Celem listu, jaki Ojciec wysyła do nas jest to, abyśmy stali się do Niego podobni w doczesności – Bądźcie wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski (Mt 5, 48), Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny (Łk 6, 36), jak również w wieczności – Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest (1 J 3, 2). Do tego celu nie dojdziemy jednak, gdy kontakt ze Słowem Bożym będzie bardzo „powierzchowny”. Poznając naszą ludzką kondycję duchową, odkrywamy fakt, że jesteśmy słabi i chorzy, więcej nawet, panuje w nas bardzo wiele letalnych dolegliwości. Bóg wysyła lekarstwo do tych, których kocha, i Jego Słowo jest właśnie czymś takim. Nie słyszałem jednak, aby ktoś doznał uzdrowienia od samego patrzenia na lekarstwa, a tym bardzie od faktu ich posiadania w apteczce. Mogą one stać się przyczyną wyzdrowienia, dopiero wtedy, gdy chory je zażyje. Dlatego św. Jakub poucza:

 

Przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo, które ma moc zbawić dusze wasze. Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był. Kto zaś pilnie rozważa doskonałe Prawo, Prawo wolności, i wytrwa w nim, ten nie jest słuchaczem skłonnym do zapominania, ale wykonawcą dzieła; wypełniając je, otrzyma błogosławieństwo(Jk 1, 21-25).
 

Przesłanie tego fragmentu jest fenomenalne. Słowo Boga ma moc zbawić dusze, ale wówczas, gdy będzie przyjęte, rozważane i wprowadzone w czyn, tzn. zastosowane. Na płaszczyźnie medycznej istnieje ryzyko, że źle zaaplikowane lekarstwo może nie tylko nie pomóc, lecz wręcz przeciwnie – zaszkodzić. Podobnie rzecz ma się ze zdrowiem duchowym. Trzeba zastosować w swoim życiu to, do czego Słowo wzywa. Nie zastosuje się go właściwie, jeżeli się go dobrze nie zrozumie. Nie zrozumie się go jednak, gdy się go dobrze nie zobaczy. Wszystkie elementy tego wielkiego biblijnego trójskoku „ZOBACZYĆ – ZROZUMIEĆ – ZASTOSOWAĆ” muszą być ze sobą mocno powiązane, choć każdy ma swoją specyfikę. Celem pierwszego „z” –„zobaczenia” jest to, aby studiowany fragment poznać dogłębnie, aby niczego z niego nie uronić, ani też niczego do niego nie dołożyć z własnych wyobrażeń. Cel drugiego „z” – „zrozumienia” sprowadza się do tego, aby odkryć przesłanie studiowanego fragmentu (o konieczności tego odkrycia zob. 2 P 3, 15-16). Celem trzeciego „z” – „zastosowania” jest natomiast to, aby dołożyć wszelkich starań, by słowo Boże wcielić w życie!

 

Pytanie nie brzmi więc: „czy wprowadzać?”, ale: „jak to zrobić?”.