V NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

 

 

 

W drugim czytaniu jest mowa o nowym życiu. Jest to życie oparte na zupełnie innych zasadach, niż proponuje ten świat. Nowe życie opiera się o prawa według ducha, czyli sprawy materii nie są naczelnymi zasadami rządzącymi ludzkim życiem. Mieć nowe życie w sobie, to znaczy mieć Ducha Bożego. Ale jeżeli człowiek trwa w stanie grzechu – to nie ma w nim nowego życia, czyli Ducha Bożego. Bo każdy grzech to szukanie życia poza Bogiem, to usuwanie Ducha Bożego ze swojego wnętrza, ze swojego życia. Grzech jest śmiercią, bo niszczy w człowieku prawdziwe życie. Życie kierowane pragnieniami grzesznej natury ludzkiej zmierza do śmierci. W dosłownym znaczeniu nie posiada ono przyszłości, ponieważ coraz bardziej oddala się od Boga, a tylko w Nim jest prawdziwe życie. Natomiast życie płynące z Boga, będące pod kontrolą Ducha, skoncentrowane jest na Chrystusie, zmierza do pełni życia wiecznego. Dlatego te dwa rodzaje życia: z Bogiem i w Bogu oraz poza Bogiem, zmierzają w zupełnie innych kierunkach. Właśnie dlatego, że Bóg jest miłością i chce rzeczywistej, prawdziwej miłości, nasze usiłowania sprawiają, że stajemy się w Jego oczach obrzydliwi, nie do zaakceptowania. Nasza imitacja miłości stanowi wstrętną obłudę, bo w rzeczywistości znowu człowiek myśli tylko o sobie i o własnej chlubie. Pomóc człowiekowi może tylko jedno: uczciwe przyznanie się do swojej niemocy i uznanie własnej zguby przed Bogiem. Dzięki temu znajdziemy i będziemy mogli przyjąć ratunek, który miłość Boża zgotowała nam w Jezusie.

 

Dzięki Chrystusowi, jedynemu Zbawicielowi, zgubna kolejność następstw: grzech – gniew – śmierć, zostaje zniesiona i ustępuje miejsca wspaniałej kolejności: usprawiedliwienie – pokój – życie.