Nie można przechodzić obojętnie obok wzrastającej liczby samobójstw dzieci i młodzieży. Nie możemy być obojętni, gdy młody człowiek odchodzi od społeczeństwa czy też usiłuje to uczynić. Wychodząc z założenia, że system społeczny powinien zapewnić każdemu dogodne warunki rozwoju i umożliwiać zaspokajanie potrzeb, trzeba zwrócić uwagę na to, czy przyczyna zachowań samobójczych nie tkwi w wadliwym funkcjonowaniu życia społecznego. Konieczne jest zainteresowanie się losem ludzi młodych, którzy często nie znają wszystkich możliwości rozwiązania swoich problemów, a zatem nie są w pełni świadomi dokonywanego wyboru. Samobójstwa dzieci i młodzieży są popełniane raczej w wyniku wołania o pomoc niż jako zdecydowane pragnienie rozstania z życiem. Fakt, że często można im zapobiec, jest wystarczającą podstawą wezwania społeczeństwa, aby uczyniło wszystko dla okazania pomocy zagrożonym ludziom. Niepokój tych desperatów udziela się rodzinie i dalszemu otoczeniu. Stąd też liczne instytucje naukowe, organizacje charytatywne, stowarzyszenia międzynarodowe podejmują wysiłki w kierunku ograniczenia zjawiska samobójstw.

 

Człowieka zagrożonego samobójstwem nie wolno pozostawić samemu sobie - jest to podstawowa zasada w profilaktyce samobójstw. Decydujące znaczenie ma kontakt z takim człowiekiem, również werbalny.

 

Mitchel Anthony, amerykański suicydolog uważa, że stykając się z załamanym nastolatkiem nie trzeba wpadać w panikę, że nie jest się psychologiem czy innym specjalistą. Ponad 80% osób zagrożonych uzyskuje pomoc od niespecjalistów. Oczywiście, że w sprawach życia i śmierci nie można pozwolić sobie na zbytnią pewność siebie. Trzeba jednak ośmielić się okazując pomoc, pamiętając o kontakcie ze specjalistą. Oto wskazówki postępowania terapeutycznego z osobą małoletnią pozostającą w sytuacji kryzysowej:

 

1. "Zbuduj pomiędzy wami most":
- bądź mocnym, mów tonem życzliwym ale stanowczym,
- dostarczaj wzmocnienia pozytywnego za okazanie rozsądku i szukanie pomocy przez skontaktowanie się,
- ukaż, że obchodzi cię jej problem i jest dla ciebie ważny,
- zapewnij oparcie emocjonalne.

 

2. "Otwórz drzwi i słuchaj":
- pomóż tej osobie zacząć mówić, a wtedy słuchaj,
- koniecznie postaraj się zrozumieć problemy, które kryją się za wypowiedziami tej osoby.