4 lipca Kościół wspomina św. Elżbietę Aragońską, królową Portugalii i tercjarkę franciszkańską, która swoje imię zawdzięcza innej słynnej tercjarce, swojej ciotce – Elżbiecie Węgierskiej. W Portugalii znana jest jednak jako Święta Królowa Izabela, córka króla Aragonii Piotra III Wielkiego i królowej Konstancji Sycylijskiej.

Jako 12-letnia dziewczynka została poślubiona królowi Dionizemu I Portugalskiemu. Jego pasją były polowania i posiadanie lasów, z których drewno używane było później do produkcji łodzi wykorzystanych podczas wielkich odkryć geograficznych. Para miała dwójkę dzieci: córkę Konstancję i syna Alfonsa.

Po śmierci męża w 1325 r. Elżbieta zamieszkała w klasztorze klarysek, który ufundowała w Coimbrze. Kościół w modlitwie liturgicznej nazywa ją aniołem pokoju, gdyż kilkakrotnie przez swoje wstawiennictwo udaremniła wojnę między Dionizym, a jego synem Alfonsem, a po śmierci męża, podobnie pomagała synowi. Opiekowała się chorymi, starcami i potrzebującymi. Wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka i oddała się modlitwie oraz uczynkom pokutnym. Udała się także pieszo do Composteli.

Zmarła 4 lipca 1336 r. w Estremoz. Została pochowana w Coimbrze, a jej grób był miejscem licznych cudów. Kanonizował ją papież Urban VIII w 1625 r.

franciszkanie.pl