logo
Piątek, 29 marca 2024 r.
imieniny:
Marka, Wiktoryny, Zenona, Bertolda, Eustachego, Józefa – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Andrzej Krynicki
Zwołanie
Wieczernik
 


Owczarnia Jezusowa

Praktyczny wymiar swoich słów o owczarni ukazuje nam Jezus, gdy po Zmartwychwstaniu mówi trzykrotnie do Piotra: Paś baranki moje. Chrystus ustanawia Piotra pasterzem stada, a robi to w momencie trudnym dla Apostoła, kiedy jest on jeszcze przygnębiony po swym trzykrotnym wyparciu się Mistrza. Pasterz jest potrzebny dla jedności owczarni, ale siła jego posługi nie leży w jego własnej mocy, ale w zwierzeniu Chrystusowi.

Piotr podejmuje rolę głowy Kościoła. Jego pierwszy krok który znamy – zaraz po Wniebowstąpieniu Jezusa, jeszcze przed zesłaniem Ducha Świętego – to wybór Macieja do urzędu apostolskiego. W obecności Kościoła (zgromadzonych było około 120 osób) na miejsce Judasza wybrano Apostoła Macieja. Można w tym wydarzeniu dopatrzeć się troski o to by grono tych, którzy będą głosić Słowo Kościołowi było w komplecie przewidzianym przez Jezusa. Jednocześnie jest to również działanie, które wypływa ze odczytywania tego co mówi Pan, bo jak pisze Łukasz, Apostołowie uzupełnili swoje grono w oparciu o proroctwo zawarte w Psalmach (Dz 1, 16-20).

Dzieje Apostolskie ukazują życie pierwszego Kościoła. Natychmiast po zesłaniu Ducha Świętego wystąpił Piotr by przemawiać do ludu zgromadzonego w Jerozolimie. Dzięki temu słowu około trzech tysięcy ludzi przyjęło chrzest. Można powiedzieć, że Kościół rodził się ze słuchania Słów Pana. Księga spisana przez Świętego Łukasza daje nam jeszcze kolejne świadectwa tego, że Słowo Pana było wygłaszane i przyjmowane w zgromadzeniu Kościoła. O tych którzy przystąpili do pierwszej wspólnoty wierzących po pierwszej przemowie Piotra, czytamy że trwali w nauce Apostołów (2,42). Po uzdrowieniu chromego w świątyni miała miejsce druga przemowa Piotra, o której czytamy że pociągnęła ku Chrystusowi około pięciu tysięcy mężczyzn (4, 4). W tym samym rozdziale Dziejów odnajdujemy świadectwo o tym, jak ten młody Kościół trwał w Słowie Pana: jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących (…) Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa… (4, 32-33).

Dziesiąty rozdział Dziejów Apostolskich zawiera opis nawrócenia i chrztu setnika Korneliusza oraz jego domowników. Dla Żydów wychowanych w duchu prawa mojżeszowego, według którego zabronione jest przestawać z cudzoziemcem lub przychodzić do niego (10, 28), trudne było do przyjęcia to, że Dobra nowina jest przeznaczona również dla pogan. Potrzebne było zaufanie Słowu Pana, by przełamać wewnętrzne opory uczniów Jezusa. Bóg najpierw za pośrednictwem anioła skłonił Korneliusza do nawiązania kontaktu z Piotrem, który z kolei chwilę przed spotkaniem doznał widzenia otwierającego jego umysł na cudzoziemców. Piotr poszedł do domu Korneliusza i głosił tam Słowo Boże, ale dopiero gdy doświadczył tego, że poganie także otrzymują Ducha Świętego, ostatecznie przekonał się, iż można im udzielić chrztu. Następnie powrócił do Jerozolimy (gdzie niektórzy robili mu wyrzuty z powodu kontaktów z cudzoziemcami) i tam wobec całego Kościoła dał świadectwo, że Bóg posyła ich także do pogan.

Ludzkie ścieżki a ścieżki Pańskie

Bywa tak że ścieżki Pańskie daleko wykraczają po za nasze wyobrażenia i zdolność pojmowania. Dopiero Słowo Boże odczytywane i rozważane we wspólnocie Kościoła może otworzyć oczy i rozszerzyć horyzonty wierzących. To czy należy nawracać pogan było problemem Kościoła przez dłuższy czas. W dalszej części Dziejów (13, 46-47), czytamy że kwestia była wciąż roztrząsana, jednakże Apostołowie Paweł i Barnaba swą działalność misyjną uzasadniają w oparciu o Słowo Boże zawarte w proroctwie Izajasza.  

Po ukamienowaniu Szczepana Kościół Jerozolimski uległ częściowemu rozproszeniu (11, 19). Wierzący w Chrystusa trafili do różnych miast, w tym także do Antiochii, gdzie głosili Dobrą Nowinę początkowo samym Żydom, ale później również Grekom. Kościół Jerozolimski postanowił wzmocnić tworzące się wspólnoty posyłając do nich Barnabę, który dobrał sobie do towarzystwa nawróconego już wówczas Szawła. Razem przez rok pracowali w Antiochii nauczając rzesze ludzi. Można w tych działaniach dostrzec pragnienie Kościoła, by żadna wspólnota wierzących nie była pozbawiona Nauki Pańskiej. Apostołowie troszczyli się o to, by wszędzie gdzie rodził się Kościół lokalny słuchano Pana.
 
Zobacz także
Małgorzata Stuła-Topolska
Nie sposób mówić o ewangelizacji i nie pokazać znaczenia dla niej Słowa Bożego. Ono bowiem dla ewangelizacji jest fundamentem wszelkich apostolskich działań. Z niego bierze początek wszystko co możemy o niej powiedzieć, o niej się nauczyć. Ewangelizacji nie wymyślił żaden papież, ani żaden z założycieli zakonów, czy ruchów kościelnych.
 
Dariusz Piórkowski SJ

Dzisiaj w liturgii przechodzimy od okresu Bożego Narodzenia do okresu zwykłego, do codzienności, przez bramę Chrztu Chrystusa. Dlaczego Jezus przyjmuje chrzest? Przecież nad Jordan przychodzili grzesznicy. A Jezus był bezgrzeszny. Ojcowie Kościoła zwracają uwagę, że to wydarzenie jest dalszym ciągiem objawienia tego, kim jest Bóg, ale także kim jest prawdziwy człowiek. Właśnie tutaj Jezus uniża samego siebie, okazuje pokorę, wchodzi do tej samej wody, w której zanurzali się grzesznicy, aby ukazać, że „przyjmuje postać sługi” i solidaryzuje się z grzeszną ludzkością.

 
Agnieszka Myszewska-Dekert
Zło, cierpienie, śmierć, grzech, szatan. Kiedy chcemy porozmawiać z dziećmi o wierze, nie bójmy się tych tematów. Opowiadanie "o Jezusie, dobrym człowieku, który kochał dzieci", dla dzieci jest mało ciekawe, ale opowieść "o Chrystusie, który pokonał w Krainie Ciemności pradawnego węża - szatana" od razu zyskuje uwagę...
 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS