Pozwólmy Mu działać

Od początku istnienia Kościoła Duch Święty objawia się również pośród jego członków w charyzmatach, jakich im udziela. Wymienia je i podaje zasady korzystania z tych szczególnych darów łaski św. Paweł w 12 i 14 rozdziale Pierwszego Listu do Koryntian. I chociaż nie każdy z nas otrzymał dar języków bądź rozpoznania duchów, wszystkim nam, poprzez chrzest, został udzielony Duch Święty, dzięki któremu możemy pozostawać w jedności z Chrystusem (a także z Kościołem). Natomiast pełne wylanie Ducha, podobne temu, którego dostąpili apostołowie w dniu Pięćdziesiątnicy, następuje w sakramencie bierzmowania. Ono udziela nam, jak podaje Katechizm Kościoła Katolickiego, „specjalnej mocy Ducha Świętego do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem, do mężnego wyznawania imienia Chrystusa oraz do tego, by nigdy nie wstydzić się Krzyża”.

O jakie dary powinniśmy prosić Ducha?

Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.

1 Kor 12, 8-11 

Podział wzniosłych i niezwykłych łask zależy od decyzji i rozdziału Ducha Świętego [...] Prosić o łaskę darów jest czymś zarozumiałym i przewyższającym możliwości człowieka. Prośba człowiecza powinna być pokorna, a nie pyszna, winna dotyczyć zbawienia, a nie próżności [...] Nie wszyscy bowiem zdolni są do posiadania łaski darów czynnych [...] Dlatego apostoł powiada: «Istnieje podział łask» (1 Kor 12, 4) oraz: «A wszystko to sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu z osobna tak, jak chce» (1 Kor 12, 11). Nie ma dla człowieka nic lepszego nad to, czego On chce. Wola Ducha Świętego doskonale umie rozdzielać swoje dary. Nic nie jest bardziej pożyteczne nad to, że człowiek posiada tyle tylko darów, ile Duch Święty uzna za właściwe mu udzielić.

Niewątpliwie, jeżeli ktoś bardzo pragnie otrzymać łaskę darów, to istnieją takie dary, o które może prosić bez jakiejkolwiek winy. Niechaj prosi o czystość, błaga o trzeźwość, zachowuje karność, pielęgnuje miłość. To są właśnie dary, które dzięki łasce Bożej wszyscy możemy i powinniśmy posiadać. Nie wolno sądzić, że darem jest tylko moc wypędzania złych duchów albo leczenie chorych i przywracanie im zdrowia. Darem jest każdy dobry czyn. Jeżeli codziennie dobrze postępujecie, jeżeli żyjecie święcie i sprawiedliwie, wówczas codziennie wykonujecie święte czyny wypływające z darów. Nie może ktoś wypędzić z drugiego człowieka złego ducha? A niech wypędzi z siebie wady, które podszeptuje mu diabelskie pokuszenie. Nie może ktoś uleczyć czyjejś choroby? Niech wyleczy chorobę własnej duszy.

św. Cezary z Arles (ok. 470-543)
„O zesłaniu Ducha Świętego” (Kazanie 211)

Jednak przede wszystkim Duch Święty ma nas prowadzić do Boga, do zbawienia. Na tej drodze wychodzi nam naprzeciw, pobudzając, zapoczątkowując naszą wiarę. To On daje nam też poznać nasz własny grzech i słabość, skierowując nas jednocześnie w stronę dobra, w stronę Boga. Dzięki Jego mocy wszelkie nasze zamierzenia i działania, jeśli zgodne są z wolą Bożą, mogą przynosić owoce. Apostoł Paweł wymienia wśród nich: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (por. Ga 5, 22-23). Pamiętać jednak musimy, że Duch Święty będzie nam udzielał swego wsparcia i darów tylko wtedy, gdy będziemy otwarci na Niego, kiedy pozwolimy Mu działać w naszym życiu tak jak On chce; gdy zechcemy dostrzec Jego działanie w świecie i przyjąć je jako wolę Bożą.

Bogata symbolika

Najbardziej chyba powszechnymi i najczęściej spotykanymi w ikonografii chrześcijańskiej symbolami Ducha Świętego są: woda, oznaczająca nowe narodzenie się podczas chrztu, ogień, jako przekształcająca energia Jego dzieł (tak ukazał się Apostołom), i gołębica (w jej postaci zstępuje na Jezusa po chrzcie w Jordanie). Dlaczego jednak gołębica, a nie gołąb? Podobno dlatego, że gołębica ląduje pionowo, a tak prawdopodobnie wyglądało zstąpienie Ducha Świętego nad Jordanem, natomiast gołąb schodzi na ziemię ukośnie, lotem ślizgowym.

Innymi Jego symbolami są: wicher (tchnienie), obłok i światło, namaszczenie olejem („Mesjasz” to w języku hebrajskim namaszczony Duchem Bożym), pieczęć, jako niezatarte znamię Ducha Świętego, czy też palec Boży, którym Jezus wyrzucał złe duchy.

Błażej Tobolski