Biblia

J 11

⁴⁵Wielu wiêc spo¶ród ¯ydów przyby³ych do Marii ujrzawszy to, czego Jezus dokona³, uwierzy³o w Niego. ⁴⁶Niektórzy z nich udali siê do faryzeuszów i donie¶li im, co Jezus uczyni³. ⁴⁷Wobec tego arcykap³ani i faryzeusze zwo³ali Wysok± Radê i rzekli: "Có¿ my robimy wobec tego, ¿e ten cz³owiek czyni wiele znaków? ⁴⁸Je¿eli Go tak pozostawimy, to wszyscy uwierz± w Niego, i przyjd± Rzymianie, i zniszcz± nasze miejsce ¶wiête i nasz naród". ⁴⁹Wówczas jeden z nich, Kajfasz, który w owym roku by³ najwy¿szym kap³anem, rzek³ do nich: "Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod uwagê, ⁵⁰¿e lepiej jest dla was, gdy jeden cz³owiek umrze za lud, ni¿ mia³by zgin±æ ca³y naród". ⁵¹Tego jednak nie powiedzia³ sam od siebie, ale jako najwy¿szy kap³an w owym roku wypowiedzia³ proroctwo, ¿e Jezus mia³ umrzeæ za naród, ⁵²a nie tylko za naród, ale tak¿e, by rozproszone dzieci Bo¿e zgromadziæ w jedno. ⁵³Tego wiêc dnia postanowili Go zabiæ. ⁵⁴Odt±d Jezus ju¿ nie wystêpowa³ w¶ród ¯ydów publicznie, tylko odszed³ stamt±d do krainy w pobli¿u pustyni, do miasteczka, zwanego Efraim, i tam przebywa³ ze swymi uczniami. ⁵⁵A by³a blisko Pascha ¿ydowska. Wielu przed Pasch± udawa³o siê z tej okolicy do Jerozolimy, aby siê oczy¶ciæ. ⁵⁶Oni wiêc szukali Jezusa i gdy stanêli w ¶wi±tyni, mówili jeden do drugiego: "Có¿ wam siê zdaje? Czy¿by nie mia³ przyj¶æ na ¶wiêto?" ⁵⁷Arcykap³ani za¶ i faryzeusze wydali polecenie, aby ka¿dy, ktokolwiek bêdzie wiedzia³ o miejscu Jego pobytu, doniós³ o tym, aby Go mo¿na by³o pojmaæ.