logo
Czwartek, 28 marca 2024 r.
imieniny:
Anieli, Kasrota, Soni, Guntrama, Aleksandra, Jana – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
o. Robert Wawrzeniecki OMI
Źródło wody żywej
eSPe
 


Rzekła do Niego kobieta: "Panie, widzę, że jesteś prorokiem. Ojcowie nasi oddawali cześć Bogu na tej górze, a wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy czcić Boga". Odpowiedział jej Jezus: "Wierz Mi, kobieto, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca. Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów. Nadchodzi jednak godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec. Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie". Rzekła do Niego kobieta: "Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. A kiedy On przyjdzie, objawi nam wszystko". Powiedział do niej Jezus: "Jestem nim Ja, który z tobą mówię (J 4,19-26).

Wielki plan z pomocą Bożą

Konsekwencją spotkania z miłosierdziem Boga jest mocne postanowienie poprawy. Wiem już, co jest moją słabością i co muszę zmienić w moim życiu. Teraz z pomocą Boga tworzę plan, w jaki sposób to zrealizować. Zaczyna się wówczas zmieniać także moje myślenie. Nie realizuję już własnych planów, z którymi przychodzę do Boga, aby On je pobłogosławił, ale zaczynam stawiać Bogu poważne pytania o Jego plan względem mnie, o drogę szczęścia, którą On chce mi pokazać. Zachowuję się jak Samarytanka, która pyta o rzeczy najważniejsze. Bóg chce mnie mieć nie tylko od święta lub przy okazji korzystania z sakramentów, ale cały czas. Nie chodzi Mu o to, abym na pokaz wykonywał to, co mogę nazwać kościółkowymi rytuałami czy zewnętrznymi obrzędami, ale aby z tym, co zewnętrzne, współgrało moje serce, rozum, moje słowa i moje pragnienia. On chce, abym w ten sposób oddawał mu chwałę w duchu i prawdzie. W ten sposób Jezus objawia mi swoją największą tajemnicę. Pokazuje, że tylko On jest w stanie zaspokoić moje pragnienia i tęsknoty, że tylko On może być moim Panem i Zbawicielem.

Na to przyszli Jego uczniowie i dziwili się, że rozmawiał z kobietą. Jednakże żaden nie powiedział: "Czego od niej chcesz?" lub: "Czemu z nią rozmawiasz?" Kobieta zaś zostawiła swój dzban i odeszła do miasta. I mówiła tam ludziom: "Pójdźcie, zobaczcie człowieka, który mi powiedział wszystko, co uczyniłam: Czyż On nie jest Mesjaszem?" Wyszli z miasta i szli do Niego. Tymczasem prosili Go uczniowie, mówiąc: "Rabbi, jedz!" On im rzekł: "Ja mam do jedzenia pokarm, o którym wy nie wiecie". Mówili więc uczniowie jeden do drugiego: "Czyż Mu kto przyniósł coś do zjedzenia?" Powiedział im Jezus: "Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło. Czyż nie mówicie: 'Jeszcze cztery miesiące, a nadejdą żniwa?' Oto powiadam wam: Podnieście oczy i popatrzcie na pola, jak bieleją na żniwo. Żniwiarz otrzymuje już zapłatę i zbiera plon na życie wieczne, tak iż siewca cieszy się razem ze żniwiarzem. Tu bowiem okazuje się prawdziwym powiedzenie: Jeden sieje, a drugi zbiera. Ja was wysłałem żąć to, nad czym wyście się nie natrudzili. Inni się natrudzili, a w ich trud wyście weszli" (J 4,27-38).

