Środa, 15 maja 2024 r.
Posłuchaj Radyjka
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
A
A
A
Barbara Sułek-Kowalska
Serce Jezusa
Nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa
Boże Ciało rzadko wypada w maju. Zazwyczaj jest w czerwcu i w ten sposób, poniekąd oczywisty, kojarzy się z nabożeństwem do Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Boże Ciało rzadko wypada w maju. Zazwyczaj jest w czerwcu i w ten sposób, poniekąd oczywisty, kojarzy się z nabożeństwem do Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Nierzadko kończy się tym nabożeństwem i piękną litanią o niezwykłej i niełatwej treści. Ale to nie jest przecież jedyny związek między tymi świętami.
Pierwsze święto ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa odbyło się właśnie niejako na zwieńczenie Bożego Ciała, w pierwszy piątek po oktawie uroczystości Ciała i Krwi Pańskiej, bo tak przecież oficjalnie nazywa się Boże Ciało. Było to akurat 330 lat temu i choć rocznica nie jest może bardzo okrągła, to jednak należy ją przypomnieć. Tak bowiem tę datę wyznaczył sam Pan Jezus w objawieniach, które otrzymała św. Małgorzata Maria Alacoque, francuska zakonnica ze zgromadzenia sióstr wizytek. Tych samych wizytek, których barokowy kościół przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie przetrwał cudownie wszystkie dziejowe wstrząsy, z hitlerowską decyzją o całkowitym zniszczeniu miasta na czele.
Pierwsze święto i pierwsze nabożeństwo
Pierwsze święto i pierwsze nabożeństwo
Klasztor i kościół sióstr wizytek w Paray-le-Monial, w którym w 1686 r. odbyło się to pierwsze święto i pierwsze nabożeństwo, i w którym zapoczątkowanie zostały pierwsze piątki miesiąca, też stoi nienaruszony od kilku stuleci. I wciąż mimo dziejowych wstrząsów żyją i modlą się w nim wizytki. Życie w tym małym miasteczku toczy się zupełnie inaczej niż w jakimkolwiek innym francuskim mieście. Oczywiście, tutaj też rano pachną croissanty, a w południe wszyscy siadają do dejeneur ze świeżą bagietką czy nawet do słynnych ślimaków po burgundzku, ale nie o to chodzi.
Chodzi o to, że każdy może odnaleźć tu swoje miejsce i każdy może poczuć się u siebie – sądziłam nawet, że może to moje katolickie odczucie, ale byłam tam w towarzystwie całkowicie zateizowanej Francuzki – że nie ma tu natrętnych wezwań do rozrywki i nachalnej reklamy wszystkiego. Są za to niespotykane w innych miejscach we Francji ogłoszenia o nocnej adoracji w Kaplicy Objawień i ta właśnie kaplica pełna ludzi niezależnie od pory dnia. I są częste Msze Święte, nieszpory w parku i tłumy młodych rodzin z licznymi dziećmi, bo jest tu centrum ich letniego wypoczynku z przebogatą oferta duchowego rozwoju.
Oto Serce, które ogromnie umiłowało ludzi
W Paray-le-Monial skromna wizytka usłyszała: „Oto Serce, które ogromnie umiłowało ludzi”. I nie jest to w tym mieście hasło z folderu.
Kiedy byłam tam niedawno akurat 14 lipca, czyli w narodowe święto, w parku wokół kaplicy trwała modlitwa za Francję: wszak Jezus w swoim objawieniu żądał od ówczesnych (rok 1689) władców publicznej czci i wynagrodzenia za lekceważenie i świętokradztwa bezbożnych. Król Ludwik XIV otrzymał od św. Małgorzaty Marii przekazane przez Jezusa wezwanie do wzniesienia świątyni, w której świat oddawałby cześć Jego Najświętszemu Sercu. Bazylikę Sacre Coeur na paryskim wzgórzu Monmartre – bazylikę wieczystej adoracji – Francuzi wznieśli jednak dopiero dwieście lat później.
Jeszcze później przyszedł czas na Boże Miłosierdzie. Jezus nie ustaje, aby nas przekonać o swojej Miłości.
Barbara Sułek-Kowalska
Idziemy nr 23 (557), 5 czerwca 2016 r.
fot. Valerie Everett, Heart | Flickr (cc)
Zobacz także
Wiesława Machalica
Czy możemy mówić o innych wszystko, co nam przychodzi do głowy? Czy wypowiadanie opinii na temat innych osób, czyli krytykowanie ich, bądź chwalenie zawsze wtedy, kiedy mamy ochotę – jest wskazane jako poprawiające jakość życia społecznego? Czy to jest mówienie prawdy niosące dobro, zmianę? A może to chęć dania upustu swoim emocjom, złości, chęci do narzekania, potrzebie władzy bądź kontroli?
Robert Więcek SJ
Każdy wierzący jest zaproszony, by wypełniła się w nim modlitwa „uczyń serce moje według Serca Twego”. Św. Ignacy Loyola, kiedy zaprasza nas do rozważania zmartwychwstania Pana Jezusa, zaczyna od słów: „(…) w pierwszej kontemplacji rozważać o tym, jak Chrystus Pan ukazał się Pani naszej (…) swojej ukochanej Matce (…)”. Choć w Biblii nie ma o tym wzmianki, to zmysł wiary już od samego początku o tym ogłaszał. Czy mogło być inaczej?
Anna Pudlarz
Dlaczego tak ważne jest, abyśmy trwali w naszym „tu i teraz”, a nie rozpamiętywali przeszłości lub nie uciekali do przyszłości? Ponieważ tylko „tu i teraz” mogę usłyszeć, co mówi do mnie Bóg, do czego zaprasza mnie dzisiaj w konkrecie mojego życia. Warto szukać Boga w teraźniejszości i pytać: „Panie, czego Ty dzisiaj dla mnie pragniesz?”.
