- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
A
A
A
o. Raniero Cantalamessa OFMCap
Wspominając błogosławioną Mękę
Męka Jezusa stanowi centralne wydarzenie historii zbawienia, jednak jej opis czytany jest w liturgii tylko raz w roku i to w sytuacji, gdy nie ma czasu na jej gruntowne skomentowanie.
Właśnie dlatego ojciec Raniero Cantalamessa uczynił z niej główny temat rekolekcji wielkopostnych dla Domu Papieskiego.
Właśnie dlatego ojciec Raniero Cantalamessa uczynił z niej główny temat rekolekcji wielkopostnych dla Domu Papieskiego.
| wydawnictwo: Serafin rok wydania: 2015 ISBN: 978-83-60512-19-7 format: 130 x 200 liczba stron: 96 oprawa: miękka |
|
Wielka Środa:
Ofiara czy posłuszeństwo?
Ofiara czy posłuszeństwo?
Nie można ogarnąć oceanu, ale można zostać przez niego ogarniętym, zanurzając się w jego wodach w jakimkolwiek miejscu. Podobnie też nie jesteśmy w stanie ogarnąć naszym umysłem całej Męki Pańskiej ani dostrzec jej głębi; możemy jednak zrobić coś bardziej pożytecznego i pięknego, to znaczy zanurzyć się w niej, wychodząc od jednego z jej momentów. W tej medytacji chcemy wejść w tajemnicę Męki przez drzwi posłuszeństwa.
Posłuszeństwo Chrystusa jest aspektem Męki najbardziej podkreślanym przez apostolską katechezę. Uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej (Flp 2, 8); Przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi (Rz 5, 19); Nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają (Hbr 5, 8-9). Posłuszeństwo ukazane jest jako klucz do zrozumienia całej historii Męki, klucz, który nadaje jej sens i wartość.
Do tych, których gorszył fakt, że Ojciec znalazł upodobanie w śmierci i krzyżu swojego Syna Jezusa, św. Bernard słusznie mówił: "To nie śmierć Mu się podobała, ale wola Tego, który dobrowolnie umierał" (Non mors placuit sed voluntas sponte morientis) [1] Zatem to nie tyle śmierć Chrystusa jako taka nas zbawiła, ile raczej Jego posłuszeństwo aż do śmierci.
Pismo Święte mówi, że Bóg pragnie posłuszeństwa, a nie ofiary (por. 1Sm 15, 22; Hbr 10, 5-7). To prawda, że Ojciec chciał od Chrystusa także ofiary i chce jej również od nas, ale z tych dwóch postaw jedna jest środkiem, a druga celem. Bóg pragnie bezpośrednio posłuszeństwa, natomiast pośrednio chce również ofiary, jako warunku, który czyni posłuszeństwo możliwym i autentycznym. W tym znaczeniu List do Hebrajczyków mówi, że Chrystus nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. Męka stała się dowodem i miarą posłuszeństwa.
Postarajmy się zrozumieć na czym polegało posłuszeństwo Chrystusa. Jako dziecko był posłuszny rodzicom; jako dorosły był poddany prawu mojżeszowemu, podczas Męki poddał się wyrokowi Sanhedrynu i Piłata. Ale Nowy Testament nie myśli o żadnym tego rodzaju posłuszeństwie, lecz o posłuszeństwie wobec Ojca. Święty Ireneusz wyjaśniał posłuszeństwo Chrystusa w świetle izajaszowej pieśni Sługi jako wewnętrzne i całkowite poddanie się Bogu, które dokonuje się w najbardziej krytycznej sytuacji:
"A więc przez posłuszeństwo, w którym posłuszny aż do śmierci zawisł na drzewie, usunął dawne nieposłuszeństwo popełnione w związku z drzewem". Posłuszeństwo Jezusa opiera się w sposób szczególny na słowach, które zostały napisane o Nim i dla Niego w prawie, u proroków i w psalmach. Kiedy uczniowie chcą się przeciwstawić Jego pojmaniu, Jezus mówi: Jakże więc wypełnią się pisma, że tak się stać musi? (Mt 26, 54).
__________________
[1] św. Bernard z Clairvaux, De errore Abelardi, 8, 21 (PL 182, 1070).
__________________
[1] św. Bernard z Clairvaux, De errore Abelardi, 8, 21 (PL 182, 1070).
Zobacz także
Michał Gryczyński
Co stało się z Krzyżem, na którym umarł Zbawiciel? – to pytanie musiało nurtować pierwsze pokolenia chrześcijan. Dzień odnalezienia przez cesarzową św. Helenę tej bezcennej relikwii Męki Pańskiej upamiętnia wrześniowe Święto Podwyższenia Krzyża. To najważniejszy, a zarazem zupełnie powszedni symbol naszej chrześcijańskiej tożsamości, bo chrześcijaństwo jest religią krzyża. Święto Podwyższenie Krzyża jest okazją do zadumy nad fenomenem krzyża w Kościele, jego miejscem w naszych sercach.
ks. Przemysław Bukowski SCJ
Dojrzałość to umiejętność odpowiedzialnego radzenia sobie z własnym życiem. Jednak nie jest ona samotną grą do pustej bramki. Dojrzałym jest się dzięki innym, ale i wobec innych. To inni uczą nas bowiem bycia dojrzałymi, a jednocześnie to my sami wobec nich bierzemy za nią odpowiedzialność. Dojrzałość wyznacza pewną miarę naszego osobistego człowieczeństwa, tego, do czego to człowieczeństwo ma dorosnąć, w czym ma się spełnić, jak zaowocować dla innych.
o. Mateusz Hinc OFMCap
Ciekawe, że w naszych nowoczesnych i skomputeryzowanych czasach spotykamy coraz więcej ludzi, którzy, przeżywają ogromne dramaty związane z poczuciem winy i odrzucenia. Wielokrotnie już słyszałem: "Ojcze, jestem potępiony". Kiedy pytam dlaczego, otrzymuję bardzo podobne odpowiedzi: "Zgrzeszyłem", "Jestem słaby", "Nie można wybaczyć tego, co zrobiłem".
