Testament z podziałem na dwa

Do określenia (Stary i Nowy) Testament przywykliśmy tak bardzo, że nie zwracamy uwagi na to, że nie wiemy, co one naprawdę oznaczają.

Każdy wie, co to znaczy, że wujek z Ameryki zostawił mu testament Ale jak rozumieć to pojęcie w odniesieniu do Biblii? I to jeszcze z podziałem na dwa testamenty!

Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że w pradawnych czasach ludy (i jednostki) na Bliskim Wschodzie miały zwyczaj zawierania ze sobą przymierzy, niekoniecznie między równorzędnymi kontrahentami: mogło się zdarzyć na przykład, że zwycięzca proponował przymierze pokonanemu. Przymierze tworzyło ścisłą więź między zawierającymi je i nakładało obowiązek wzajemnej lojalności i wierności ustalonemu prawu. Prawo to miało ciekawą cechę: nie podlegało pertraktacjom, dyskusjom - gdy jedna strona proponowała przymierze na określonych warunkach, druga mogła albo przyjąć w całości te warunki albo odrzucić przymierze.

Przymierze

Po potopie miał miejsce przedziwny fakt: wszechmocny Bóg zaproponował małemu stworzeniu, człowiekowi, zawarcie przymierza. Bóg w przymierzu ze stworzeniem! Przez kolejne wieki historii Bóg wychowywał człowieka i, mimo ludzkiej niewierności, wciąż ponawiał przymierze, ukazując coraz wyraźniej swe oczekiwania, a zarazem obiecując ludziom szczególną opiekę.

Najważniejszy fakt z dziejów Przymierza przed przyjściem Chrystusa miał miejsce na Synaju, gdzie Bóg za pośrednictwem Mojżesza wszedł w tę szczególną relację z Izraelitami, którzy odtąd stali się Jego narodem, narodem wybranym. Właśnie Dziesięć Przykazań jest najbardziej zwięzłym wyrazem prawa tego przymierza. Pamiętajmy, że to prawo nie podlega dyskusji: jeśli chcesz wejść w przymierze z Bogiem, przyjmujesz wszystkie dziesięć przykazań, a nie na przykład siedem czy osiem, bo inne są niewygodne.