Elementy ofensywne: kontemplacja i wspólnota

W strategii walki istotne są nie tylko cele obronne, świadomość tego, jakich szańców należy obronić, lecz równie ważna jest strategia ofensywna, a zatem świadomość, w jaki sposób najskuteczniej wroga osłabić i zwyciężyć, a nade wszystko odebrać mu zdobyte "łupy". Kościół ofiaruje nam dwa skuteczne oręża: contemplatio - klucz do nowych czasów dany na początku tysiąclecia, drogę kontemplacji oblicza Chrystusa, oraz communio - wizję świata, człowieka i Boga daną we właściwej świadomości eklezjalnej.

Kontemplacja polemizuje z powszechnym dziś antropocentryzmem i wprowadza klarownie całkowitą zależność człowieka od Boga.

Kwestionuje redukcyjne, ograniczone rozumienie chrześcijaństwa, które się obecnie lansuje (jako jedynie zbiór uciążliwych zasad i ograniczeń). Domaga się ona całościowego widzenia rzeczywistości, w którego centrum znajduje się świadomość daru oraz niewyczerpana wola miłosnego obdarowywania ze strony Boga. Dlatego też jest ona najskuteczniejszym zaczynem przemiany, ewangelizacji, misji, każdego wielkiego czynu w Kościele, orężem, po który należy sięgać każdego dnia.

Jako drugi element pojawia się wspólnota. Problemy ludzkich wspólnot to codzienne kłopoty rodzin i narodów, np. napięcia między tożsamością osobistą i narodową a "świadomością globalną" (czy uniwersalizmem), między uszanowaniem godności słabszych czy mniej znaczących a uprzywilejowaniem silniejszych, między korzyściami jednostek i dobrem wspólnym. Napięciom tym sprzyja brak zaufania do instytucji przedstawicielskich oraz niechęć do szerszego angażowania się poza najbliższym środowiskiem.

Trudności te winny być przezwyciężone dzięki eklezjalnej wizji osoby, ujętej jako otwarta na życie pośród "rodziny rodzin". Dlatego ciągłym wyzwaniem dla nas jest wprowadzanie rzeczywistych międzyludzkich relacji, a nie sztucznych i formalnych form komunikacji, oraz nacisk na wspólnotowy wymiar pasterzowania, promujący eklezjalność - wspólnotę życia łaski oraz wspólny los i wspólną odpowiedzialność ludu Bożego, a nie tylko zarządzanie przez duchownych "zasobami ludzkimi".

W "boskiej zbrojowni" – elementy zbroi

W centrum tradycyjnego nauczania o walce duchowej znajdujemy myśl o "zbroi bożej" z Listu św. Pawła do Efezjan. Zgodnie z pouczeniem św. Pawła mamy zasadnicze elementy owej zbroi: Stańcie do walki, przepasawszy biodra wasze prawdą i oblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość, a obuwszy nogi w gotowość głoszenia dobrej nowiny o pokoju. W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego. Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże - wśród wszelakiej modlitwy i błagania. Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu! (Ef 6, 14-18)