Są takie pytania, które towarzyszą ludziom od wieków. Są sytuacje, które podważają sens życia i zmuszają do zastanowienia: Dlaczego przydarzyło się to właśnie mnie? Co zrobiłem źle? Czy mogłem postąpić inaczej? Czy będę jeszcze szczęśliwy? Po co właściwie żyję?
Przed każdym z nas staną kiedyś takie pytania. Anselm Grün udziela na nie szczerych i bardzo osobistych odpowiedzi. Znajduje nowy język, dzięki któremu trudne rozważania egzystencjalne stają się radosnym szukaniem mądrości w tym, co spotyka nas na co dzień. Zaprasza nas do refleksji, bo choć na ostateczne pytanie o sens ludzkiego życia nie ma gotowej odpowiedzi, nie oznacza to, że nie warto go sobie zadawać.

 

 

„Kim byliśmy, kim się staliśmy, gdzie byliśmy,
dokąd zostaliśmy rzuceni, dokąd spieszymy,
od czego zostaniemy zbawieni,
co oznaczają narodziny, a co odrodzenie”.
(KLEMENS Z ALEKSANDRII, Wypisy z THEODOTA)

 

 

 

 

 

 

Słowo wstępne
Za czym tęsknię? Jak znajdę szczęście?
Co jestem wart? Czy jestem wolny?
Na czym mogę polegać? Czy wiara ma sens?
Gdzie jest Bóg? Czy mogę Go doświadczyć?
Jak mam podstępować? Za co jestem odpowiedzialny?
Co pomaga mi dojrzewać? Co mnie pociesza?
Na co mogę mieć nadzieję? Czy wszystko będzie dobrze?