Konkurs - Wakacyjne spotkania z Bogiem

Bez formacji nie można miłować

Tego roku rekolekcje dla Szkolnych Kół Caritas odbyły się w nowo wybudowanym, bieszczadzkim ośrodku rekolekcyjno-wypoczynkowym w Rajskim. Wzięło w nim udział blisko 80 osób z różnych dekanatów Archidiecezji Przemyskiej. Większość uczestników, jak zwykle, stanowiły dziewczyny, ale mam nadzieję, że ta sytuacja poprawi się już od przyszłego roku.

Rekolekcje prowadzone były przez dwóch kapłanów: ks. Sławomira Nowaka (Szuwsko k/Jarosławia) i ks. Jacka Rosoła (Św. Trójca - Przemyśl). I tutaj na ich ręce należy złożyć bardzo gorące podziękowania, gdyż trzeba naprawdę kochać to co się robi, aby móc poświęcać swój czas dla innych ludzi. A ten turnus wcale nie był dla nich pierwszy na tych wakacjach. Tematem przewodnim rekolekcji była I podróż misyjna Św. Pawła na Półwysep Azji Mniejszej (Dz 13 i 14 rozdział). Do stałych punktów dnia można było zaliczyć między innymi: codzienną modlitwę wspólnotową (rano i wieczór), śpiew, eucharystię, katechezę, "namiot spotkania", pracę w grupach, wspólne posiłki; a ponad to na uczestników czekało wiele innych atrakcji takich jak: pływanie statkiem po Jeziorze Solińskim, możliwość wypożyczenia kajaków i rowerów wodnych, chodzenie po górach, wspólne gry i zabawy etc.

Pewnie nie jedna osoba powiedziałaby, że wszystko było piękne, ładne. Uczestnicy przeżyli rekolekcje, mogli na nich odczuć chociażby zalążki wspólnoty, a później wrócić do swych kół by tam równie pięknie działać tak jak do tej pory. Ale nie oszukujmy się, gdyż w większości kół to tylko pozory. Bądźmy dorośli; jeżeli chcemy wzrastać, to powinniśmy coś od siebie wymagać. Poruszam tą sprawę, gdyż to co zobaczyłem na tych rekolekcjach bardzo mnie zabolało. Wyraźnie widać, że młodzieży brakuje formacji. W założeniach organizatorów uczestnicy mieli przyjechać tutaj pogłębić swoją wiarę, a w większości przypadków trzeba było dopiero pomagać im wyrwać się z grupy ludzi pseudo-chrześcijan.

Nie można tak naprawdę miłować miłością Caritas innych ludzi, jeśli wcześniej nie podejmie się odpowiednich działań, które miałyby na celu kształtowanie młodych charakterów i pogłębianiu ich relacji z Bogiem, jak mówił ks. Jacek Rosół. Dlatego trzeba się w tym miejscu bardzo mocno bić w pierś i zadać sobie poważne pytanie: czy to co robiliśmy do tej pory nie było tylko na pozór? Czy aby w naszych sercach nie brakowało miłości Caritas, z której dopiero to wypływałoby jakieś konkretne działanie? I tutaj apeluję do wszystkich liderów, prezesów oraz opiekunów Szkolnych Kół - zadbajcie o formację w waszych kołach i rzetelnie podchodźcie do prowadzenia katechez. Natomiast jeśli w ogóle nie macie pojęcia jak się do nich przygotować, pomocą mogą posłużyć wam chociażby katechezy wydawane na łamach naszego dwumiesięcznika - "Mój Pasterz". Uważam, że one mogłyby stanowić to minimum formacji, jednak zachęcam do znacznie częstszych spotkań. "W naszym kraju jest zbyt dużo osób, które ewangelizują na niby. (...) Brakuje ludzi autentycznie przekonanych do Kościoła" (ks. Jan Smoła).

Gontek