Przecież Bóg to wie

Nieraz zastanawiam się, po co mam się spowiadać. Może nawet czasem zastanawia mnie sformułowanie szczera spowiedź – przecież Bóg wszystko wie. Po co mam Mu to raz jeszcze mówić i to w obecności człowieka – kapłana, zwłaszcza, że wtedy pojawia się wstyd czy zażenowanie. Jest to myślenie kategoriami uczniów Jezusa, którzy dziwili się, że On rozmawia z Samarytanką. Czasami też może, widząc osoby spowiadające się często, nie zadaję tego pytania głośno, ale zastanawiam się, po co one to robią. Wyznanie grzechów nie czynione byle jak i pospiesznie, ale z pełną świadomością miłości Boga, daje spokój serca, pozwala znów na nowo rozpocząć z Jezusem pełnienie woli Boga i czerpanie z tego pokarmu łaski, jaki On mi daje. Ów niewidzialny pokarm pozwala mi pokonywać nowe odcinki drogi, wciąż na nowo powstawać, nie zniechęcać się, choć czasem zdaje mi się, że nie widzę owoców swojej pracy. Mogę jednak być pewien, że gdy korzystam z pomocy Jezusa, otwieram przed Nim swoje serce i odkrywam moje słabości, podejmuje pracę nad sobą, to z perspektywy czasu zobaczę owoce własnej przemiany. Potrzeba mi jednak cierpliwości.

Wielu Samarytan z owego miasta zaczęło w Niego wierzyć dzięki słowu kobiety świadczącej: "Powiedział mi wszystko, co uczyniłam". Kiedy więc Samarytanie przybyli do Niego, prosili Go, aby u nich pozostał. Pozostał tam zatem dwa dni. I o wiele więcej ich uwierzyło na Jego słowo, a do tej kobiety mówili: "Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu, na własne bowiem uszy usłyszeliśmy i jesteśmy przekonani, że On prawdziwie jest Zbawicielem świata (J 4,39-42).

Sakrament pokuty i pojednania kończy się zadośćuczynieniem Panu Bogu i drugiemu człowiekowi. Jest ono niezmiernie ważne, bo pokazuje moją odpowiedź względem Boga bogatego w miłosierdzie, posyłającego mnie, bym tym miłosierdziem dzielił się z innymi. Przez moje "przepraszam" wypowiedziane względem bliźniego, przez przebaczenie, które przychodzi mi z trudnością, mogę stać się jak owa kobieta samarytańska: jestem w stanie przyprowadzić innych do Jezusa, wskazać im drogę do Niego, jak drogowskaz przy drodze i zaproszenie, aby inni uwierzyli, że Bóg jest miłością i że tę miłość objawia w poważnie przeżytym przeze mnie sakramencie pokuty i pojednania, który przynosi konkretne owoce w mojej codzienności.

o. Robert Wawrzeniecki OMI
 
 
Zobacz także
Józef Augustyn SJ
Konflikt w konfesjonale pomiędzy spowiednikiem a penitentem nie ma charakteru prywatnego. Konfesjonał nie jest bowiem prywatnym miejscem pracy księży. Aby mogli godnie sprawować swoją posługę, Kościół ofiaruje im długoletnią formację, rozeznaje ich zdatność, a dopuszczenie do święceń przybiera charakter aktu publicznego...
 
Ks. Karol Dąbrowski CSMA
Bł. ks. Michał Sopoćko, spowiednik św. Faustyny, dziesięć lat po jej śmierci i po doświadczeniach II wojny światowej, pisał w 1948 roku: „Miłosierdzie Boże zasługuje na szczególne dziś podkreślenie, cześć i uwypuklenie, albowiem jedynym ratunkiem dla świata jest rzucić się w objęcia Najmiłosierniejszego Jezusa, który chce być dla wszystkich Życiem, Drogą, Prawdą, Pokojem i Ładem”.
 
 
Tomasz Powyszyński

W życiu chyba każdego wierzącego pojawia się w pewnym momencie pytanie o to, jak się modlić. Czy robić to własnymi słowami, płynącymi prosto z serca, tak jak się w danym momencie czuje, zgodnie ze swoim aktualnym nastrojem? A może korzystać z modlitw sprawdzonych, zatwierdzonych już przez Kościół i proponowanych na różne okazje?

 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS