Świąteczna liturgia

Nie idzie się na mszę niedzielną czy w święta nakazane ani z obowiązku, ani dlatego że ma się na to ochotę. Motywacje te są do siebie podobne i spotykają się na tej samej płaszczyźnie indywidualnej. Jedynym powodem, dla którego udajemy się do kościoła, jest to, że zostaliśmy zaproszeni. Czeka tam na nas Chrystus Pan oraz inni członkowie chrześcijańskiej wspólnoty, którzy być może liczą na nas, a przynajmniej na naszą obecność.

Obowiązek udziału w niedzielnej i świątecznej Mszy świętej

Udział w niedzielnej Eucharystii był dla chrześcijan pierwszych wieków zrozumiały sam przez się. "Obowiązek niedzielny" początkowo więc nie istniał, podobnie z resztą jak i odpoczynek niedzielny. Obydwa rozwijały się stopniowo równolegle do siebie. W roku 321 cesarz Konstantyn zarządził odpoczynek od pracy w niedzielę dla sędziów, ludności miejskiej i wszystkich zatrudnionych zawodowo (rolnicy byli pominięci). W roku 337 do udziału w liturgii zostali prawnie zobowiązani żołnierze. Pomimo wszelkich zaleceń i nakazów pozostał problem ludzi obojętnych. Prowincjonalny synod w hiszpańskiej Elwirze (ok. 300 r.), określił że ten kto mieszka w mieście i trzy razy opuścił niedzielną Mszę św., ma być na krótki czas wyłączony ze wspólnoty. Wszelkie zobowiązania miały jednak naturę wyłącznie dyscyplinarną i nie były traktowane jako zobowiązujące pod grzechem przykazania, tak jak je pojmowała późniejsza teologia moralna. Nie powinno się jednak nie dostrzegać przy tym faktu, że w sensie formalno-prawnym obowiązek niedzielny został wprowadzony dopiero przez "Kodeks Prawa Kanonicznego" z 1917 roku w brzemieniu: "W święta obowiązujące należy wysłuchać Mszy św. i powstrzymać się od ciężkiej pracy" (kan. 1248).

Nowy Kodeks Prawa Kanonicznego

W nowym Kodeksie Prawa Kanonicznego czytamy na temat niedzieli: "Niedziela, w czasie której jest czczona tajemnica paschalna, na podstawie tradycji apostolskiej winna być obchodzona w całym Kościele jako najdawniejszy dzień świąteczny nakazany. Ponadto należy obchodzić:
- dni Narodzenia Pana naszego Jezusa Chrystusa
- Objawienia Pańskiego (Trzech Króli),
- Wniebowstąpienia
oraz Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa,
- Świętej Bożej Rodzicielki Maryi,
- Jej Niepokalanego Poczęcia
- Jej Wniebowzięcia
- Św. Józefa
- Świętych Apostołów Piotra i Pawła
- wreszcie Wszystkich Świętych (kan. 1246).

Katechizm Kościoła Katolickiego

Katechizm Kościoła Katolickiego mówi o świętowaniu niedzieli: "Pierwsze przykazanie kościelne (w niedziele i w inne nakazane dni świąteczne wierni są zobowiązani uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymać się od prac służebnych) wymaga od wiernych święcenia dnia, w którym wspomina się Zmartwychwstanie Pańskie, a także najważniejszych świąt liturgicznych, w które czcimy tajemnicę Chrystusa, Najświętszej Maryi Panny i Świętych, przede wszystkim przez uczestnictwo w celebracji eucharystycznej gromadzącej chrześcijańską wspólnotę. Należy także uwolnić się od tych wszystkich prac i spraw, które ze swej natury przeszkadzają uświęcić te dni".
Katechizm rozważając trzecie przykazanie Boże, pisze tak: "Eucharystia niedzielna uzasadnia i potwierdza całe działanie chrześcijańskie. Dlatego wierni są zobowiązani do uczestnictwa w Eucharystii w dni nakazane, chyba że są usprawiedliwieni dla ważnego powodu (np. choroba, pielęgnacja niemowląt) lub też otrzymali dyspensę od ich własnego pasterza. Ci którzy dobrowolnie zaniedbują ten obowiązek, popełniają grzech ciężki". Każdy chrześcijanin powinien unikać narzucania - bez potrzeby - drugiemu tego, co przeszkodziłoby mu w zachowaniu dnia Pańskiego.

Niedziela i święta winny być ponadto dniami intensywniejszego rozważania słowa Bożego, modlitwy, dziękczynienia, serdecznej rodzinności oraz wypoczynku jako znaku - zadatku wiecznego życia i wiecznej liturgii.

ks. Jan Socha SDS
Ukończył studia z liturgiki na ATK w Warszawie. Był prowincjałem salwatorianówod 1988 do 1997. Jest wykładowcą w WSD Salwatorianów w Bagnie.

tekst pochodzi z Magazynu SALWATOR  - www.salwator.com