnienia in vitro ma sprawność 80 %. Polega na tym, że przy pomocy odpowiednich stymulacji hormonalnych, a czasami przy pomocy leczenia chirurgicznego lekarz stara się usunąć przyczyny niepłodność (zwłaszcza o kobiet). Dzięki temu istnieje możliwość, żeby kobieta poczęła dziecko w wyniku aktu małżeńskiego. Tylko, że naprotechnologia odbiera pieniądze tym, którzy zarabiają na zapłodnieniu in vitro. Istnieje nacisk potężnego lobby związanego z zapłodnieniem in vitro żeby promować ich metodę, mimo iż jest niemoralna i szkodliwa. Jak zauważa profesor Hilgers, naprotechnologia jest odpowiedzią na encyklikę Humanae vitae papieża Pawła VI. Ta technika pojawia się jako forma terapii mająca swoje źródło w motywacji religijnej. W dzisiejszym zlaicyzowanym świecie jest to argument przemawiający przeciwko niej. Jeśliby natomiast państwo wsparło tę metodę to mogłaby osiągnąć bardzo dobre i pożądane skutki. Tylko wielkim problemem jest brak jakiegokolwiek wsparcia tej metody przez państwo. Nie dość, że nie ma żadnego dofinansowania, to oczekiwanie na badania w publicznych placówkach z odpowiednią aparaturą zdrowia trwają nieraz rok, a trzeba zauważyć, że takie badania wykonuje się zazwyczaj kilka razy. Taki stan rzeczy zniechęca z korzystania z naprotechnologii. Poza tym wymaga ona dobrego rozeznania, badań, analiz medycznych. W tym leczeniu potrzeba większej cierpliwości.
 

Czy w każdym szpitalu wojewódzkim można korzystać z tej metody?
 

Nie można. Jest tylko kilka ośrodków naprotechnologii, m.in. w Białymstoku. W Krakowie jest dwóch lekarzy-naprotechnologów. Tylko, że ta metoda jest o wiele bardziej mozolna niż zapłodnienie in vitro.
 

W Kościele jest podejmowanych wiele różnych tematów jak kremacja ciał, niedawno słyszeliśmy list o rodzinie. Dlaczego episkopat nie pisze o sprawie niepłodności i możliwościach leczenia? Wydaje mi się, że duszpasterstw o ds. rodzin powinno obudzić się z letargu i zacząć podejmować konkretne tamaty.
 

Myślę, że listy pasterskie mogą zagaić o problemie, ale to nie jest ich przedmiot. Oczywiście, jest pewna świadomość społeczna, którą trzeba kształtować  takimi środkami jak list. Ale z drugiej strony należy pamiętać, że Kościół jest pewnym stróże i pasterze. Opowiada się za moralną naprotechnologią, a sprzeciwia się niemoralnemu in vitro. Ale t nie jest kwestia duszpasterska, ani to nie jest kwestia księży. To jest kwestia polityki zdrowotnej państwa. Jeśli państwo będzie udawało, że naprotechnologii nie ma i będzie ją traktowało po macoszemu i będzie starało się w imię poprawności politycznej promować zapłodnienie in vitro, o jest bardzo trudno zwykłemu człowiekowi stanąć wobec giganta jakim jest państwo.