Absolutnym  rekordem w historii papiestwa są beatyfikacje i kanonizacje: w ciągu blisko 27 lat pontyfikatu Jan Paweł II ogłosił błogosławionymi 1343 osoby. Świętymi ogłosił 482 wyznawców Chrystusa. Przez tak liczne beatyfikacje podkreślał, jak wielkie jest znaczenie świętości i że wezwanie do jej realizacji dotyczy wszystkich. Nowością były beatyfikacje i kanonizacje dokonywane przez papieża – wbrew dotychczasowej tradycji – poza Rzymem. W 1983 r. Jan Paweł II uprościł procedurę beatyfikacyjną.

 

 

Od kiedy 13 maja 1981 r. Ali Agca na placu św. Piotra oddał strzały do Ojca Świętego, a cudownie ocalony ciężko ranny papież został odwieziony do szpitala i operowany, świat żywo interesował się stanem zdrowia Jana Pawła II. Za poprzednich pontyfikatów było to niemożliwe. Watykan zawsze w ścisłej tajemnicy utrzymywał stan zdrowia papieży, a niewielkim wyjątkiem było ujawnienie – na krótko przed śmiercią Jana XXIII – jego choroby nowotworowej. Tymczasem polski papież był pierwszym następcą św. Piotra, który udał się do szpitala. Rzecznik Stolicy Apostolskiej za każdym razem informował o dolegliwościach papieża.

 

Nigdy też media nie poświęcały tyle miejsca ostatnim dniom i godzinom papieża jak w przypadku Jana Pawła II. Jakby chciały spłacić dług wdzięczności za ogólnie znaną dla nich życzliwość polskiego papieża. Ta otwartość na media to też specyfika tego pontyfikatu. Wcześniej etykieta watykańska w ogóle nie przewidywała sytuacji, aby dziennikarz mógł zadać papieżowi pytanie.

 

***

 

O świętości Jana Pawła II przekonani są nie tylko Rzymianie, którzy na pogrzebie wznosili okrzyki: „Santo subito”, ale także ci, którzy po spotkaniu z nim odzyskiwali zdrowie, wychodząc nieraz z najcięższych chorób. To dla nich największy dowód na niezwykłość tego pontyfikatu. Historycy zaś i dziennikarze już dzisiaj ten pontyfikat wielu przełomów nazywają wielkim.